Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

сайра сăмах пирĕн базăра пур.
сайра (тĕпĕ: сайра) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Передовойра сайра хутра кӑна пулатӑр, ытларах кайра тӑратӑр, корпусри тата арминчи артиллеристсем — пачах инҫетри тылра.

На передовой бываете редко, все больше позади, а какие на корпусных и армейских действуют — те и совсем далеко в тылу.

XI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Шошин, лесничествӑран Заболотьене янӑскер, иртнӗ темиҫе ҫул хушши вӑрманта пӗр-пӗччен пурӑнса ирттернӗ иккен, колхозниксем унпа сайра хутра кӑна курнӑҫнӑ.

Оказалось, что Шошин, присланный в Заболотье из лесничества, несколько последних лет одиноко жил в лесу, колхозники встречались с ним редко.

VII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Анчах Илья Крылатов ҫакӑн пек сайра хутра кӑна калаҫкаларӗ: вӑл сыхланчӑк, вӑл ҫав кунсенче Марийка хай ҫине ӑшӑ кӑмӑлпа пӑхнине ҫухатасран хӑранӑ.

Но такие разговоры Илья Крылатов допускал очень редко: он был осторожен, он боялся нарушить те добрые чувства, какие питала в эти дни к нему Марийка.

II // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Василевский хучӗсем ҫине пӑхкаласа, сайра хутран ӳсӗркелесе илсе, Гитлер Ставки Мускав ҫывӑхӗнчи фронтӑн флангӗсене айккинчен кӗрсе ҫавӑрса илес шутпа тата Мускава илес тӗллевпе хӑйӗн флангри ударлӑ ҫарӗсене ноябрьте чылаях вӑйлатни ҫинчен пӗлтерчӗ.

Василевский, глядя на бумаги, иногда покашливая, сообщил, что гитлеровская ставка значительно усилила свои фланговые ударные войска в ноябре, чтобы обойти фланги фронта под Москвой с целью овладения Москвой.

XXI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Техӗмлӗ апат хыҫҫӑн салтаксем ырӑ та лӑпкӑ шухӑш-кӑмӑллӑ пулчӗҫ, ҫавӑнпа та пурте Умрихин ҫинчен шӳтлеме пуҫларӗҫ, — Умрихина яланах кулса шӳтленӗшӗн тавӑрма сайра хутра ҫеҫ пулакан майлӑ вӑхӑт ҫитрӗ-ҫке-ха.

Солдаты были в добром, благодушном настроении после сытного ужина и поэтому дружно взялись шутить над Умрихиным — представился редкий и удобный случай дать ему сдачу за его постоянные шутки.

XX // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Ан пӑшӑрханӑр та, ман куҫ пекки сайра.

Глаз-то у меня, будьте покойны, верней некуда!

XX // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Шултра та сайра вӑрман витӗр вӑл Грибкине каякан ҫул ҫинче партизансем нумаййӑн пуҫтарӑнса тӑнине курчӗ.

Сквозь большой и редкий лес он увидел, что на дороге, ведущей в Грибки, собралось много партизан.

XIV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

— Эпӗ сайра хутра кӑна ӗҫетӗп.

— Я ее редко употребляю.

XI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Пирӗн енчен сӑнакансем Барсушня ҫинче тӑшман салтакӗсене сайра хутра ҫеҫ куркаланӑ.

Наши наблюдатели редко видели вражеских солдат на Барсушне.

VII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Пирӗн батарейӑсем сайра хутра хирӗҫ печӗҫ — боеприпассене перекетлемелле.

Наши батареи отвечали редко — берегли боеприпасы.

II // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Тӗрӗс, ӑҫта та пулсан кӗтессе, ҫил кӗмен ҫӗре, пушӑ ҫынсем хӗсӗнсе юлма пултараҫҫӗ, анчах ун пекки — сайра хутра ҫеҫ пулать…

Правда, они могут заныкаться куда-то в угол, куда не достает ветер, но так бывает довольно редко…

XVIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӑрҫӑ хыҫҫӑн ҫеҫ вӗсем, иккӗн кӑна юлса, пӗр-пӗрне сайра хутра анчах курма пуҫларӗҫ: вӗсенчен пӗри пӗрмаях ҫеҫенхирте, тепри сӗт-ҫу ферминче ӗҫленӗ, — анчах пӗр-пӗрин ҫумне туртӑнасси сивӗнсе пыман, татах вӑйлӑланнӑ…

И вот только после войны, оставшись вдовами, они стали видеться редко — одна из них постоянно находилась в степи, а другая на молочной ферме, но привязанность друг к другу и теперь не только не охладела, а сделалась еще сильнее…

XXIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Сывлӑх сунатӑп, анне, — ачашшӑн каларӗ Сергей, вӑрӑм ҫӳҫлӗ пуҫне пӗшкӗртсе тата амӑшӗн хӑлхи хыҫӗнче ҫав-ҫавах хулӑм шӑнӑрсене, сайра ҫӳҫӗн пайӑркисен курса.

— Здравствуйте, мамо, — сказал Сергей, наклоняя чубатую голову и видя за ушами у матери те же выпуклые, толстые жилы и клоки седых редких волос.

XVI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӑл куҫне хупмасӑр выртать, ҫывӑхра ҫав-ҫавах хӑй пӗлекен юрӑ ҫӳлелле ҫӗклене-ҫӗклене янӑрать, ҫеҫенхир ҫинче ҫаплах сайра ҫӑлтӑрсемлӗ таса тӳпе, хӑйӗн ҫутӑ куҫӗсемпе уйӑх ҫаплах ҫӗр ҫине пӑхать.

Она лежала, не закрывая глаз, а все так же лилась знакомая песня, все выше и выше подымаясь вверх, на степи всё также смотрели звездное небо и луна со своими светлыми глазами.

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Самойлов, ҫакӑнпа усӑ курса, Андрей Васильевич ҫывӑхнерех пычӗ, ӑна табак турттарчӗ, вара сайра уссине алтупанӗпе сӑтӑрса, шӑппӑнрах ҫапла ыйтрӗ:

Воспользовавшись этим, Самойлов подошел ближе к Андрею Васильевичу, дал ему закурить и, потирая ладонью редкие усы, тихо спросил::

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Кирек епли ҫине те, — шанӑҫлӑн каларӗ Андрей Васильевич, сайра та кӗске сухалне якаткаласа.

— На любой вопрос, — уверенно сказал Андрей Васильевич, разглаживая редкую короткую бороду.

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫавӑнпа Татьяна ӑнланса илме пултараймарӗ: те унӑн ыйтӑвӗнчен, те ҫумӑрӑн сайра та, анчах шултра тумламӗсем кантӑк ҫинче, пӳрт тӑрринче шӑпӑртатма пуҫланинчен кулчӗ Кондратьев, — пирӗн йӑнӑш ҫавӑнта: Хворостянкин ҫумӗнче нумай вӑхӑт хушши парти руководителӗ мар, ҫемҫешке ҫын, хӑравҫӑ, йӑпӑлти, пӗр сӑмахпа каласан, парти ӗҫне ертсе пыма ниепле те шанса пама ҫук ҫын пулнӑ, анчах эпир, — куншӑн пире намӑс, — ҫав ҫынна шаннӑ… —

Поэтому Татьяна ничего и не поняла: Кондратьев улыбнулся то ли из-за его вопроса, то ли из-за начавших барабанить стекло и крышу дома редких, но крупных капель дождя, — в том наша ошибка, что долгое время возле Хворостянкина находился не партийный руководитель, а мягкотелая мямля, трус и подхалим, — словом, такой человек, которому никак нельзя было доверить бразды партийного правления, а мы, к стыду своему, доверили… —

I // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Травкин вӗсем патне пынӑ та, сайра йывӑҫсем хушшинче мӗлтлетекен тӑсланкӑ нимӗҫ мӗлки ҫинелле аллипе кӑтартса, ҫапла каланӑ:

Подойдя к ним и указывая рукой на мелькнувшую среди редких деревьев долговязую фигуру, Травкин сказал:

Саккӑрмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Ахаль чухне ваклама юратман лейтенант, ҫак сайра минутсенче темле уҫӑлса кайнӑ; вӑл тӗрлӗрен историсем нумай пӗлнӗ тата хӑш чухне полководецсемпе учёнӑйсен пурнӑҫӗсем ҫинчен каласа панӑ.

Лейтенант, обычно молчаливый, в эти редкие минуты как-то раскрывался, он знал много разных историй и иногда рассказывал о жизни ученых и полководцев.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Курнӑҫасса вӗсем, чӑн та питех сайра курнӑҫкаланӑ, мӗншӗн тесен вӗсен кашниннех харпӑр-хӑй служби ӗҫӗсем мӑй таранах пулнӑ.

Встречались они, правда, довольно редко — у каждого хватало собственных служебных забот.

Иккӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех