Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кулнӑн (тĕпĕ: кул) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Люба хӑйӗнчен тӑрӑхласа кулнӑн туйӑнать Андрее.

Ему казалось, что она подсмеивается над ним.

3 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Ҫтаппан сасси хаяррӑн та тӑрӑхласа кулнӑн илтӗнсе кайрӗ.

Куҫарса пулӑш

I // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 1-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Паганеле майорӑн тутисем шӑл йӗрсе йӑл кулнӑн туйӑнма пуҫларӗҫ.

Паганелю уже чудилась ироническая улыбка на устах майора.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ҫавӑн пирки те пуҫласа курнӑ чух Атарщиков ялан, ҫын мӗн каласса кӗтсе, куҫӗсене чеен хӗстерсе кулнӑн туйӑнса каять.

Она мешала верхнему веку плотно прикрывать глаз, и от этого при первом взгляде на Атарщикова создавалось впечатление, будто глаза его тронуты постоянной снисходительно выжидающей усмешкой.

XI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫав вӑхӑтра унӑн пысӑк кӑвак куҫӗсем «Вӑл мана тивмест-ха, сана, авӑ, хытах лектерчӗ…», тесе кулнӑн пӑхаҫҫӗ.

В это время его большие голубые глаза смотрели улыбаясь и словно говоря «Меня он не тронет, а тебе вот, хорошо так досталось…».

XIX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

«Манӑн та хама вӑрҫас пулать», — шутларӗ вӑл; ӑна ҫак самантра Татьяна ун ҫине пӑхса, пӗр куҫне хӗссе кулнӑн туйӑнчӗ.

«Мне бы тоже следовало себя поругать», — думал он, и ему казалось, что Татьяна в эту минуту смотрит на него и смеется одними глазами.

XII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Пурте хӑйӗнчен йӑхлатса кулнӑн туйӑнать халь ӑна.

Ему показалось, что они невесело усмехнулись.

I // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 90–106 стр.

Хӑйӗнчен чӑхсем те кулнӑн туйӑнчӗ ӑна… вӑл тухма хӑяймасӑр алӑка хупса лартрӗ.

Он вдруг подумал, что все станут над ним смеяться, даже куры, в висках у него бешено застучало, и он, весь съежившись, вернулся в комнату.

Йӑлтӑр ҫутӑ // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 67–76 стр.

Кашкӑрӑнни евӗр чӑнкӑ та кукшаланма пуҫланӑ ҫамки айӗн вӑл хӑвӑрттӑн пӳлӗм ӑшчиккине пӑхса ҫаврӑнчӗ, унтан, путса кӗнӗ куҫ лупашкисенчен йӑлтӑртатса пӑхакан сенкер пӗчӗк куҫӗсене йӑл кулнӑн хӗссе илчӗ те тенкел ҫинче ларакан хӗрарӑмсене — кил хуҫи арӑмӗпе кинне — пуҫ тайрӗ.

Из-под крутого, волчьего склада, лысеющего лба он бегло оглядел комнату и, улыбчиво сощурив светло-голубые глазки, тяжко блестевшие из глубоких провалов глазниц, поклонился сидевшим на лавке бабам — хозяйке и снохе.

1-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Вӗсем юри манран тӑрӑхласа кулнӑн туйӑнчӗ мана.

Мне показалось, что они просто смеются надо мной.

2 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпӗ ун ҫине йӗрӗнсе пӑхнине туйрӗ те вӑл, ман ҫине чунтан курайми тата тӑрӑхласа кулнӑн пӑхса илсе, тепӗр еннелле ҫаврӑнса тӑчӗ.

В моем он мог прочесть презрение, и он отворотился с выражением искренней злобы и притворной насмешливости.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк. Уйӑрӑлни // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Анчах ҫав лӑплантармалли сӑмахсене вӑл темиҫе хутчен те каланӑран вӗсем пурте хӑйсен вӑйӗсене ҫухатнӑ, шутсӑр мӑшкӑлласа кулнӑн илтӗннӗ вӗсем.

Но он столько раз повторял все это, что его слова уже не действовали и были похожи на насмешку.

31-мӗш сыпӑк. Тупӑннӑ та каллех ҫухалнӑ // Феодосия Ишетер. М. Твен. Том Сойер темтепӗр курса ҫӳрени. Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 232 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех