Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

вырӑнта (тĕпĕ: вырӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Шӑп ҫакӑн хыҫҫӑн эпӗ курока вӗҫертрӗм, иккӗленместӗп: ман вырӑнта эсир те ҫаплах тӑваттӑрччӗ.

И тут я спустил курок, что сделали бы и вы на моем месте.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 161–173 с.

Вӑл вырӑнта картах сикрӗ, унтан лӑпланчӗ, асӑрханса пуҫне усрӗ; сулахай куҫӗ тискеррӗн чалӑшрӗ.

Она скакнула на месте, потом замерла, настороженно опустив голову; левый глаз дико косил.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 161–173 с.

— Паллах, паллах, — килӗшрӗ Геннисон, — анчах, чӑн калатӑп, чунӑм вырӑнта мар, хамӑнне тепӗр хут пӑхса хакламасӑр лӑпкӑ ҫӳрейместӗпех.

— Конечно, конечно, — подхватил Геннисон, — но, право, у меня душа не на месте и неспокойно мне, пока не посмотрю еще раз на свое.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 147–152 с.

Шахта шӑтӑкӗ пулнӑ вырӑнта ту хысакӗ сылтӑмран сахалтан та ик ҫӗр фут ҫӳллӗш чике сӑртпа вӗҫленет.

В том месте, где было отверстие шахты, склон горы оканчивался справа отвесной скалой, имевшей высоту не менее двухсот футов.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 119–131 с.

Кӗҫех пурте ҫӗр айӗнче, алмаз шыраса пин-пин ҫын тӑпра чавакан тарӑн вырӑнта, пысӑк инкек сиксе тухнине ӑнланчӗҫ.

И стало всем ясно, что на большой глубине под землей, где рыли землю, разыскивая алмазы, тысячи человек, случилось несчастье.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 119–131 с.

Пӗрчӗрен палӑри-палӑрми тусан пӗрчи пекскер хӑйпӑнса уйрӑлчӗ, Редотт вӑл ӳкнӗ вырӑнта аллине тӗплӗн ҫуларӗ.

Одна едва заметная пылинка отделилась при этом, и он лизнул то место руки, где она должна была быть.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 119–131 с.

— Енчен те сана ҫак вырӑнта тепре курас тӑк, — Герд пуҫне вӑкӑр пек тайӑлтарса пӑрчӗ, — эсӗ манӑн умрах виле шӑтӑкӗ чаватӑн.

— Если я еще раз увижу тебя в этих местах, — сказал Герд, бычьим движением наклоняя голову, — ты при мне выкопаешь себе могилу.

Мӗн пулнӑ пулнах // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 109–113 с.

Анчах эсир ҫавӑн чухне, кафере, каланӑ вырӑнта — нимӗн те ҫук; эпӗ ҫав сӑртлӑха пӗтӗмпех тӗпчесе тухрӑм, вӑл чӑнах та трамплин сарӑлнӑ ҫӗрте пӗчӗк юхан шыв юппи патнелле тайлӑмланать.

Но не было ничего на том месте, о котором говорилось тогда; я исследовал все плато, спускающееся к маленькому притоку в том месте, где трамплин расширяется.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 98–108 с.

Вӑл юхан шыв леш енче, кунтан пӗр пилӗк ҫӗр мильӑра, слон шӑмми питӗ нумай пуҫтарнӑ; сӗм-сӗм вӑрман хушшинче, сирӗн чун-чӗрӗре тыткӑнлакан вырӑнта.

Он взял много слоновой кости по ту сторону реки, миль за пятьсот отсюда, среди лесов, так пленяющих ваше сердце.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 98–108 с.

Ҫавӑнтах таҫта такам тарма пуҫларӗ, тахӑшӗ «хурах!» кӑшкӑрать, — вара хулари тӗрлӗ вырӑнта сахалтан та ҫӗр йытӑ вӗрме-хамлатма тытӑнчӗ.

Тотчас же где-то кто-то пустился бежать, кто-то закричал «караул», — и добрая сотня собак затявкала в различных местах города.

IV. Сысна. Икӗ «арӑслан» // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 66–73 с.

Вӑл ку вырӑнта хушӑк нихӑҫан та пулманнине пӗлет.

Он знал, что в этом месте щели никогда не бывает.

III. Ҫӗнӗ «таркӑн» // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 66–73 с.

Грифпа Астарот арӑслансем улӑп кушаксен хӑватлӑ ҫӑмӑллӑхӗпе пуса-пуса читлӗх диагоналӗпе пӗр-пӗрне хирӗҫ утса ҫӳреҫҫӗ: чышӑнмасӑр, яланах пӗр вырӑнта ҫаврӑнаҫҫӗ — пӑркӑчлӑ кӗлеткесен тӗрӗслӗхӗпе.

Львы Гриф и Астарот, ступая с могучей мягкостью гигантских кошек, расхаживали по диагонали клетки навстречу один другому, не сталкиваясь, поворачиваясь всегда на одном и том же месте с точностью заводных фигур.

II. Хуралҫӑ йӑнӑшӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 66–73 с.

Шамполионӑн шутсӑр пысӑк ҫыхӑнусем пур, — халӗ вӗсем хевтесӗр, чӗнмеҫҫӗ; хӑй вӑл унка татса тухма, хуптӗрлевне пушӑ вырӑнта пуҫа-пуҫӑн ҫапӑнмашкӑн хистеме ӑнтӑлать, — анчах ҫакна пурнӑҫлама хальлӗхе мехел ҫитереймест.

Огромные связи, какими располагал он, беспомощно молчали, бессильные выяснить инициативу организации; он же стремился, покинув круг, заставить облаву стукнуться лбами на пустом месте, но этого пока не удавалось привести в исполнение.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 23–48 с.

Полици пӗр вырӑнта хевтесӗррӗн тӑпӑртатса тӑрать, тепӗр чухне вара аҫа-ҫиҫӗм ҫиҫтерсе хӑйӗн ури йӗрӗ ҫинех ӑнтӑла-ӑнтӑла ыткӑнать.

Она беспомощно топталась на месте, устремляясь иногда с громом на след собственных ног.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 23–48 с.

Унӑн ӑнкарӑвӗн пушӑ уҫлӑхне Шамполион хуҫа пек кӗрсе вырнаҫрӗ; ку вырӑнта вара, тӗрӗссипе, палӑртнӑ тӗллев патне ҫул кӑтартакан туйӑмсен чан ҫапмалла.

Шамполион властно занял пустое место ее сознания, место, где должен был гудеть колокол чувств, направленных к означенной цели.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 23–48 с.

Пӗрремӗшӗнчен, вӑл ҫакна туять: юхакан шыв куҫӑмӗпе малалла усӑсӑр каяс мар, вырӑнта юлас тесен ҫунатсемпе ӗҫлемелле.

Во-первых, почувствовала она, что должна удерживаться, работая плавниками, на месте, если не хочет бесполезно следовать движению текучей воды.

Йӑр-йӑр // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 10–14 с.

Кӗскен каласан — истори кӗнекине кирек хӑш вырӑнта сарса хурсан та…

Короче говоря, на каком месте ты ни развернешь книгу истории…»

Уы-Фью-Эой ҫул ҫӳревҫӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 377–380 с.

Тӑшман флочӗ пулӑҫсемпе суту-илӗвӗн ҫӗр сакӑр вунӑ карапне путарсан, ҫакӑн ҫумне пассажир турттаракан вун тӑватӑ пӑрахут хушӑнсан, — вӗсем ҫинче ишнӗ мӗн пур ҫынпа, ҫав шутра хӗрарӑмсемпе тата ачасемпе; унтан йывӑр залпсен чарӑнми ӗҫӗпе тинӗс хӗрринчи темиҫе хулана аркатсан — чечекленекен тинӗс хӗрри пурнӑҫсӑрланчӗ; вӑл сывлама чарӑнчӗ, малтан пурнӑҫӑн тӑнӑҫ-тӳлек сехечӗ ҫирӗппӗн шакканӑ вырӑнта тӗтӗмпе тусанӑн шуранка мӗлкисем явӑнма пуҫларӗҫ.

Когда неприятельский флот потопил сто восемьдесят парусных судов мирного назначения, присоединив к этому четырнадцать пассажирских пароходов, со всеми плывшими на них, не исключая женщин, стариков и детей; затем, после того как он разрушил несколько приморских городов безостановочным трудом тяжких залпов — часть цветущего побережья стала безжизненной; ее пульс замер, и дым и пыль бледными призраками возникли там, где ранее стойко отстукивали мирные часы жизни.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 285–292 с.

Улах вырӑнта пӗр сасӑ та, кам та пулин сывлани те илтӗнмест, анчах ҫӑкӑр патнелле аллине асӑрхануллӑн тӑссанах таркӑн чунӗнче хӑрушлӑхӑн нимӗнпе сирсе ярайми сисӗвӗ вӑркама тапранчӗ.

Ни звука, ни вздоха не слышалось в этом уединенном месте, но неотразимое ощущение опасности повисло над душой беглеца, когда, решившись взять хлеб, он протянул, наконец, осторожную руку.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Каярахпа ҫеҫ, икӗ ҫул иртсен — каттӑркӑри пӑчӑх вырӑнта — хӑй мӗн патне ҫитсе тухнине тинех ӑнланнӑ.

Лишь впоследствии, два года спустя, в удушливом каторжном застенке он понял, к чему пришел.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех