Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Огнянов (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Огнянов ӑна ҫамкинчен чуп туса илчӗ, унтан ҫапла каласа хучӗ:

Огнянов нежно поцеловал их и проговорил:

XII. Бойчо Огнянов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов хӑйне ҫаплах шаннӑшӑн кулкаласа илчӗ.

Тронутый этой простодушной доверчивостью, Огнянов горько улыбнулся.

XII. Бойчо Огнянов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов шухӑша кайрӗ; кӑштах чӗнмесӗр тӑнӑ хыҫҫӑн Радӑна пӑхса илчӗ те ҫапла каласа хучӗ:

Огнянов озабоченно взглянул на Раду и сказал:

XII. Бойчо Огнянов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов пӑшӑрханса илчӗ.

Лицо Огнянова стало серьезным.

XII. Бойчо Огнянов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Кала-ха, мӗн пулчӗ сана? — ыйтрӗ аптраса ӳкнӗ Огнянов.

— Что с тобой? — спросил Огнянов, растерявшись.

XII. Бойчо Огнянов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов алӑка тӗкрӗ те уҫса кӗчӗ.

Огнянов толкнул дверь и вошел.

XII. Бойчо Огнянов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫук, Огнянов ӑна пӗр тунса тӑмасӑр тӗрӗссипе каламалла, хӑй шӑпине кампа ҫыхма пултарасса пӗр пытармасӑр пӗлтермелле.

Нет, он обязан открыть ей все, сорвать пелену с ее глаз, сказать ей, с каким человеком она готова связать свою жизнь.

XII. Бойчо Огнянов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов чӗрине ҫапах та йывӑр шухӑш пульӑ пек шӑтара-шӑтара кӗрет.

И все-таки тревожные мысли часто вонзались, как пули, ему в сердце.

XII. Бойчо Огнянов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов хӗрпе кашни хут курнӑҫмассерен уйрӑлнӑ чух ытарайми пулчӗ, вӑл телейлӗ иккен.

Каждый день Огнянов расставался с девушкой все более очарованный и счастливый.

XII. Бойчо Огнянов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов хӗрачасен шкулӗнче те вӗрентет, ҫав майпа вӗсем Радӑпа кунсерен курнӑҫаҫҫӗ.

Огнянов преподавал и в женской школе, а значит, ежедневно виделся с Радой.

XII. Бойчо Огнянов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Анчах йӗрӗнтермӗш Стефчов йӗксӗкленнине пула, Огнянов шкулта экзамен ирттерсе ырӑ кӑмӑлне кӑтартни элекҫӗсен ҫӑварне часах хуптарчӗ, халь тесен Огнянова кашни ҫуртра тенӗ пек хисеплӗҫҫӗ, ӑна сума сӑваҫҫӗ.

Но его благородный поступок на экзамене, вызванный низостью Стефчова, мгновенно заткнул рты клеветникам и открыл для него все двери и все сердца.

XII. Бойчо Огнянов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Малтанласа вӗсем Огняновпа тава кӗнӗччӗ, анчах Огнянов хӑй сӑмахӗ ҫине тӑма пултарчӗ, хулара пурӑнас пирки тем иккӗленмелли ҫук тесе шантарчӗ.

Вначале они не пускали туда Огнянова, но он стоял на своем и легко развеял все их опасения.

XII. Бойчо Огнянов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Сире эп ҫак хӗрачасене ӑста вӗрентнӗшӗн тав тӑватӑп, — терӗ Огнянов, ҫамрӑк пикен аллине ӑшшӑн чӑмӑртаса.

Поздравляю вас с хорошими успехами ваших учениц, — участливо проговорил Огнянов и, тепло пожав руку молодой девушке.

XI. Рада пӑшӑрханӑвӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов господин, сире эп хам енчен те, вӗренекен хӗрачасенчен те чунтан-вартан тав тӑватӑп.

— Господин Огнянов, сердечно вас благодарю за себя и за моих девочек.

XI. Рада пӑшӑрханӑвӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов Радӑпа сыв пуллашма пычӗ, Рада вара ӑна ҫапла каларӗ:

Огнянов подошел к Раде проститься, и она сказала ему с волнением:

XI. Рада пӑшӑрханӑвӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Радӑпа Огнянов хутне кӗрсе кӑшкӑракансем те пулчӗҫ.

Были и такие, кто не менее громогласно вступались за Раду и Огнянова.

XI. Рада пӑшӑрханӑвӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫамрӑк ҫынна вӑл «пӑлхавҫӑ» та терӗ, хӑй унччен кӑна-ха Огнянов тӗрӗксен шпионӗ тесе сӑмах ҫӳрететчӗ.

Она даже назвала молодого человека «бунтовщиком», забыв о том, что еще недавно выдавала его за турецкого осведомителя…

XI. Рада пӑшӑрханӑвӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов шухӑша кайнӑ пек пулчӗ, унтан вара:

Немного подумав, он спросил:

XI. Рада пӑшӑрханӑвӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Сап-сарӑ ҫӳҫлӗ йӑрӑ хӗрача Огнянов умне тухса тӑчӗ те йӑвашшӑн пӑхса илчӗ.

Живая белокурая девочка уже стояла перед Огняновым и кротко смотрела ему в глаза.

XI. Рада пӑшӑрханӑвӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов аслӑ учитель енне ҫӑвранчӗ те аллинчи кӗнекине тӑсрӗ.

Огнянов повернулся к главному учителю и возвратил ему учебник.

XI. Рада пӑшӑрханӑвӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех