Шырав
Шырав ĕçĕ:
Назанский сасартӑк аллисемпе куҫӗсене хупларӗ те йӗрсе ячӗ, анчах вӑл хӑйне хай ҫавӑнтах хытарса лартрӗ, вара, куҫҫулӗ пурринчен вӑтанмасӑрах, Ромашов ҫине ялтӑртатакан нӳрӗ куҫӗсемпе пӑхса, каллех калаҫма пуҫларӗ:
XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
— Пӑхсамӑр, ҫук, пӑхсамӑр ҫеҫ эсир, мӗнешкел хитре, мӗнешкел астармӑшла та илӗртмӗшле вӑл пурнӑҫ! — аллисене хӑй тавра анлӑн сарӑлтарса хурса, кӑшкӑрса ячӗ Назанский.
XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
Пурнӑҫӑн калама ҫук пысӑк, аслӑ савӑнӑҫне! — терӗ сасартӑк Назанский куҫҫуллӗ сасӑпа тепӗр хут хыттӑн.Великую радость жизни! — повторил вдруг Назанский громко, со слезами в голосе.
XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
— Ну, ҫапла, ну, ҫапнӑ, — евӗк ҫепӗҫлӗхпе хирӗҫлерӗ те Назанский, хурланчӑк, ачаш куҫӗсемпе Ромашов ҫине пӑхрӗ.
XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
Назанский пӳрни вӗҫӗсене каҫхи ӑшӑ, кӑшт ӳпкеленӗн мӑкӑртатакан шывалла антарчӗ те, минутсерен ӳсӗре-ӳсӗре илсе, йӑваш сасӑпа васкамасӑр калаҫма пуҫларӗ:
XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
— Чӑнне калӑр, хӑрамастӑр-и эсир, Ромашов? — ыйтрӗ Назанский шӑппӑн.— Скажите правду, вы не боитесь, Ромашов? — спросил Назанский тихо.
XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
Назанский ӑна шухӑшлӑн итлерӗ, пуҫне тайнӑччӗ те ҫӑра хумӗсен ярӑмӗсене, шӗвӗ кӗленче евӗр, йӑлтӑртаттарса-вылянтарса кимӗ сӑмсинчен анлӑшпе те, вӑрӑмӑшпе те сӑрӑлтара-сӑрӑлтара яракан шывалла пӑхнӑччӗ.
XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
Ромашов кӗсменсем патне ларчӗ, Назанский шинелӗпе пӗркенчӗ те хӳре вӗҫне тайӑлсарах тӗршӗнчӗ.Ромашов сел на весла, а Назанский полулег на корме, прикрывшись шинелью.
XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
— Назанский аякӗ еннелле йывӑррӑн ҫаврӑнчӗ те чавси ҫине тӗренчӗ.— Назанский с трудом переворотился на бок и поднялся на локте.
XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
Назанский куҫне хупрӗ те пичӗ унӑн асаплӑн пӗркеленсе, илемсӗрленсе кайрӗ.
XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
Ҫак икӗ офицер пӗр-пӗрне курман хушӑра Назанский сӑн-пичӗ пӗтӗмпех ӑнланмалла мар улшӑнса кайнӑ.Все лицо Назанского странно изменилось за то время, как оба офицера не виделись.
XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
Назанский пуҫне минтер ҫийӗнчен кӑшт хӑпартрӗ те, пит-куҫне йӑлт пӗркелентерсе лартса, Ромашов ҫине вӑйпа тертленсе пӑхрӗ.Назанский немного приподнял голову с подушки и, весь сморщившись, с усилием посмотрел на Ромашова.
XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
— Сывлӑх сунатӑп, — тавӑрчӗ Назанский хӑйӑлтирех йӑваш сасӑпа.
XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
Назанский, яланхи пекех, килӗнчеччӗ.
XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
Ҫак минутра мӗн пулса иртессине пӗлнӗрен, шурса-кӑвакарса: — Мӗскершӗн-ха кунта Назанский? — терӗ вӑл шӑппӑн та хӑйӑлчӑклӑн, муритленнӗ мӗскӗн кулӑпалан.
XIX // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
Вӑл Назанский хваттерӗ умӗпе те иртрӗ, анчах унта тӗттӗмччӗ.
XVI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
Мӗншӗн тесен, — Ромашова сасартӑк Назанский сӑмахӗсем аса килчӗҫ, — мӗншӗн тесен юратма суйласа илнисем ҫех пултараҫҫӗ, чи-чи ҫепӗҫ те чи тарӑн чунлисем!
IX // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
Назанский ӑна чарса тӑрас темерӗ.
V // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
Эсир те-и-мӗн? — шӑппӑн, ухмахла сехӗрленсе ӳкнӗ куҫсемпе каласа хучӗ юлашкинчен Назанский.И вы — тоже? — тихо, с выражением безумного страха в глазах, произнес наконец Назанский.
V // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
Малалли сирӗншӗн интереслӗ мар, — терӗ Назанский, ҫырӑва Ромашов аллинчен кӑларса илнӗ май.— Дальше вам не интересно, — сказал Назанский, вынимая из рук Ромашова письмо.
V // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.