Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Чӗркуҫҫи таран шур чӑлха тӑхӑннӑ пек шурӑ сакӑл ураллӑ тимер кӑвак ӑйӑрӑн утнӑ чухне те сули кӑмп-кӑмп! тутарса пырать.

Куҫарса пулӑш

8 // Юрий Скворцов. Скворцов, Ю. И. Ҫул юлташӗ: калавсемпе кӗске повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1975. — 184 с. — 83–127 с.

Ҫапла хӑпарса кайсан, шоссе ҫине аванах тухсан, тем пекех савӑнӗччӗ Тимуш, тем пекех тав тӑвӗччӗ сана, хушка ҫамкаллӑ турӑ лаша-на, сакӑл ураллӑ Юманккана!

Куҫарса пулӑш

VII // Лаврентий Таллеров. Таллеров Л.В. Сӑпка юрри: повеҫсем, калавсем тата очерксем. Чӑваш кӗнеке издательстви. Шупашкар, 1979 ҫ. — 400 с. — 254–305 с.

Паян та вӑл хӗвелпе пӗрлех тӑчӗ те хӑйӗн сакӑл ураллӑ, хушка пуҫлӑ Асаматне пӑхма тухрӗ.

Куҫарса пулӑш

7. Хусан хӑнисем // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Ку лашасене ӑҫта илсе каятӑр? — терӗ ушкӑнран уйрӑлса вӗсем патне сакӑл ураллӑ хитре лашапа пырса чарӑннӑ ҫамрӑк воин.

Куҫарса пулӑш

3. Вырас саламачӗ // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Сакӑл ураллӑ лашасем самантрах ҫырма хӗрне ҫитсе шыва кӗрсе кайрӗҫ те чарӑнчӗҫ.

Чулкастые кони, скаля рты, вынесли линейку к броду, влетели в воду, остановились.

Пӗрремӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Эс курмастӑн, эп куратӑп: ак ҫак анат енчен, пӗлместӗп, инҫетрен-тӗр, чухланипе калатӑп — сакӑршар ҫурт урлӑран сакӑл ураллӑ хура утсемпе килсе сан ҫуртӑнта сарпике шырӗҫ.

Ты не видишь, а я вижу: вот с той низинки, из далекой, может, стороны, — говорю как чувствую, — через восемь домов от вашего приедут к тебе в дом на вороных конях с пегими ногами искать сарпиге-красавицу.

XII. Кӗтмен пӑтӑрмах // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Сӑлӑп янӑ витере хушка ҫамкаллӑ ҫӳрен юпах кӗҫенкелесе илет, хушӑран вӑл малти сакӑл урипе урайне канӑҫсӑр кукалет.

В конюшне за засовом то и дело всхрапывает и бьет копытом землю рыжий жеребчик с белой отметиной на лбу и ржет призывно и беспокойно.

Пролог // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Урисем шӑратса янӑ пек яка, пурте сакӑл тата.

Ножки под ним точеные и все в чулках.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Мартин Шамилӗн сакӑл ураллӑ лаши, ӑнсӑртран пырса тивнӗ пульӑпа аманнӑскер, пӗр коноводӑн аллинчен вӗҫерӗнчӗ те сапаланса выртнӑ Рубежин казакӗсем патӗнчен урнӑ пек ӗрӗхтерсе иртсе кайрӗ, хӗрлисем патне анаталла тапса сикрӗ.

У одного из коноводов вырвался раненный шальной пулей белоногий конь Мартина Шамиля и, обезумев, промчался через цепь рубежинских казаков, пошел под гору к красным.

XXXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Голубов йӗнерӗ ҫинче шиклӗн йӑшаланса илчӗ те, сакӑл ураллӑ ҫӳллӗ урхамахне чӑпӑрккипе хӗрхенмесӗр ҫунтарса, малалла сиктерсе кайрӗ.

 — Голубов испуганно крутнулся в седле и поскакал, нещадно рубя плетью высокого белоногого коня.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Тепӗр кунне ирхине Мелеховсен килӗ умне йӗнерленӗ сакӑл ураллӑ ӑйӑр утланнӑ Митька Коршунов ҫитсе чарӑнчӗ.

На другой день утром к мелеховскому базу подъехал верхом на подседланном белоногом жеребце Митька Коршунов.

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Виҫҫӗмӗш кунӗнче манӑн куҫ умӗнче ҫакӑн пек картина пулса иртет: ҫамрӑк кӗсре манӑн эпӗ Чечек тесе ят панӑ хушка ҫамкаллӑ турӑ производительпе — сулахай ури унӑн сакӑл тата — выляма хӑтланать.

На третий день на моих глазах делается такая картина: молоденькая кобыленка заигрывает с моим призводителем, — я его Цветком кличу, — с гнедым, у какого прозвездь во лбу и левая задняя нога в белом чулке.

XIX сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.