Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пахчана (тĕпĕ: пахча) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Атте, хреснатте килнӗ, — пахчана пӳртрен чупса тухрӗ Павлуш.

Куҫарса пулӑш

3 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Хӗпӗртенипе ура ҫине тӑма та вӑй кӗнӗ пек туйӑннӑ, пахчана та тухса ларнӑ.

Куҫарса пулӑш

3 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Анчах кайри алӑкран пахчана тухмаллине вӑл асӑрхаман.

Куҫарса пулӑш

2 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Каллех ҫил шӑрши сарӑлчӗ; сад чӗнмест, ҫавӑнпа та Моргиана, хӑйне шиклентерекен туйӑмсемпе сӑмахсем пӳлӗмрен тухса каясран сыхланнӑн, ӑна тӗплӗн питӗрчӗ те террасӑран пахчана анчӗ.

Снова пахнул ветер; сад молчал, и Моргиана спустилась в него с террасы, тщательно заперев комнату, как будто из нее могли уйти те чувства и слова, которых она боялась.

XXII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Кантӑк — пахчаналла; унӑн тискер фантазине пӑхӑнса эпӗ пахчана пӗтӗмпех пӑхса ҫаврӑнтӑм.

Окно выходит в сад; я обошла сад, сделав эту уступку ее дикой фантазии.

XXI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Эпир пысӑках мар хӑна пӳлӗмӗнче тӑрса калаҫатпӑр; кунта курӑнми стенапа хупланӑ пахчана кӗмелли алӑк пур.

Мы разговаривали, стоя в небольшой гостиной, где была дверь в сад, обнесенный глухой стеной.

XXXIV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Вӑл канӑҫсӑрлантарать, — ку эсир кӳршӗ пахчана кӑвар кайӑк анса ларнӑ е унти кивӗ тунката кӗл чечек ҫурнӑ тесе каласан канӑҫсӑрланнӑ евӗрлех.

Он встревожил меня, — как будете встревожены вы, если вам скажут, что в соседнем саду опустилась жар-птица или расцвел розами старый пень.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Ӗлӗк ача чухне эпӗ Цуккерштейн Яшкӑна пахчана, е пӗве ҫине выляма тухма чӗнеттӗм».

Так же, как когда-то в детстве я вызывал Яшку Цуккерштейна в сад или на пруд».

X сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Эсир шӑпах ҫав пахчана лекеетӗр те.

Только в этот садик вы и можете попасть.

X сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Ман васкамалла, ҫынсем куриччен маузера пахчана тухса пытармалла.

Нужно было торопиться и спрятать незаметно в саду маузер.

IV сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Эпӗ ӑна хирӗҫ: ҫывӑхра урӑх унашкал вырӑн ҫук, йӗри-тавра халӑх ҫӳрет: е кӗтӳ ҫӳрет, е ҫӗрулми ҫӑмлаҫҫӗ, е ача-пӑчасем ют пахчана кӗресшӗн ҫӳреҫҫӗ, терӗм.

Я ответил, что другого такого места поблизости нету и кругом народ бывает: либо стадо пасется, либо картошку перепалывают, либо мальчишки возле чужих огородов околачиваются.

III сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Кам пӑрахтӑр ӑна кун пек ҫанталӑкра, пахчана кам пырса кӗтӗр?

Некому бросать. Кого в этакую погоду в сад занесет?

VII сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Вӑл лӑпкӑн ҫӳрекенскер, ют пахчана улма вӑрлама каякан пӗр ушкӑна та нихӑҫан та хутшӑнман, унӑн шӑлаварӗ те пилӗкӗнчен час-часах анса каятчӗ, тӳррипе каласан, вӑл кӗсел-кӗселех пулнӑ, ҫапах та мӗнле ӗҫ туса хучӗ-ха!

Такой тихоня был, ни в одной драке, ни в одном налете на чужой сад за яблоками не участвовал, штаны с него всегда сваливались, ну, словом, размазня размазней, и вдруг — такое дело!

II сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Гаррисон вӗсене тирпейлеме хушрӗ; вунӑ сехет тӗлнелле арестантсен ушкӑнӗ тӗрмерен пахчана кайрӗ.

Гаррисон приказал убрать их; к десяти часам партия арестантов отправилась из тюрьмы в сад.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 259–266 с.

Пахчана тӗрме картишӗнчен чӗрӗ хӳме уйӑрса тӑрать; тепӗр енчен — тулаш стена.

Садик был отделен от тюремного двора живой изгородью; с другой стороны к нему примыкала наружная стена.

Ҫапкаланчӑкпа тӗрме пуҫлӑхӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 132–135 с.

Пурӑнаҫҫӗ, тет, шӑллӗпе аппӑшӗ — автанпа чӑх, автанӗ пахчана каять те хурлӑхан ҫырлисене ҫиме тытӑнать.

Жили-были себе брат да сестра, петушок да курочка. Побежал петушок в сад и стал клевать смородину.

Тӑхтама пӗл // Василий Хударсем. Ушинский К. Д. Тӑватӑ ӗмӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 28 с. — 19–21 с.

Улмуҫҫи пахчара мӑнкӑмӑлланса кайнӑ: «Мана вӑрмантан пахчана куҫарчӗҫ, эпӗ сайра хутра тӗл пулакан йывӑҫ пулмалла», тесе шухӑшланӑ.

Загордилась яблонька в саду. «Должно быть, я редкое дерево, — думает она, — когда меня из лесу в сад перенесли».

II // Василий Хударсем. Ушинский К. Д. Тӑватӑ ӗмӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 28 с. — 12–15 с.

Варламов, кӳршӗри пахчана пӑхса ҫаврӑнаканскер, вӗрлӗк ҫинче юн тумламӗсем асӑрхарӗ.

Куҫарса пулӑш

4 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

— Me, вӑхӑтлӑха ҫых суранна, — кӗсйинчен бинт тӗрки кӑларса пачӗ ӑна Варламов, вара сак ҫине тӑрса чӳрече кантӑкне рами-качкипе тапса ватрӗ те пахчана сикрӗ.

Куҫарса пулӑш

4 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Килӗ патне ҫитсен, вӑл унта урам енчен кӗресшӗн пулмарӗ, пирвай пахчана каҫрӗ, унтан Ехреме, хӳме урлӑ сиктерсе, хыҫалти калинккене уҫтарчӗ.

Куҫарса пулӑш

4 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех