Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ачин (тĕпĕ: ача) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Валентина шкул тӗлне ҫитсен, ӑнланман япала тӗпренех паллӑ пулса тӑчӗ: крыльца ҫинче Матвеич ачин ачи, Славка, йытпулли текенскер, ларать, вӑл такам туса панӑ шӑхличне, хурлӑхлӑ сасӑллӑ пулнипе ялта «сӑрнай» тенӗскерне, тӑрӑшсах вӗрет.

Когда Валентина поравнялась со школой, загадка окончательно разъяснилась: на крыльце сидел внучонок Матвеевича, по прозвищу Славка-головастик, и старательно дул в самодельную дудку, которую за жалостные звуки в селе прозвали «жалейкой».

6. «Сӑрнай» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Унӑн, Уржум ачин мӗн тумалла-ха?

А как же быть ему — уржумскому?

Ҫирӗм саккӑрмӗш сыпӑк // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.

Мӑнтарӑн ачин питӗ мухтанас килетчӗ!

А как ему, бедняге, хотелось похвастаться!

Самонька // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Эпӗ ҫав ача выртнӑ ҫӗре пырса ҫитрӗм, анчах ҫын пулӑшмасӑр пульӑна кӑларма ҫук, ачана пӗччен пӑрахса хӑварса ҫын шырама кайма та май килмест — мӗншӗн тесен ачин сывлӑхӗ питӗ начарччӗ, вӑл вӑйсӑрланнӑҫемӗн вӑйсӑрлансах пычӗ; унтан аташма тытӑнчӗ, мана хӑй ҫывӑхне те ямасть, енчен эпӗ сулӑ ҫине пурӑпа хӗрес лартсан, мана вӗлеретӗп тесе кӑшкӑрать, темӗн те каласа аташать, эпӗ нимӗн тума аптрарӑм; кунта ҫын пулӑшмасӑр нимӗн те тума май ҫук терӗм; ҫав вӑхӑтра таҫтан ҫак негр тухса тӑчӗ те мана пулӑшма пулчӗ, вара мӗн кирлине пӗтӗмпех питӗ хӑвӑрт турӗ.

Когда я приехал туда, где лежал этот мальчик, я не мог вынуть пулю без посторонней помощи, а оставить его и поехать за кем-нибудь тоже было нельзя — он чувствовал себя очень плохо; и ему становилось все хуже и хуже, а потом он стал бредить и не подпускал меня к себе, грозил, что убьет меня, если я поставлю мелом крест на плоту, — словом, нес всякий вздор, а я ничего не мог с ним поделать; тут я сказал, что без чьей-нибудь помощи мне не обойтись; и в ту же минуту откуда-то вылезает этот самый негр, говорит, что он мне поможет, — и сделал все, что надо, очень ловко.

Хӗрӗх иккӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Манӑн чӗре вар-хырӑмалла анса кайса, пыршӑсем хушшине хӗсӗнсе ларнӑнах туйӑнчӗ, маис пашалӑвӗн татӑкӗ те пыра урлӑ ларчӗ; эпӗ ӳсӗрме тытӑнтӑм, татӑк каялла пӗрхӗнсе тухрӗ, вара сӗтел урлӑ ыткӑнса пӗр ачин куҫне лекрӗ, ачи вӑлта ҫинчи ӑман евӗр авкаланса илчӗ те пырӗ ҫурӑласла кӑшкӑрса ячӗ; Том хӑранипе йӑлт кӑвакарса кайрӗ.

Сердце у меня упало и запуталось в кишках, и кусок маисовой лепешки стал поперек горла; я закашлялся, кусок у меня выскочил, полетел через стол и угодил в глаз одному из ребятишек, так что он завертелся, как червяк на крючке, и заорал во все горло; а Том даже весь посинел от страха.

Вӑтӑр ҫиччӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Ку вӑл Энӗшкассинчн Янаш Петӗр ачин — Михха аслашшӗн — вилтӑпри ҫине лартнӑ хӗрес.

Куҫарса пулӑш

I // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 1-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

«Анчах та, — тет вӑл, — Европӑри ҫынсен гербӗсем вӗсен ӑрӑвӗнчи тахҫанхи ҫынсен тивӗҫлӗхӗсемпе чаплӑ ӗҫӗсене (тен унӑн ачин ачисем ҫав гербсене илсе ҫӳреме тивӗҫлӗ те мар пулӗ) кӑтартаҫҫӗ пулсан, маориецӑн ӳчӗсене тӗрлесе пӗтернисем вӗсене тӗрлекен ҫынсен маттурлӑхӗсемпе паттӑрлӑхӗсене кӑтартса параҫҫӗ».

«Однако, — говорит он, — в то время как герб европейской семьи свидетельствует только о том, что основатель рода имел какие-то заслуги и достоинства, которых может быть, совершенно лишены его потомки, моко новозеландца удостоверяет личные качества и храбрость того, кто им украшен».

Вуннӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Вӑт вӑл атте-тӗк атте, ачин малашлӑхӗшӗн ним те шеллемест.

Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Вӑрӑмах мар тишкерӳре кам ачин арифметикӑпа, камӑн Тӑван Чӗлхепе, ҫырассипе туртӑнмаллине каларӗ те пуху саланчӗ.

Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

— Вӑл мана (куратӑр-и), — ответленӗ кулса полицейски, — Килирен инҫе мар, булгар ялӗнче пурӑнакан арӑмӗпе ачин хутне кӗме ыйтрӗ, — вӑл хӑрать, вӗсене те уи пирки айӑплӗҫ тесе шутлать.

— Он (видите-с) просил меня, — отвечал, смеясь, полицейский, — чтоб я позаботился о его жене и ребенке, которые живут недалече от Килии в болгарской деревне — он боится, чтоб и они из-за него не пострадали.

Кирджали // Василий Хударсем. Александр Пушкин. Кирджали; вырӑсларан В. Хударсем куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 17 с.

Ачин ӳт-пӗвӗ ун аллинче темшӗн сивчир тытнӑ пек чӗтрет.

Тело сына почему-то дрожало под ее рукой, словно в лихорадке.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Манӑн, тутар ачин, унта ҫитсе курмаллах.

Я, татарский мальчик, обязательно покорю его.

Ҫамрӑк техниксем // Николай Ишентей. Николай Ишентей. Ырӑ ӗҫсен команди. Дмитрий Суслин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2013. — 2 с.

Параська ачин ывӑлӗсене ачашланӑ, вара ачине хӗрхенсе: «Илсе килесчӗ сан хӑвӑн чиперккӳне… Мӗнле кайӑк вӑл, ҫакӑн чул илемлӗ ывӑлсем ҫуратнӑскер?» — тенӗ.

Параська ласкала внучат и, сжалившись над сыном, сказала: «Привез бы ты и свою кралю… Что она там за птица, родившая тебе таких добреньких хлопчиков?»

VIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Нумай ҫывӑракан пулчӗ вӑл (ҫывӑрнӑ чухнехи манӑҫра канлӗх шырарӗ), анчах ӑна ҫывӑрнӑ чух та ачин йӗрекен сасси илтӗннӗ пек туйӑнать.

Она много спала (искала отдыха в сонном забытьи), но и во сне настигал ее призрачный зов ребенка.

22 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вӑл ӑна ӗненмест, ӗненес мар тесе пӗтӗм вӑйне хурса, хӗрӳлленсе кайса кӗлтума тытӑнчӗ, турӑран юлашки ырлӑх — ачин пурнӑҫне ҫӑлса хӑварма ыйтса тархаслама пуҫларӗ.

И, не веря, всей силой не желая верить, она неистово молилась, просила у Бога последнюю милость — сохранить жизнь ребенка.

22 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вӑл вӑрӑ пек йӑпшӑнса пӗшкӗнчӗ, алӑри ачин чарӑлса тӑракан хӗрлӗ ура пӳрнине шӑлӗсемпе ҫыртса, ытти пӳрнисем ҫумне шутарчӗ.

Воровато нагнулся, пожал зубами красный оттопыренный палец на ноге.

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Каҫсерен, Аксинья ҫывӑрнӑ чух, вӑл час-часах сӑпка патне пырса тӑратчӗ, ачин хӗрлӗ хӑмӑр питӗнче хӑй сӑнарне шыраса, тем самантчен тинкерсе пӑхатчӗ, анчах та кашни хутрах сӑпка патӗнчен малтанхи иккӗленӳллӗ шухӑшпах уйрӑлатчӗ.

По ночам, когда спала Аксинья, он часто подходил к люльке, всматривался, выискивая в розово-смуглом лице ребенка свое, и отходил такой же неуверенный, как и раньше.

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Питӗ тӗлӗнтӗм, питӗ хӑрарӑм эпӗ ҫапла каланине илтсен», терӗ Катерина, тутӑр кӑларса, ҫав тутӑрпа хӑйӗн алли ҫинче ҫывӑракан ачин питне шӑлса.

Мне чудно, мне страшно было, когда я слушала эти рассказы, — говорила Катерина, вынимая платок и вытирая им лицо спавшего на руках дитяти.

II // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

 — «Эх, ывӑлӑм, ывӑлӑм, пирӗн касра тата кам ачин санӑнни пек йӑрӑм-йӑрӑм кӗпе пур?

— «Эх, сын мой, сыночек, разве на нашей улице есть еще одна такая же рубашка в полоску, как у тебя?

Геннадий Волков: «Пурне те ашшӗ-амӑшӗн чӗлхине упрама пиллетӗп» // Тантӑш. http://yaltch.cap.ru/news/2010/02/02/gen ... -am258sh27

Ҫеҫенхирти ҫулсен хуҫисем, сире путевка ӑҫта илсе пырать, ҫавӑнта пур ҫӗрте те кӗтнӗ хӑна пулса тӑраканскерсем, сирӗнпе тӗл пулсан, сирӗн тусанланса пӗтнӗ пит-куҫусене курсан, мӗнле стансовет кучерӗ е вӑкӑрсем кӳлнӗ лавӑн лавҫи сирӗнтен кӗвӗҫнипе хӑйӗн кӑкӑрӗ ыратнине туймӗ-ши; вӗсенчен кам-ха, машин рулӗ умне хӑй мар пулсан та, хӑйӗн ывӑлне е ачин ачине лартасси ҫинчен чун-чӗрере вӑрттӑнла ӗмӗт тытмасть-ши!..

Хозяева степных дорог, желанные гости всюду, куда приведет вас путевка, — да какой же стансоветский кучер или возница на быках, встречаясь с вами и видя ваши покрытые пылью лица, не ощутит в своей груди острую боль зависти; кто из них не лелеет в душе тайную мечту если уж не самому сесть за руль, то непременно посадить туда своего сына или внука…

III // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех