Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

вӗлерсе (тĕпĕ: вӗлер) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ӗнтрӗк ӑна пӗчӗк-пӗчӗк, вӑйсӑр татӑксене, хушӑксене, пайӑркасен йӗпписене, пӑнчӑсене, йывӑҫсен кӑштах ҫеҫ курӑнакан тӑррисене пайласа сапаларӗ, кунӑн ҫутӑ салтакӗсене пӗрин хыҫҫӑн теприне вӗлерсе пӗтерчӗ.

Мрак медленно разбил его на ничтожные, слабые клочки, отсветы, иглы лучей, пятна, теплящиеся верхушки деревьев, убивая, одного за другим, светлых солдат Дня.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 405–413 с.

Ахаль сурчӑкпах пӗтӗм прииска кирлӗ чухлӗ пулӑ вӗлерсе хурӑттӑм.

И убил бы простым плевком столько рыбы, сколько нужно для всего прииска.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 119–131 с.

Ҫеккунт тӑршшӗнче вӑл ҫулсене тӳссе ирттерет; ӑна чӑтӑмлӑ юратупа тулнӑ тӗнче ҫавӑрса илнӗ; вӑл шанчӑкпа чирлӗ, ҫухалса-аптӑраса кайнӑ, кулать, Гнор тӑрса кӗтет — кӗтни ӑна вӗлерсе пырать.

Секундой он переживал годы; мир, полный терпеливой любви, окружал его; больной от надежды, растерянный, улыбающийся, Гнор, стоя, ждал — и ожидание мертвило его.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Тахӑшӗ, — хӑшӗ, ас тумастӑп, — ҫапларах каласа хучӗ: ҫулталӑкран е икӗ ҫултан ҫӗр ҫинче эпир ҫеҫ юлма пултаратпӑр, мӗншӗн тесен ҫапӑҫакансем хӑйсен хӑрушла ӑслайӗсемпе пӗр-пӗрне вӗлерсе пӗтересси иккӗлентермелле мар.

Кто-то, — не помню, кто именно, — сказал, что очень может быть, через год или два мы останемся единственными жителями на земле, так как воюющие, несомненно, уничтожат друг друга своими чудовищными изобретениями.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 211–227 с.

Малалла вӑл вӗсене вӗлерсе пӗтересрен шутсӑр хытӑ сехӗрленни, ҫӗрле нумай-нумай карап пырса ҫитни, вӗсем ҫуртсем ҫинелле пени ҫинчен каласа пама тытӑнчӗ.

Затем она принялась рассказывать о том, как все боялись, что их убьют, и как ночью приходило много кораблей, которые стреляли в дома.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 211–227 с.

Унтан такам каллех клуб алӑкне уҫрӗ те: «Васьлей Егорчӑ! Представительсене сана памастпӑр. Хӗрлӗ автанпа та шӳтлеме сӗнместпӗр. Асту, хӑвна та, юлташусене те вутта пӑрахса ҫунтарса ярӑпӑр. Ҫемйӳсем пирки те шухӑшлӑр, ачасем. Пире пурне те вӗлерсе пӗтереймӗр, эпир сире палласа юлатпӑрах. Ҫинех представительсен те пӑшал пур!» — терӗ хытӑ кӑшкӑрса.

Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Коммунистсене вӗлерсе пӗтерме шут тытнине Сидор, хӑвӑрах пӗлетӗр, ырлать-ха, анчах Минӑна ҫав ӗҫе вӑл та явӑҫтарасшӑн мар.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

— Мина вӑл Сидора хӑй ялӗпе таврари ялсенчи пур коммунистсемпе активистсене вӗлерсе пӗтерме сӑмах панӑ.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Инкек патне йыхӑрса пычӗ те мана вӗлерсе пӑрахрӗ.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Ҫавӑн чухне Ванькка Давида вӗлерсе хӑварнӑ имӗш.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

— Лягавӑйсене вӗлерсе вара эсир тӗрӗс тунӑ.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

— Ҫав япаласемшӗнех хурахсем ҫын вӗлерсе иртӗхес ҫук.

Куҫарса пулӑш

4 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Каҫхи ҫил ҫырантан, ҫыр хӗрринчи вӑрман чӑтлӑхӗнчен техӗмлӗ пӑчӑлӑхпа нӳрӗлӗх илсе килет; унта пытаннӑ пӗлменлӗх тем те пӗр тӗшмӗрттерет: утрав ҫинче паллӑ мар, чее пин-пин тӑшман пурӑнать, вӗсем сӗмлӗхрен карапа сӑнаҫҫӗ, майлӑ самант тупса ӑна тапӑнас, экипажа вӗлерсе пӗтерсе тинӗс шӑплӑхне савӑнӑҫлӑ ӳлевпе путарас тӗллевлӗ пек…

Ночной ветер тянул с берега пряной духотой и сыростью береговой чащи; там было все тихо, и хотелось верить, что остров населен тысячами неизвестных, хитрых врагов, следящих из темноты за судном, чтобы, выбрав удобную минуту, напасть на него, перебить экипаж и огласить воем радости тишину моря.

I. Пӗри ҫук // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

Пирӗн йӑхӑн нумай ҫынӗсене вӑл вӗлерсе пӗтернӗ.

Многих людей нашего племени он погубил.

Кӑлтӑрпи // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Джеймс Ш. Пӗчӗк индеец Синопа: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 109 с.

Хура Урасем халӗ тӑшмансене вӗлерсе пысӑк ҫӗнтерӳсем тунине вӑл аван пӗлнӗ.

Теперь он знал, что черноногие совершают великий подвиг, убивая врага.

Икӗ Синопа // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Джеймс Ш. Пӗчӗк индеец Синопа: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 109 с.

Ашшӗ амӑшне вӗлерсе тӗрмене ларнӑ хыҫҫӑн вӑл кукашшӗпе ҫеҫ ӳсрӗ.

Куҫарса пулӑш

Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 134–165 c.

Анчах хамӑрӑн пулеметсем пулнипеле казаксене хӑваласа ятӑмӑр, пӗр пайне вӗлерсе аркатса тӑкрӑмӑр.

Но благодаря нашим пулеметам казаки были отогнаны и частью перебиты.

1 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Пӗр ораторӗ — хресченрен тырра вӑйпа илме юрамасть, тырӑ хакне хресчен хӑех лайӑх пӗлет; монополи туни вӑл — ҫынсене выҫӑпа вӗлерсе пӗтерет, — тесе кӑшкӑрать…

Один оратор кричал, что нельзя брать хлеб у мужика силой, мужик сам знает цену хлебу, а монополия — голодная смерть…

3 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Кунта вара чӑтма ҫук ҫухӑрашу тапранса каять — вагон кантӑкӗсенчен, теплушка алӑкӗсенчен тискеррӗн кӑшкӑрашаҫҫӗ, пӗрне пӗри халех вӗлерсе пӑрахассипе хӑратаҫҫӗ, гранатӑсемне хӑмсарма тытӑнаҫҫӗ.

И тут начинались трения — дикий крик из вагонных окон, из раздвинутых дверей теплушек, угрозы самосудом, размахивание ручными гранатами…

6 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Тӗттӗмленсе ҫитсен, казаксем, лашисене вӗлерсе пӗтересрен хӑраса, малалла хӗссе пыма пӑрахаҫҫӗ.

В наступившей темноте казаки перестали нажимать, боясь за коней.

3 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех