Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

вӗлернӗшӗн (тĕпĕ: вӗлер) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эп вара хӑруш чӗрчуна вӗлернӗшӗн вӑл мар, унӑн ҫемйи те мар, хам пӗччен ответ тытасси синчен шантарса сӑмах патӑм.

Я подтвердил, что вся ответственность за убийство грозного зверя ляжет на меня одного.

Тигр хыҫҫӑн // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 92–104 с.

Унӑн икӗ ят пулнӑ: патриотсене хаяррӑн асаплантарса вӗлернӗшӗн ӑна Кӑваккисене хӑратакан Аҫа-ҫиҫӗм тенӗ, калама ҫук хӑрушӑ сӑн-питлӗрен — Иманус тенӗ.

Он был известен под двумя кличками: «Синебой» — за его расправы над патриотами, или «Иманус», ибо во всем его обличье было нечто невыразимо ужасное.

II. Доль // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

— Манӑн пиччене вӗлернӗшӗн.

— За то, что вы убили моего брата!

I. Сӑмах — вӑй // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Республиканецсене тискеррӗн асаплантарса вӗлернӗшӗн ӑна «Кӑваккисен аҫа-ҫиҫӗмӗ» теҫҫӗ; унӑн сӑн-питӗнче темӗнле хӑйӗнчен йӗрӗнтерекен, ҫынна хӑратакан уйрӑмлӑх пуррипе — «Иманус», теҫҫӗ, тет Гюго.

«Гроза Синих» - за его жестокие расправы с республиканцами, и «Иманус» — за то, что в его наружности было что-то нечеловеческое, невыразимо отталкивающее, внушающее ужас.

V // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с. — 3–19 с.

— Вӑрланӑшӑн, ҫын вӗлернӗшӗн присяжнӑйсем, ахаль ҫынсем, хресченсем, мещенсем суд тӑваҫҫӗ, — чимӗр-ха!

— За кражу, за убийство — судят присяжные, простые люди, — крестьяне, мещане, — позвольте!

XXIV // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Сана вӗлернӗшӗн эпӗ питӗ кулянтӑм, Гек…

Мне было очень жаль, что тебя убили, Гек…

Саккӑрмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Кун пек туни тупнӑ лаша таканне ҫухатнӑшӑн пулакан инкекрен ҫӑлӑнма пулӑшаканччӗ, анчах эрешмен вӗлернӗшӗн тивекен инкекрен те ҫав меслетпе хӑтӑлма пулать тенине илтмен эпӗ.

Это помогает, когда найдешь подкову и, вместо того чтобы прибить над дверью, потеряешь ее; только я не слыхал, чтоб таким способом можно было избавиться от беды, когда убьешь паука.

Пӗрремӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

«Тем тесен те, — шухӑшларӗ ҫав хушӑра Берсенев, — Инсаровӑн амӑшӗпе ашшӗне вӗлернӗшӗн турккӑсен агин, тен, шалчи тулнӑ та пулӗ».

«А ведь чего доброго, — подумал между тем Берсенев, — турецкий ага, пожалуй, поплатился ему за смерть матери и отца».

XI // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Ӑҫтан пӗлес, — тет вӑл Гленарвана, — Каи-Куму хӑй курайман ҫыннине вӗлернӗшӗн ҫилленме мар, ӑшӗнче тен тавтӑвать пулӗ сире.

— Как знать, — говорил он Гленарвану, — может быть Каи-Куму не только не гневается на вас за убийство своего соперника, но даже благодарен вам в душе.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Апла пулин те вӑл Кара-Тетене вӗлернӗшӗн хӗрхенсе тӑмасть.

Но он ни на секунду не пожалел о том, что убил Кара-Тете.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ҫулпуҫне вӗлернӗшӗн хӑйӗн пуҫӗ пӗтессине вӑл аванах пӗлет.

Он понимал, что поплатится жизныо за убийство вождя.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Начдива вӗлернӗшӗн калама ҫук хытӑ ҫиленсе кайнӑ экадронецсем легионерсен взводне касса тӑкрӗҫ.

Охваченные безумной злобой за смерть начдива, эскадронцы изрубили взвод легионеров.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Ҫынна вӗлернӗшӗн ҫын ҫине куҫ ӳкерни аван мар вӗт-ха?

Неприятно подвергнуться подозрению в убийстве?

XXIV // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Беженецсем хушшинче Деникин генерал Кубань Канашӗн членӗсене тискеррӗн асаплантарса пӗтернӗшӗн, чылайӑшне вӗлернӗшӗн Кубань тӑрӑхӗнче тарӑху хумӗ пур ҫӗре те сарӑлни ҫинчен калаҫаҫҫӗ.

Среди беженцев шли разговоры, что на Кубани растет возмущение, вызванное зверской расправой генерала Деникина над членами Кубанской рады.

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Закон тӑрӑх тивме юраман пӑшие вӗлернӗшӗн Шошина хупса хунӑ хыҫҫӑн, виҫӗ кунтан, Степан Бояркин пӗр шанчӑклӑ ҫынна ӗлӗк лесник пулнӑскер ҫинчен мӗн пӗлме май пур, пурне те пӗлсе килме Заболотьене ячӗ.

Посадив три дня назад Шошина под арест за браконьерство, Степан Бояркин послал надежного человека в Заболотье с задачей разузнать о бывшем леснике все, что можно.

VII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Ӑна Янс Гудлона вӗлернӗшӗн хупнӑччӗ.

Он был присужден за убийство Янса Гудло.

Сысна ҫури йӑли // В. Абакаев. О. Генри. Сысна ҫӳри йӑли // Илемлӗ литература: журнал. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1941. — №4. — 118-126 с.

Турӑ канӑҫ кӳтӗрех унӑн таса чунне, пире вара хӗрӳллӗ чӗре валли пил патӑр, ҫав Христос тӑшманӗсемпе кӗрешме алла вӑй патӑр, пӗрне вӗлернӗшӗн ҫӗрӗшне пӗтермелле пултӑр…

Упокой, господи, его праведную душу, а нам даруй мужественное сердце и сильную десницу, чтобы бороться с басурманами и за одного убить сотню…

XXXV. Хӗл каҫмалли вырӑнта // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӗсене вӗлернӗшӗн вара каллех Щукаре тӗрмене хупса лартма пултараҫҫӗ…

Вот тебе и убивство, и обратно могли бы посадить Щукаря в тюрьму…

31-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ман пек ҫынна вӗлернӗшӗн никам та шырамӗ.

За таких людей, как я, никто не взыщет.

III сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

Унтан тата: — Ҫапах та вӗлермен, мӗншӗн тесен ӑна вӗлернӗшӗн чӑтса тӑрайман хӗрарӑм та вилнӗ пулӗччӗ, — тейӗ.

И потом: — Но не убил, потому что люблю ту, которая не в силах перенести эту смерть.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех