Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

аванмарланса (тĕпĕ: аванмарлан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Халӗ вӗсем кашни харпӑр хӑй тӗллӗн темле ирсӗр, чыссӑр ӗҫ тунӑ пек, пӗр-пӗрин умӗнче аванмарланса, сӑмах шарламасӑр пычӗҫ.

Теперь они, каждый порознь, по-своему чувствовали неловкость друг перед другом, словно совершили пакостное, постыдное дело.

XXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Офицер сассинче вӑл хӑй те аванмарланса кайни шӑвӑнса иртрӗ:

В голосе офицера явственно сквозило смущение.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Алка ҫакнӑ мӑн сухаллӑ казак аванмарланса тата тарӑхса кулса илчӗ те, котелокри вӗри шыва аяккалла сапса ярса, ҫилӗллӗн пӑшӑлтатрӗ:

Бородатый казак с серьгой, смущенно и озлобленно улыбаясь, выплеснул из котелка горячую воду, шепнул:

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Выҫса ҫитнӗ эпир заводсенче, — аванмарланса ӑнлантарать Митяй тете.

— Наголодались мы на заводах, — смущаясь, объяснял дядя Митяй.

Митяй тете // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Озеров вӑтаннипе аванмарланса вырӑнӗнчен тӑчӗ.

В тягостном смущении Озеров поднялся с места.

XXIII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Эп хам тем айӑпа лекнӗ пек аванмарланса кайрӑм.

Мне было не по себе, как будто бы я был в чем-то виноват.

А-Цзинь // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 162–169 стр.

— Ҫук, хулана мар-ха! — аванмарланса хуравларӗ Му мучи, апла пулин те, пӗркеленсе пӗтнӗ хӑмӑр канфет тӗслӗ пит-куҫӗнче унӑн ку ним чухлӗ те палӑрмарӗ.

— Нет, не в город! — дядюшка My был расстроен, чего, впрочем, нельзя было определить по его испещренному морщинами лицу цвета темного сахара.

Уйрӑлу // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 131–145 стр.

Укҫа ҫыххисене курсан, Мойсей Мойсеич аванмарланса кайрӗ, ют ҫын вӑрттӑнлӑхӗсене пӗлесшӗн мар пек пулса, пӳлӗмрен тухрӗ; вӑл чӗрне вӗҫҫӗн утрӗ, ҫавна май, турӗ пырас тесе, сывлӑшра аллисемпе сулкалашрӗ.

Увидев деньги, Мойсей Мойсеич сконфузился, встал и, как деликатный человек, не желающий знать чужих секретов, на цыпочках и балансируя руками, вышел из комнаты.

III // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Рабочи вара, хӑй айӑпа кӗнӗ пек, аванмарланса кайрӗ, майӗпенех каялла чака пуҫларӗ, ҫапла чаккаласах халӑх хушшинчен хӗсӗнсе тухрӗ.

Тогда он смутился, словно сам совершил какое-то преступление, стал медленно пятиться и в конце концов выскользнул из толпы.

Халӑха кӑтартма // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 107–114 стр.

Вӑл акӑ мӗншӗн: мӗнле те пулин хӗрелекен хӗрарӑм ҫине пӑхса тӑнӑ чухне вӑл хӑй те темшӗн хӗрелме пуҫлать, ҫакна пула вара пушшех те аванмарланса, вӑтанса каять.

Не переносил уже по одному тому, что, глядя на какую-нибудь краснеющую женщину, он почему-то и сам начинал краснеть, и от этого всегда испытывал еще большее чувство смущения и неудобства.

XVII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Ҫук, ҫук… эсир тунӑ пекех мар ӗнтӗ, — эпӗ кулнине курса, аванмарланса, васкаваррӑн каласа хучӗ вӑл… — Мана пурӗ те хам хушамата ҫеҫчӗ…

Нет, нет… не так, как вы, — смущенно заторопился он, видя, что я улыбаюсь… — Мне бы только мое фамилие…

I сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Ҫавӑнпа ҫийӗнчех аванмарланса кайрӗ.

И почувствовал неловкость.

Касса татрӗ // Хветӗр Агивер. Василий Шукшин. Пахчапа мунча хуҫи. Вырӑсларан Хв. Акивер куҫарнӑ. КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви, 1989. — 11–18 стр.

Полли мӑнаккӑшӗ сасартӑк аванмарланса кайрӗ.

Тетя Полли вдруг почувствовала угрызения совести.

12-мӗш сыпӑк. Кушак аҫи тата «ыратнине лӑплантаракан эмел» // Феодосия Ишетер. М. Твен. Том Сойер темтепӗр курса ҫӳрени. Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 232 с.

15. Вӗсене курсан: «пӑрӑнӑр! таса мар ҫын пырать!», «пӑрӑнӑр, пӑрӑнӑр, ан сӗртӗнӗр!» тесе кӑшкӑратчӗҫ; вӗсем аванмарланса иртсе каятчӗҫ; халӑх хушшинче вара ҫапла калатчӗҫ: «вӗсем текех пулмӗҫ!

15. «Сторонитесь! нечистый!» кричали им; «сторонитесь, сторонитесь, не прикасайтесь»; и они уходили в смущении; а между народом говорили: «их более не будет!

Хӳх 4 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.

11. Вӑл Азаил ҫине шӑтарасла пӑхнӑ, лешӗ аванмарланса кайичченех куҫне ун ҫинчен илмен; Турӑ ҫынни вара йӗрсе янӑ.

11. И устремил на него Елисей взор свой, и так оставался до того, что привел его в смущение; и заплакал человек Божий.

4 Пат 8 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.

Анчах тӑванӗсем ӑна хирӗҫ нимӗн те чӗнеймен: вӗсем ун умӗнче аванмарланса тӑнӑ.

Но братья его не могли отвечать ему, потому что они смутились пред ним.

Пулт 45 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех