Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

апата (тĕпĕ: апат) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эмильпе пӗрле виҫҫӗмӗш трактирта кӑнтӑрлахи апата лайӑх ҫиме кансӗрлемест, ун пуҫӗнче сайра хутра ҫеҫ, пӗр шухӑш, кӗске ҫиҫӗм пек, ялкӑшса илет — кам та пулин пӗлнӗ пулсассӑн тӗнчере??!!

Не мешает она ему отлично пообедать в третьем трактире с Эмилем — и только изредка, как короткая молния, вспыхивает в нем мысль, что — если б кто-нибудь на свете знал??!!

XXVI // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Таня, апата курас мар тесе, куҫӗсене хупрӗ.

Она закрыла глаза, чтобы не видеть пищу.

IX // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Таня ҫапах та кӑнтӑрлахи апата пычӗ.

Все же Таня пришла обедать.

IX // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Эпӗ паян кӑнтӑрлахи апата пымастӑп.

Я не приду сегодня обедать.

VIII // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

— Ҫапах та эсӗ пирӗн пата кӑнтӑрлахи апата пыратӑн-и? — ыйтрӗ Коля хуллен.

— Но ты придешь к нам обедать? — спросил Коля.

VIII // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Ҫӑвара та хыпас килмест пуль унти апата?

Поди, насилу выплюнешь.

II // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Том, паллах, каҫхи апата таврӑнмарӗ, тете вара апатланнӑ хыҫҫӑнах тухса кайрӗ.

Ну, к ужину Том, конечно, не вернулся, и дядя уехал в город сейчас же после ужина.

Хӗрӗх пӗрремӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Енчен вӑл каҫхи апата таврӑнмасан, ӑна шырама Сайлас тету каять.

Если он к ужину не вернется, поедет твой дядя.

Хӗрӗх пӗрремӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Ҫак савӑтӑн шӑтӑкӗсене сапласа, унпа кукӑль пӗҫерме шутларӑмӑр: нӳхрепе анса, таз тулли ҫӑнӑх илсе тухрӑмӑр, вара ирхи апата утрӑмӑр.

Заткнули получше дырки, чтобы испечь в нем пирог, спустились в погреб и насыпали полный таз муки, а оттуда пошли завтракать.

Вӑтӑр ҫиччӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Том каласа пӗтереймерӗ, ирхи апата чӗнекен какӑр сасси илтӗнчӗ те, эпир пӳртелле утрӑмӑр.

Том не договорил — мы услышали рожок, который звал к завтраку, и пошли домой.

Вӑтӑр пиллӗкмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

— Ку апата кам валли илсе каятӑн эсӗ?

— А ты кому несешь еду?

Вӑтӑр тӑваттӑмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

— Кам валли илсе кайрӗ пуль тетӗн эсӗ ҫав апата?

— А ты как думал, для кого это?

Вӑтӑр тӑваттӑмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Анчах каҫхи апата ларсан пӗчӗк ачасенчен пӗри ҫапла ыйтрӗ:

Но вечером, за ужином, один из малышей спросил:

Вӑтӑр виҫҫӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Каҫхи апата тӑлӑх арӑм чан ҫапса йыхӑрать — кая юлма юрамасть вара, кирек епле пулсан та вӑхӑтра ҫит.

К ужину вдова звонила в колокол, и тут уж никак нельзя было опаздывать — непременно приходи вовремя.

Пӗрремӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Унӑн чирӗ ҫинчен пирвайхи кун пӗлсенех, Елена хӑй те кӑштах чирлесе ӳкмерӗ; вӑл килне таврӑнсанах, хӑй пӳлӗмне питӗрӗнсе илчӗ; анчах ӑна апата чӗнчӗҫ, вӑл столовӑйне тӗксӗм сӑн-питлӗ кӗрсен, Анна Васильевна хӑраса ӳкрӗ те ҫийӗнчех вырӑн ҫине вырттарасшӑн пулчӗ.

В первый день, когда она узнала об его болезни, она сама чуть не занемогла; она, как только вернулась, заперлась у себя в комнате; но ее позвали к обеду, и она явилась в столовую с таким лицом, что Анна Васильевна испугалась и хотела непременно уложить ее в постель.

XXVI // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Вӑл тепӗр виҫӗ сехетрен каялла килчӗ те Берсенев хӑйпе апат ҫиме чӗннине хирӗҫ паянлӑха унпа апатланма килӗшни ҫинчен, анчах малалла хӑй валли апата кил хуҫи арӑмӗнчен илсе тӑма пулни ҫинчен пӗлтерчӗ.

Он вернулся часа через три и на приглашение Берсенева разделить с ним его трапезу отвечал, что он не отказывается обедать с ним сегодня, но что он уже переговорил с хозяйкой дома и будет вперед получать свою еду от нее.

XI // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Атьӑр ӗнтӗ апата, атьӑр, — терӗ те кил хуҫи арӑмӗ хурлӑхлӑ сассипе, пурте столовӑйне кайрӗҫ.

— Пойдемте же кушать, пойдемте, — проговорила жалостным голосом хозяйка, и все отправились в столовую.

IV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Мӗншӗн-ха вара эсир, господасем, апата таврӑнмастӑр?

— Что же вы это, господа, обедать не идете?

II // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Вӗсем эпир апата ларсан ҫитрӗҫ.

Они вернулись, когда мы уже ужинали.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Нимӗҫ «мессерӗсем» хушӑран-хушӑ пирӗн колоннӑсем ҫинчен аялтанах пулеметсемпе шатӑртаттарса иртеҫҫӗ пулсан та, нимӗҫ артиллерийӗ ҫине-ҫинех перет пулсан та, пирӗн салтаксем хушшине урӑх тум тӑхӑннӑ власовецсемпе бандеровецсем ытларах та ытларах килсе ере пуҫларӗҫ пулсан та, пынӑ ҫӗртех-и унта е самантлӑха котелоксем умне апата ларнӑ вӑхӑтсенче-и — салтаксем тем те пакӑлтатаҫҫӗ, шӳтлеҫҫӗ, ассӑн та сывлакалаҫҫӗ, сӑмах май тенӗ пек, нимӗҫсен пулас хӑрушӑ хӗҫпӑшалӗ ҫинчен калаҫкалаҫҫӗ.

И хотя вражеские «мессеры» нет-нет да и жужжат над нашими дорогами, снижаются до бреющего и строчат по колоннам; хотя бьет немецкая артиллерия и все чаще среди наших солдат появляются переодетые власовцы и бандеровцы; то на ходу, а то и присев на минутку к солдатскому котелку, балакают о том о сем, вздыхают и как бы между прочим расскажут о новом страшном немецком оружии, которое, мол, еще даст о себе знать в последнюю минуту войны.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех