Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пӳртӗнчен (тĕпĕ: пӳрт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫӗрле пулсан тин Оленин Белецкий пӳртӗнчен Марьянӑпа Устенька хыҫӗнчен тухрӗ.

Уж поздно ночью Оленин вышел из хаты Белецкого вслед за Марьяной и Устенькой.

XXXIX // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Ерошка мучи Оленин патне хуҫисен пӳртӗнчен вил ӳсӗр, хӗп-хӗрлӗ питпе арпашса кайнӑ сухалпа, анчах та галунсем хурса ҫӗлесе ҫаврӑннӑ ҫӗнӗ хӗрлӗ бешметпе тата хӑй ҫырма леш енчен илсе килнӗ, травянкӑран тунӑ балалайкӑпа пырса кӗчӗ.

Дядя Ерошка пришел из хозяйской хаты к Оленину мертвецки пьяный, с красным лицом, растрепанною бородой, но в новом красном бешмете, обшитом галунами, и с балалайкой из травянки, которую он принес из-за реки.

XXVIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Походсенче, крепоҫре ӑна аван пулчӗ; анчах пӗр ҫакӑнта анчах, Ерошка мучин ҫуначӗ айӗнчен ҫеҫ, хӑйӗн вӑрманӗнчен, станица хӗрринче ларакан хӑйӗн пӳртӗнчен ҫеҫ, тата уйрӑммӑнах Марьянкӑпа Лукашка ҫинчен аса илсен, ӑна ӗлӗк хӑй пурӑннӑ суя пурнӑҫ уҫҫӑнах курӑнчӗ; ҫав суя пурнӑҫ ӑна ун чухнех тарӑхтарнӑ пулнӑ ӗнтӗ, халь вара калама ҫук ирсӗр те кулӑшла туйӑнчӗ.

В походах, в крепостях ему было хорошо; но только здесь, только из-под крылышка дяди Ерошки, из своего леса, из своей хаты на краю станицы и в особенности при воспоминании о Марьянке и Лукашке ему ясна казалась вся та ложь, в которой он жил прежде и которая уже и там возмущала его, а теперь стала ему невыразимо гадка и смешна.

XXVI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Ҫак кӗтӳҫсен пӳртӗнчен халь савӑнӑҫлӑ тӗтӗм тухса тӑрать.

Сейчас из нее шел веселый дымок.

XXXV. Хӗл каҫмалли вырӑнта // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тарават Игнат Порфирьевич каллех пӳртӗнчен тухать те: «Хӑйӗн шухӑлӑхне пула… кӗсрӳ каллех кайса ан ӳктӗр тесе, эпӗ ун айне кӗрсе тӑрам, эсӗ ҫав вӑхӑтра ун ҫине утланса лар», — тесе сӗнет.

Любезный Игнат Порфирьевич опять вышел из хаты: «Я под нее подляжу, чтобы она сызнова не упала… от лихости, а ты садись», — предложил он.

31-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Лапшинов хӑйӗн селӗп чӗлхеллӗ, катӑкрах ӑслӑ ывӑлне алӑран ҫавӑтрӗ, унӑн пуҫне мулахай тӑхӑнтартрӗ, пӳртӗнчен тухрӗ.

Лапшинов взял за руку своего косноязычного, придурковатого сына, надел ему на голову треух, вышел из дома.

11-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Каҫ пуласпа пире хурал пӳртӗнчен хӑваласа кӑларчӗҫ.

К ночи нас выгнали из сторожки.

26 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Кораблева хирӗҫ «кавар» тунӑ ҫӗрте ӑнсӑртран свидетель пулса тӑнӑ чухне, Татариновсен пӳртӗнчен намӑслантарса кӑларса янӑ чухне те ҫакӑн пекех пулнӑччӗ.

Так было, когда я оказался случайным свидетелем «заговора» против Кораблева и был с позором изгнан из дома Татариновых.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Глеб ыттисенчен темиҫе утӑм маларах пычӗ, аллисене кӗсъене чикнӗ, Укахви кинемей пӳртӗнчен куҫне илмерӗ.

Глеб шел несколько впереди остальных, шел спокойно, руки в карманах, щурился на избу бабки Агафьи, где теперь находились два кандидата.

Касса татрӗ // Хветӗр Агивер. Василий Шукшин. Пахчапа мунча хуҫи. Вырӑсларан Хв. Акивер куҫарнӑ. КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви, 1989. — 11–18 стр.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех