Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Хӗрлӗ ялав айӗнчи ҫынсемпе сӑрӑ ҫынсем пӗр-пӗрне хирӗҫ ҫывхарсах пычӗҫ; салтаксен сӑнӗ — урам урлӑшӗпех пыракан, киревсӗрле лӑпчӑнса, вараланчӑк сӑрпа сӑрланнӑ сӑн — уҫҫӑнах курӑнчӗ, — ҫав сӑн ҫине тӗрлӗ тӗслӗ куҫсем чиксе тултарнӑ; ун умӗнче ҫинҫе штык вӗҫӗсем ҫивӗччӗн ялтӑртатса пычӗҫ.

Все ближе сдвигались люди красного знамени и плотная цепь серых людей, ясно было видно лицо солдат — широкое во всю улицу, уродливо сплюснутое в грязно-желтую узкую полосу, — в нее были неровно вкраплены разноцветные глаза, а перед нею жестко сверкали тонкие острия штыков.

XXVIII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Пуҫӗ ун ҫаврака, ҫӳҫне яп-яка каснӑ, пичӗ ҫинчи сухалне хырнӑ, вӑрӑм мӑйӑх вӗҫӗсем аялалла усӑнса тӑраҫҫӗ.

Голова у него была правильно круглая и гладко острижена, бритые щеки и длинные усы концами вниз.

V // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Куҫ тӗкӗсем шӑнса ҫыпҫӑнаҫҫӗ — вӗсем Хуркайӑкӑн вӑрӑм-вӑрӑм, вӗҫӗсем ҫӳлелле те аялалла авӑнса тӑраҫҫӗ, тӗм-хура пирки куҫӗсем пушшех хуран курӑнаҫҫӗ.

Слиплись от мороза ресницы — они у Журавушки длинные, загнутые на концах вверх и вниз, и были черные-черные, отчего и глаза казались темней, чем были на самом деле.

Хуркайӑк // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Тепӗр чухне мачта вӗҫӗсем хумсен тӑррисенчен сӗртӗнсе илеҫҫӗ.

Иногда верхушки мачт касались гребней волн.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Кӑмрӑкланнӑ турат вӗҫӗсем шыв тӗпне ҫитсе ҫакланчӗҫ.

Концы обугленных ветвей зацепились за выпуклость дна.

Ҫирӗм улттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Америкӑн кӑнтӑр енчи вӗҫӗ ҫав териех шӗвӗрленсе тухать те, пӗрре те Африкӑпа Индин сарлакан ҫавӑрӑнакан вӗҫӗсем пек мар!

Как отличается эта сильно изрезанная южная оконечность Америки от широких, закруглённых оконечностей Африки и Индии!

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

— Паллах систермесӗр иртсе каймалла пулнӑ, анчах татӑк — кӗсӗксен вӗҫӗсем туратсенчен ҫыхланса, чӑлханса ларнӑ та, Натка вырӑнтан сиккелеме хӑраса тӑрать, вӑл хӑйне курса юриех пытанса тӑрать, тесе шухӑшласран хӑраса тӑрать.

Конечно, надо было незаметно отойти, но, как назло, концы цветных лоскутьев запутались в колючках, и теперь Натка стояла, боясь шелохнуться, чтобы не заметили и не подумали, будто она прячется нарочно.

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

Ҫӑра туратлӑ йывӑҫ ҫинчен вӗрен вӗҫӗсем ҫӗрелле ӳкрӗҫ.

С ветвистого дерева спустились веревки.

Тимурпа унӑн команди // Матвей Сакмаров. Гайдар, Аркадий Петрович. Тимурпа унӑн команди: повесть; вырӑсларан М.А.Сакмаров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 102 с.

Ку тайгари чӑн-чӑн илемлӗ ёлка, ҫӳлӗ те тӳрӗ, ҫӑра турачӗсен вӗҫӗсем ҫӑлтӑр пек сапаланса каяҫҫӗ.

Это была настоящая таежная красавица — высокая, густая, прямая и с ветвями, которые расходились на концах, как звездочки.

Чукпа Гек // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 105–140 с.

Акӑ улӑхсен вӗҫӗсем патне те ҫитрӗмӗр, вӑрмансем, сухаласа пӑрахнӑ уйсем курӑнчӗҫ; аякри ялтан ик-виҫ хӑйӑ ҫути курӑнчӗ, — аслӑ ҫул патне ҫитиччен пӗтӗмпе те пӗр пилӗк ҫухрӑм ҫеҫ юлчӗ.

Но вот уж и конец подошел лугам, показались лесочки, распаханные поля; деревушка в стороне мигнула двумя-тремя огоньками, — до большой дороги оставалось всего верст пять.

Тӑнкӑртатать // Василий Хударсем. Тургенев И.С. Тӑнкӑртатать: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 36 с. — 3–27 с.

Анлӑ шурӑ платье хӑйӗн ҫемҫе хутламӗсемпе ӑна пӗтӗмпех хупласа тӑнӑ, хӗреслетсе хунӑ ура вӗҫӗсем те унӑн кӑшт ҫеҫ курӑннӑ.

Широкое белое платье покрывало ее всю своими мягкими складками; едва виднелись кончики ее ног, тоже скрещенных.

XVII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Астӑватӑп, пирӗн пуҫӑмӑрсем ҫав пӑчӑ, ҫурма ҫутӑ тӗттӗмре юнашар пулчӗҫ, ҫав тӗттӗмре унӑн куҫӗсем ҫывӑх та ачашшӑн ҫуталчӗҫ, уҫӑлса тӑракан тути вӗрин сывларӗ, шӑлӗсем йӑлтӑртатрӗҫ, ҫӳҫ вӗҫӗсем ман питӗме кӑтӑкласа ҫунтарчӗҫ.

Помню я, как наши обе головы вдруг очутились в душной, полупрозрачной, пахучей мгле, как в этой мгле близко и мягко светились ее глаза и горячо дышали раскрытые губы, и зубы виднелись, и концы ее волос меня щекотали и жгли.

VII // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Аллине хӑвӑрт ҫӗкленипе тутӑрӗ салтӑнса кайрӗ, тутӑр вӗҫӗсем хулпуҫҫи ҫине ӳкрӗҫ.

От резкого движения узел шали развязался, и концы ее упали ей на, плечи.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Унӑн хӑлхи вӗҫӗсем ҫеҫ пӑртак хура.

Весь как снег, только самые кончики ушей чёрные.

Иккӗшӗ шурӑ, виҫҫӗмӗш — юр пек // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 41–44 с.

Вӗҫӗсем хӗвелпе ӗннӗ куҫ тӗкӗсем ун кӑшт кӑна сисӗнмелле сиккелесе илеҫҫӗ, ҫӑт ҫыртнӑ шурӑ шӑлӗсене ҫаралтарса, ҫӳлти тута хӗрри майӗпен хускалкалать.

Черные ресницы его, с сожженными солнцем кончиками, чуть вздрагивали, шевелилась верхняя губа, обнажая плотно сомкнутые белые зубы.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Лашан ҫӑт вырттарнӑ хӑлхисем кӑлт та кӑлт сиккелесе чӗтреҫҫӗ, хӑлхи вӗҫӗсем ҫине вӗтӗ шӑрҫа пек тар тапса тухнӑ.

Плотно прижатые уши коня вздрагивали, на кончиках их бисером проступил пот.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аксинья пиҫнӗ чие ҫырли пек хӗрелсе кайрӗ те, унӑн пӗчӗкҫӗ хӑлха вӗҫӗсем те кӗрен тӗспе пӗвенсе ҫуталчӗҫ, ҫапах та хӑй, Прохор ҫине ҫилӗллӗн чӑрр! пӑхса илсе, шӑппӑнраххӑн тавӑрса каларӗ:

Аксинья густо покраснела, даже маленькие мочки ушей ее стали прозрачно-розовыми, но, твердо и зло глянув на Прохора, она ответила:

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кивӗ урапа кустӑрмисем чӑрик-чарик чӗриклетсе ҫухӑрчӗҫ, хыҫалти ӳрече патакӗ вырӑнне ун хуҫӑк вӗҫӗсем ҫеҫ кӑнтарӑнса тӑраҫҫӗ, тирпейсӗр купаланӑ утӑ лӑпӑс-лапӑс ҫӗрелле усӑннӑ.

Колеса на старенькой арбе визгливо скрипели, вместо задней грядушки торчали обломки, клочьями свисало неряшливо наваленное сено.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫуначӗ, самай ҫӗмрӗлнӗ пулин те, кӑштах тӑрса юлнӑ-ха, ҫуркаланнӑ хутсен хушшинчен ҫӗмрӗлнӗ хӑйӑ вӗҫӗсем курӑнса тӑраҫҫӗ.

Немногим лучше выглядело крыло, из которого среди лоскутков бумаги торчали сломанные планочки.

Курман-илтмен кайӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–28 с.

Шӑмӑ йӗркеллӗ мар, нерва вӗҫӗсем те ӳт ҫине тухса тӑраҫҫӗ.

У вас не в порядке кость, и нервные окончания выходят на поверхность кожи.

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.