Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

арпа сăмах пирĕн базăра пур.
арпа (тĕпĕ: арпа) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хура ҫӳҫӗ ҫинче, юр пӗрчисем пек, арпа ялтӑртатать, ҫӑм юбки ҫумне улам пӗрчисем ҫыпҫӑннӑ…

В черных волосах ее, как снежинки, блестела мякина, соломинки прилипли к шерстяной юбке…

Мӗншӗн Чижик авӑн ҫапнӑ ҫӗре лекмерӗ // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Тусан, пӗлтӗрхи арпа, ҫӗвӗсем хушшине кӗрсе ларнӑ пӗрчӗсем айккинелле сирпӗнеҫҫӗ, тутӑ чӑхсем пӗрчӗсене юлхавлӑн сӑхкалаҫҫӗ.

Летели во все стороны пыль, прошлогодняя полова, застрявшие в швах зерна; и сытые куры лениво клевали добычу.

Мӗншӗн Чижик авӑн ҫапнӑ ҫӗре лекмерӗ // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Ларса пыран — хӑвах та мар, хырӑм — арпа лаҫҫи.

Сидишь, как бы не свой, и живот словно амбар.

Тӗп пултӑр // Стихван Шавли. Маяковский В.В. Пӗтӗм сасӑпа: сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 158 с. — 54–57 с.

Ҫу кунӗнче арпа пӗтсе ҫитет, ҫавӑ вӑл.

К лету мякина-то кончается, вот она и остается летом пустой — голодной.

XVI. Ял ҫывӑрмасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кайран вара, киккирик хӗрсе кайсан, хӑть ӗҫ, хӑть ан ӗҫ — пуҫ пурпӗрех арпа пек хывӑхланать.

А как во вкус войдешь, там уж хоть пей, хоть не пей, в голо-ве все одно: будто черти зерно молотят.

Пӗрремӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Пухрӑмӑр, анчах мӗнне пӗлместпӗр: те тырӑ, те арпа.

Ну, насобирали не знамо что; не то зерно, не то мякина.

3. Вӗрен-кантра // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Арпа ӳплисене те шырарӑр-и? — тесе ыйтрӗ тахӑшӗ ҫивӗч сасапа.

И по клуням? — спросил чей-то резкий голос.

3 // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 3–53 с.

Мӗнле пек, чакса кайнӑ чух ҫул ҫинче утӑ е арпа турттарса пӑхса туянмалла-и, ҫук-и?

Сено-то али мякину в отступе мне прийдется на вес покупать?

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Мишка хуравламасӑрах унӑн аллине хыпашласа чӑмӑртарӗ, арпа купи ӑшне чӑмрӗ.

Мишка без ответа нащупал его руку, сунулся в ворох мякины.

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл, ура ҫине сиксе тӑрса, юбкине васкаса тӳрлетрӗ, ҫурӑмӗ хыҫне ҫыпӑҫнӑ арпа хылчӑкӗсене шӑла-шӑла пӑрахнӑ май, вилес пек хӑраса ӳкнӗ Пантелей Прокофьевича тем те пӗр каласа тустарма тытӑнчӗ:

Вскочив на ноги, она торопливо оправила юбку, обмела со спины мякинные ости и в упор выкрикнула ошалевшему Пантелею Прокофьевичу:

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Дарья, кофта ҫухи хыҫне тулнӑ арпа ванчӑкне силлекелесе, тутӑрне тӳрлетрӗ те, арпалӑхран тухса, йӗтем хапхи витӗр сарайне кайрӗ.

Оправляя платок, отряхиваясь от мякинной трухи, насыпавшейся за воротник кофты, Дарья вышла из дверей мякинника и через гуменные воротца пошла к сараю.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Кӑнтӑрла кунӗпех пӗрисен лупасӗ айӗнчи арпа ӑшӗнче пытанса выртнӑран унӑн ҫири шинелӗ пӑхма ҫук хылчӑкланса пӗтнӗ.

День лежал, зарывшись в стодоле в мякину, в невероятно измазанной шинели.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Унта нумайранпа выртакан тырӑ шӑрши, арпа тусанӗ шӑрши тата пирченчӗк ҫӗрӗн пӑнтӑсрах пылак шӑрши кӗрет.

Пахло там слежавшимся хлебом, пылью мякины, мышиным пометом и сладким плесневелым душком земляной ржавчины.

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Арпа туртакан хӗрарӑмсен хура мӗлкисем ӳкнипе Евсее лампӑсем улӑм силлекен хатӗрӗн ӑшӗнче ҫутатнӑ пек туйӑнать.

От женщин, выгребавших полову, ложились черные тени, и Евсею казалось, что лампы горят где-то в самом соломотрясе.

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Улӑм силлекен хатӗр айӗнче тата аласем арпа кӑларса пӑрахнӑ ҫӗрте те ҫутӑ пайӑркисем ялкӑшаҫҫӗ, ҫавӑнпа сӗтӗрмелли хатӗр ҫине ӳкекен улӑм кӗмӗл пек ҫутала-ҫутала илет.

Из-под соломотряса и там, где решета выбрасывали полову, пробивались яркие пучки света, отчего падавшая на волокушу солома отсвечивала серебром.

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Килте чухне эпӗ хӑйӑрлӑ ҫӗр ҫинче пӗр вырӑна тасататӑп та унта бамбукран тунӑ пысӑк карҫинкка лартатӑп, ӑна патакпа ҫӗклентеретӗп, аяла вара арпа сапса хуратӑп та кайӑксем вӗҫсе килнине аякран сӑнаса тӑратӑп.

Когда у нас на берегу выпадает снег, я расчищаю площадку, ставлю на колышки большую корзинку из бамбука и насыпаю под нее отрубей, жду когда птицы прилетят.

Тӑван ял // Николай Иванов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 17–30 стр.

Нимӗн пуласса кӗтмен чӑхсем чиперех арпа купи патне кӗшӗлтетсе пыраҫҫӗ ӗнтӗ, ҫав самантрах Краснокутов арпа ӑшӗнчен такам алли тӑсӑлса тухса пӗр чӑпар чӑхха кап! ярса илнине курах каять.

Куры доверчиво подошли к вороху мякины, и в этот момент Краснокутов увидел, как чья-то рука, высунувшись из мякины, сцапала бисерную курочку за ногу.

36-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Тӳ-тӳ-тӳ!» — тесе йыхӑрать шӑппӑн, ҫав вӑхӑтрах хӑй арпа купи хыҫӗнче тискер кайӑкла йӑпшӑнса ларать.

Тю-тю-тю!» — звал он шепотом, а сам звероподобно таился за мякиной.

36-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ҫав шухӑшпа вӑл ҫур сехете яхӑн сывлама хӑяймасӑр йӑпшӑнса выртать, анчах чӑххисем, юри тенӗ пекех, таҫта, ҫатан карта ҫумӗнче, чакаланса ҫӳреҫҫӗ иккен, арпа купи яхӑнне пыма та шухӑшламаҫҫӗ тейӗн.

Он пролежал, тая дыхание, с полчаса, но куры, как назло, рылись где-то около плетня, а подходить к вороху мякины словно и не думали.

36-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ҫакӑн хыҫҫӑн бригада умӗнче ырӑ ят илтме шут тытнӑ та, ӗнер хутора таврӑнса, унта каҫ выртнӑ, ирхине вара килӗнчен михӗ ҫӗклесе тухнӑ, бригадӑна кайнӑ чух, ҫула май, хуторӑн чи вӗҫӗнче пурӑнакан Краснокутов анкартийӗ енелле пӑрӑннӑ, вӗрлӗк карта урлӑ каҫса шала кӗнӗ те вӑрӑ-хурах пекех арпа купи патне йӑпшӑнса пынӑ.

После этого он решил выдобриться перед бригадой и, отправившись с вечера в хутор, переночевал там, а утром припас из дому мешок, на пути в бригаду завернул к гумну Краснокутова, жившего на самом краю хутора, перелез через прясло и воровски затаился возле мякинной кучи.

36-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех