Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

антӑхса (тĕпĕ: антӑх) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Выльӑх! — терӗ вӑл Геза пӳрнипе тӗлленӗ май сывлӑшсӑр антӑхса тата хӑрӑлтатса.

— Скотина! — она говорила, задыхаясь и хрипя, указывая на Геза пальцем.

XVI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Вӑл нервӗсем карӑннӑран антӑхса сывласа чупать ӗнтӗ.

Он уже бежал, задыхаясь от нервного напряжения.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

— Каҫаратӑп! — ҫилеллӗ куҫҫульпе антӑхса кӑшкӑрчӗ Эстер, вара, чӑнах та, Эстер Горна евитлейми мӑнаҫлӑх тулсах ларнӑ куҫӗсемпе каҫарчӗ.

— Прощаю! — задыхаясь от гневных слез, крикнула Эстер, и, действительно, она прощала его взглядом, полным непередаваемой гордости.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Сунарҫӑсем ҫӑткӑнлӑхпа антӑхса хыттӑн кӑшкӑрса ячӗҫ, Гента самантлӑха манӑҫа хӑварчӗҫ.

Громкий крик жадного восторга вырвался у охотников. На мгновенье Гент был забыт.

V. Мул тӑвӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

— Ас тӑвӑр! — кӑшкӑрать Галуэй сулланса тата сывлӑшсӑр антӑхса.

— Помните, — сказал Галуэй, шатаясь и задыхаясь.

XVIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Пӗри антӑхса кайсах пӑшӑлтатать:

Кто-то шепнул, задыхаясь:

II. Мӑн асаттесене сумсӑрлатни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 287–291 с.

Вӑл Фельтон умӗнче шанӑҫ пӗтнӗ чухнехилле антӑхса кайса ӳкӗнсен ҫеҫ ҫӑлӑнаять; Фельтон аллинче вара — округри ҫар влаҫӗн вӑйӗ пӗтӗмпех.

Спастись он мог только отчаянным припадком раскаяния перед Фельтоном, сосредоточившим в своих руках высшую военную власть округа.

XVI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Эпӗ ертсе килетӗп юлашки, паллӑ мар туса, Давенантӑн ҫутӑ аташӑвӗ евӗрскере! — антӑхса кайса пӑшӑлтатать Стомадор; вӑл куҫҫульне шӑла-шӑла типӗтет, халӗ вӑл пӗтӗм хулана вӑратмашкӑн вӑй пуррине туять.

Это я приведу последнего, неизвестного друга, такого же, как его светлый бред! — в исступлении шептал Стомадор, утирая слезы и чувствуя силы разбудить целый город.

XIV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Отряд пуҫлӑхӗ те унтах; вӑл ҫине-ҫинех, антӑхса хушу парать:

Там же был начальник отряда; задыхаясь, он твердил:

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Вӑл шӑппӑн, сывлӑш ҫитменнӗн антӑхса калаҫать, хӑйӗн лару-тӑрӑвне питӗ уҫӑмлӑн кӑтартса панӑран автомобиль пассажирӗсем пӗр-пӗрин ҫине иккӗленерех пӑхкалама пуҫларӗҫ.

Он говорил тихо, задыхаясь, и так ясно выразил свое состояние, что пассажиры автомобиля в нерешительности переглянулись.

VII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Тата хамран хушса хуратӑп: авкаланса-хуҫкаланса, сывлӑшсӑр антӑхса ӳкет те — тӗнчен суя мӗн пур вут-хӗмне ылханать!

И — добавлю я сам — пока, корчась и издыхая, не проклянет все лукавые огни мира!

V сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Пынӑ ҫӗртех, сывлӑшсӑр антӑхса тата ҫӑварне кӗрекен ӳпре-шӑнана сура-сура кӑларса, ӗшенчӗклӗн, ҫине-ҫинех, ҫирӗплетсех пӗтӗмлетет:

На ходу, задыхаясь и выплевывая лезущих в рот мошек, он устало твердил:

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 405–413 с.

— Урам, — ҫавра ҫилпе антӑхса пӑшӑлтатрӗ Жип.

— Улица, — сказал Жип, задыхаясь от вихря.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 310–317 с.

Унӑн чун-чӗрине телей ҫавӑрса ҫупӑрларӗ, вӑл рехетлӗх сывлӑшне антӑхса сывлать.

Он был охвачен счастьем и жадно дышал воздухом счастья.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 153–160 с.

Тухнӑ чухне, алӑк умӗнче кӗпӗрленнӗ ҫынсен хушшинче, хумханнипе куҫӗ шарнӑскер сывлӑшсӑр антӑхса кӑшкӑрчӗ:

Выходя, в толпе, запрудившей проход, ослепленный волнением, он, задыхаясь, громко сказал:

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 23–48 с.

Анчах Комендант курӑнмасть, — вӑл яшкапа чыхӑннӑ та антӑхса кайичченех ӳсӗрсе вилнӗ.

Но Комендант не пришел, — он умер оттого, что закашлялся, поперхнувшись супом.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 405–414 с.

Пепке антӑхса макӑрма пуҫласран, ҫапла майпа хӑйне кӑткӑс лару-тӑрӑва кӗртсе ӳкересрен хӑраса, — кулянса ӳкнӗ ачасене лӑплантарас тӗлӗшпе вара унӑн опыт ҫук, — Спринг аллине шӑналӑк айне чикрӗ те хӗр ачана шӑппӑн силлеме пикенчӗ:

Струсив, что младенец разбушуется и тем поставит его в замысловатое положение, так как у него не было опыта в деле образумления разогорченных детей, Спринг протянул руку под полог и начал тихо качать девочку, говоря:

Гленац няньки // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 387–391 с.

Кӑштах чӗтрекен пӳрнисемпе вӑл сигара чӗртрӗ, табак тӗтӗмне вӑйлӑн, антӑхса ӗмет.

Он закурил слегка дрожащими пальцами сигару и усиленно затянулся, жадно глотая дым.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Анчах чун икӗ тӗрлӗ иккенне йышӑнас тӑк — эпир Суринэне ӑнланатпӑр; пӗр йышши чун тӑраниччен, антӑхса кайса хӑйне юраттарасшӑн, тепӗр йышши вара ҫакӑнтан кая мар туйӑмпа хӑй юратасшӑн, хӑйне парасшӑн, парнелесшӗн.

Однако, мы поймем Суринэ, если согласимся признать два типа души: одну — с ненасытной потребностью быть любимой, другую — с не менее сильной потребностью любить, давать и дарить самой.

Пьерпа Суринэ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 276–284 с.

Пӗтӗм кӑкӑрӗпе, антӑхса сывлать.

Жадно дышал всей грудью.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех