Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӗсменсем (тĕпĕ: кӗсмен) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Нумай вӑхӑт та иртмерӗ, манран инҫех те мар кӗсменсем шампӑртатни илтӗнсе кайрӗ.
Куҫарса пулӑш

III // Александр Клементьев. Клементьев А.К. Вунҫиччӗрисем: повеҫсемпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1981. — 216 с. — 3–56 с.

Тӑват кимӗ — калӗрсен Икшер йӗрке кӗсменсем, Тункатисем ҫийӗнче Шӑналӑксем пӗлӗт пек.
Куҫарса пулӑш

V. Майра Патша // Николай Шупуҫҫынни. Шупуҫҫынни Н.В. Еркӗн: поэма. — Мускав: СССР-ти халӑхсен тӗп издательстви, 1930. — 176 с.

Тӗкӗрҫӗсем сарлака та вӑрӑм кӗсменсем умне кӗрсе ларчӗҫ те харӑссӑн ишме пуҫларӗҫ.
Куҫарса пулӑш

20. Юхӑма хирӗҫ ишме йывӑр // Куҫма Турхан. Турхан К. С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: Истори романӗ. Иккӗмӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 559 с.

Укахвипе Людмила кӗсменсем шыва шӑмпӑрт! шӑмпӑрт! тутарса харӑссӑн ыткӑннине чылайччен савӑнса пӑхса тӑчӗҫ, Людмила каччӑсене таҫта аякка ӑсатнӑ пек аллине те сулкаласа илчӗ.
Куҫарса пулӑш

XI // Куҫма Турхан. Куҫма Турхан. Йӑмраллӑ ял. Роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 368 с., илл.

Хумсем ҫеҫ ҫил вӑйланнӑран кимме хытӑран хытӑрах пыра-пыра ҫапаҫҫӗ, тата кӗсменсем харӑссӑн ӗҫлени илтӗнсе тӑрать.
Куҫарса пулӑш

7. Хусан хӑнисем // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Хӑма ҫине сарнӑ кавир тӑрӑх элчӗсем утса кӗнӗ-кӗменех ҫӗлен пуҫлӑ кимӗ ҫунат хушнӑ пек пулать — ун ҫийӗн шап-шурӑ ҫилкӗҫ ҫӗкленет, кимӗ икӗ айккипе вӑрӑм кӗсменсем шыва шӑмпӑртаттарма тытӑнаҫҫӗ.
Куҫарса пулӑш

Род тӳрех хуравламарӗ, аллинчи кӗсменсем вара хӑвӑртрах та хӑвӑртрах куҫма пикенчӗҫ.
Род ответил не сразу, а весла в его руках заходили быстрее.

I сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 415–430 с.

Род кӗсменсем патне вырнаҫрӗ, иккӗ авӑснипех кимме шыв варрине кӑларчӗ.
Род сел к веслам и двумя взмахами их вывел лодку на середину.

I сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 415–430 с.

Эпӗ тутӑхнӑ шӑвӑҫ савӑта куртӑм та унпа шыва ӑса-ӑса тӑкрӑм; кӗсменсем кунтах пулнӑран карап патне ишсе ҫитрӗм, яккӑр тросӗпе усӑ курса хыҫалтан палуба ҫине улӑхрӑм.
Я поднял заржавевшую пустую жестянку, вычерпал воду и, как весла лежали рядом, достиг судна, взобравшись на палубу по якорному тросу, с кормы.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Манпа пӗрле матрос анчӗ, шиклӗн мӑкӑртатать: «Акӑ кӗсменсем, курӑр».
Со мной вошел матрос, испуганно твердя: «Смотрите, вот весла».

XVI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Сире шлюпкӑпа кӗсменсем параҫҫӗ.
Вам дадут шлюпку и весла.

XVI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Чӑпах та, шлюпка ҫывӑхрах, — кӗсменсем ӳкнӗ чухне шыв сирпӗнсе шеплетни уҫӑмлах илтӗнет.
Действительно, шлюпка подошла настолько, что можно было различить хлюпанье водяных брызг, падающих с весла.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Давенант, йӗркеллӗ ишсе ҫитнӗрен ҫав тери кӑмӑллӑскер, каяс тенӗччӗ, утма пуҫланӑччӗ ӗнтӗ, — анчах ҫак самантра вӑл та, ыттисем те ҫыранпа «Упа ами» хушшинче кӗсменсем чӑмпӑлтатнине илтсе чарӑнчӗҫ.
Давенант, чрезвычайно довольный благополучным исходом плавания, тоже хотел уходить, даже пошел, — как он и все другие остановились, услышав плеск весел между берегом и «Медведицей».

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Кӗске калаҫӑва пула самантлӑха чарӑннӑ хыҫҫӑн кӗсменсем ҫав тери хӑвӑрт ӗҫлеме пуҫларӗҫ — рульҫӑ чутах каялла тӳнетчӗ.
После мгновенного замешательства, вызванного коротеньким диалогом, весла заработали так быстро, что рулевой качнулся назад.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 360–374 с.

Ҫав вӑхӑтра Смит шлюпкӑпа пуш-пушӑ океанра ҫапкаланса ҫӳрерӗ; хумсем питӗ хытӑ алхаснӑран Смит авӑсни усса каймарӗ; кӗсменсем ӑна шлюпка сӑмсине хумпа пӗр шайлӑн тытса пыма ҫеҫ пулӑшаяҫҫӗ, унсӑрӑн вӑл ҫаврӑнса ӳкме пултарать.
Между тем Смит носился в шлюпке среди пустынного океана; волнение было так сильно, что он не мог грести; весла служили ему только для того, чтобы держать нос шлюпки в разрез волны, иначе шлюпка могла перевернуться.

Тӑватӑ гинея // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 392–397 с.

— Эпӗ татах ишееттӗм, мӗншӗн тесен кӗсменсем йывӑрах мар…
— Я могла бы долго грести, так как весла не очень тяжелы…