Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Назанский (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
«…тертлӗ те, йывӑр та ӑна калама, — вуларӗ вӑл Назанский алли айӗпе.

«…и горько и тяжело произнести его, — читал он из-под руки Назанского.

V // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Назанский ҫӳлти темиҫе йӗркине хутлатса хучӗ.

— Назанский отогнул несколько строк сверху.

V // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Назанский чӑматан умне кукленсе ларчӗ те унта темӗскерле хутсене васкамасӑр ҫавӑра-ҫавӑра хума пуҫларӗ.

Он сел на корточки перед чемоданом и стал неторопливо переворачивать в нем какие-то бумаги.

V // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Назанский чарӑнса тӑчӗ те чылай-чылай хушӑ уҫӑ чӳречерен пӑхрӗ.

Назанский остановился и долго смотрел в раскрытое окно.

V // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Назанский, хӑй шухӑшӗсемпе пӑлханса, кӑмӑлӗ ҫемҫелнӗскер, шӑпланчӗ, сенкер куҫӗсем унӑн куҫҫульпе тулса ларчӗҫ те ялтӑрама пуҫларӗҫ.

Назанский замолчал, растроганный своими мыслями, и его голубые глаза, наполнившись слезами, заблестели.

V // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Ҫапла, ҫапла, эпӗ ӑнланатӑп, — хавассӑн та ӑшшӑн кулкаласа, пуҫне сӗлте-сӗлте илчӗ Назанский.

— Да, да, я понимаю, — кивал головой Назанский, весело и ласково улыбаясь.

V // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Вӑл ӗнтӗ чӳрече янахӗ ҫинчен паҫӑрах тӑнӑ, Назанский пекех, унпа кашни минутрах ҫапӑна-ҫапӑна та чарӑна-чарӑна, ансӑр та вӑрӑм пӳлӗм тӑрӑх утма тапратнӑ.

Он уже давно встал с подоконника и так же, как и Назанский, ходил по узкой, длинной комнате, ежеминутно сталкиваясь с ним и останавливаясь.

V // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Ах, пурӗпӗрех мар-и-мӗн, тусӑм! — хӗрӳллӗн хирӗҫлерӗ те каллех пӳлӗм тӑрӑх турткалашуллӑн чупкалама пуҫларӗ Назанский.

— Ах, милый мой, не все ли равно! — возразил с пылкостью Назанский и опять нервно забегал по комнате.

V // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Ҫук, тӗрӗс мар! — хыттӑн кӑшкӑрчӗ Назанский.

— Нет, неправда! — громко крикнул Назанский.

V // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Ҫапла, юрату! — кӑшкӑрса ячӗ Назанский хӗпӗртӳллӗ сасӑпа.

— Да, любовь! — воскликнул Назанский ликующим голосом.

V // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Назанский каллех шкап патне пычӗ.

Назанский опять подошел к поставцу.

V // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Пӗр кулӑшла истори аса килчӗ мана, — кӑмӑллӑн та ытахаллӗн калаҫма пуҫларӗ Назанский.

— Вспомнилась мне одна смешная история, — добродушно и просто заговорил Назанский.

V // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Мӗнлерех киленӗҫ, мӗнле ҫивӗч те пылак терт-асап! — хӑпартланса, сасартӑк савӑнӑҫлӑн кӑшкӑрса ячӗ Назанский.

Какое наслаждение и какое острое, сладкое страдание! — вдруг воскликнул восторженно Назанский.

V // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ромашова Назанский пичӗ нихӑҫан та, хӑйӗн чи-чи лайӑх, чи урӑ минучӗсенче те, ҫапла, ҫак териех илемлӗн те интереслӗн туйӑнманччӗ-ха.

Никогда еще лицо Назанского, даже в его Лучшие, трезвые минуты, не казалось Ромашову таким красивым Си интересным.

V // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Назанский халь Ромашов умнех пырса тӑнӑ, ӑна питӗнченех тӳп-тӳррӗн тӗлленӗ, анчах, ун куҫӗсем мӗнлерех ӗмӗтпе хӗмленнинчен те тутисем тавра аташса ҫӳрекен сапаланчӑк кулӑранах паллӑччӗ, вӑл хӑйпе калаҫакана курмасть.

Он стоял теперь перед Ромашовым и глядел ему прямо в лицо, но по мечтательному выражению его глаз и по неопределенной улыбке, блуждавшей вокруг его губ, было заметно, что он не видит своего собеседника.

V // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Анчах Назанский ун ыйтӑвне итлемерӗ те темелле.

Но Назанский почти не слыхал его вопроса.

V // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Назанский каллех шкап патне пычӗ, эрех ярса ӗҫрӗ те алӑкне тирпейлӗн хупрӗ, Ромашов та, ним шутлавсӑрах, ӳркевлӗн тӑрса, ҫавнах турӗ.

Назанский опять подошел к поставцу и, выпив, аккуратно притворил дверцы, Ромашов лениво, почти бессознательно, встал и сделал то же самое.

V // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Назанский ҫав-ҫавах пӳлӗм тӑрӑх утрӗ, стенасемлӗ кӗтессене каланӑ евӗр, Ромашов ҫине пӑхмасӑрах калаҫрӗ:

А Назанский все ходил по комнате и говорил, не глядя на Ромашова, точно обращаясь к стенам и к углам комнаты:

V // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Акӑ вара маншӑн вӗсем питех те хаяр ят панӑ ҫак вӑхӑт килсе ҫитет, — ӑна итлемесӗрех, малалла калаҫрӗ Назанский.

— И вот наступает для меня это время, которое они зовут таким жестоким именем, — продолжал, не слушая его, Назанский.

V // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Назанский, аллисене кӗсйине чиксе, пӳлӗм тӑрӑх утса ҫаврӑнчӗ.

Назанский прошелся по комнате, засунув руки в карманы.

V // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех