Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кресло сăмах пирĕн базăра пур.
кресло (тĕпĕ: кресло) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Мӗнле-ха вара виҫҫӗр хресченлӗ улпутсем те авланма пултараҫҫӗ? — хирӗҫлерӗ те Захар, ҫапла каланишӗн хӑй те ӳкӗнчӗ, мӗншӗн тесен улпут кресло ҫинчен кӑшт ҫеҫ сиксе тӑмарӗ, ларнӑ ҫӗртех яшт! сиксе илчӗ.

— Как же с тремястами душ женятся другие? — возразил Захар, да и сам раскаялся, потому что барин почти вскочил с кресла, так и припрыгнул на нем.

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Обломов ним шухӑшласа илеймерӗ; вӑл, хускалмасӑр, Захар тӑнӑ вырӑналла хӑраса пӑхса тӑчӗ, кайран, ӗмӗтне ҫухатнӑ ҫын пек, аллисене пуҫӗ ҫине хучӗ те кресло ҫине ларчӗ.

Обломов не мог опомниться; он все стоял в одном положении, с ужасом глядя на то место, где стоял Захар, потом в отчаянье положил руки на голову и сел в кресло.

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Тепӗр пилӗк минутран вӑл унтан тухса таврӑнчӗ те кресло патне кӗмелли вырӑнта халӑх хушшинче чарӑнса тӑчӗ.

Чрез пять минут он ускользнул и остановился у входа в кресла, в толпе.

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Халӗ кресло ҫинче, кайран, ӗҫӳсене туса пӗтернӗ хыҫҫӑн, — хушса хучӗ Ольга, — тивӗҫлипех пирӗн ложӑра вырӑн йышӑнӑн.

— Теперь в кресле, а потом, когда ты кончишь дела, — прибавила Ольга, — ты уж займешь по праву место в нашей ложе.

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Кресло йышӑнса хур, — хушрӗ Ольга, — ҫитес эрнере Маевскисем килеҫҫӗ; инке вӗсене пирӗнпе пӗрле ложӑра ларма сӗнчӗ.

— Абонируйся в кресло, — прибавила она, — на той неделе приедут Маевские; ma tante пригласила их к нам в ложу.

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Мӗнле «мӗн ҫухататӑр» тет-с? — яштах сиксе тӑчӗ уретник кресло ҫинчен.

— Как чем я рискую-с?! — взвился с кресла урядник.

VIII сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Кресло ҫине ларма сӗнет.

Приглашает сесть в кресло.

Вӑтӑрмӗш пай // Галина Матвеева. Яновская, Жозефина Исаковна. Карап ӑсти: повесть; вырӑсларан Г. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2012. — 205 с.

Кабинетра ҫыру сӗтелӗ, кресло, пукансем ларнӑ.

Письменный стол, кресло, стулья стояли в кабинете.

Вӑтӑрмӗш пай // Галина Матвеева. Яновская, Жозефина Исаковна. Карап ӑсти: повесть; вырӑсларан Г. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2012. — 205 с.

Асту, хӑшне те пулин кресло ҫинче манса ан хӑвар.

И смотри, не забудь кого-нибудь в кресле.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Асту, пӗрне те кресло ҫинче манса ан хӑвар.

И смотри, не забудь кого-нибудь в кресле.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Юлташне шыраса вӑл йӗри-тавралла пӑхма тытӑнчӗ те тепӗр виҫӗ кресло урлӑ шӑп ҫакӑн пек Чебурашках «кино курса» тӑнине курсан тӗлӗннипе ҫӑварне карсах пӑрахрӗ.

Он стал высматривать сообщника, и вдруг к своему невероятному удивление увидел, что через три места в другом кресле находится точно такой же Чебурашка и тоже смотрит кино. Челюсть так и опустилась вниз.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Чебурашка юлашки кресло ҫинче мар, варринче, вун пиллӗкмӗш вырӑнта.

Чебурашка не на последнем месте, он в середине на пятнадцатом месте

Саккӑрмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

— Тетте пӗрремӗш ретри юлашки кресло ҫинче, — шӑппӑн пӗлтерчӗ Женя.

— Игрушка на первом ряду, на последнем месте, — прошептала Женя.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Хӗр ача каллех рет варрине таврӑнчӗ Те хальхинче сулахаялла куҫса темиҫе кресло ҫине ларса пӑхрӗ.

затем вернулась в центр и стала двигаться влево.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

— Кӗтӗр, — кресло ҫинчен сиксе тӑрса кӗтнӗ ҫынна хирӗҫ ыткӑнасран аран тытса чарчӗ хӑйне Арчибальд.

— Пусть войдет, — Арчибальд с трудом удержался, чтобы самому не встать с кресла и не броситься навстречу пришедшему.

Таҫта — чикӗ леш енче // Галина Матвеева. Килти архив

Арчибальд Стемп шурӑ сӑран сӑрнӑ ҫӳллӗ кресло ҫинче ларать.

Арчибальд Стэмп восседал в белом кожаном кресле с высокой спинкой.

Таҫта — чикӗ леш енче // Галина Матвеева. Килти архив

Пит нумайччен пӑхса тӑчӗ вӑл, мӑйӑхне тутӑрпа шӑлкаларӗ те каллех пӑхма чарӑнмарӗ, вара эпир Вальӑпа ун патне пытӑмӑр та хулӗсенчен тытса кресло патне ҫавӑтрӑмӑр.

Так долго рассматривал он, вытирал платочком усы и снова рассматривал, что в конце концов мы с Валей подошли к нему и, обняв с обеих сторон, повели и посадили в кресло.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ кресло ҫинче лартӑм, манӑн ҫӗр ҫинчен шухӑшлама та, тӳпе ҫинчен шутлама та вӑхӑт пулмарӗ.

Я сидел в кресле, и мне некогда было думать ни о земле, ни о небе.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ ун чухне чунӑмпа темле вӗҫенкайӑк пек вӗҫӗп тесе шутланӑччӗ, анчах та эпӗ кресло ҫинче лӑп та шӑп ҫӗр ҫинчи пекех лартӑм.

Тогда в глубине души мне всё-таки казалось, что я полечу, как птица, а я сидел в кресле совершенно так же, как на земле.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах та Николай Антоныч каллех кресло ҫинчен сиксе тӑрасшӑн пулчӗ, каллех тӗлӗнмелле шӑв-шав пуҫланчӗ.

Но Николай Антоныч вдруг стал вставать с кресла, и снова поднялся ужасный шум.

Ҫирӗм тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех