Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Назанский (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Назанский пирки те каланӑ вӑл мана.

Он и про Назанского мне сказал.

XXII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Назанский хӑрушла, тӑрлавсӑр, кӗтмен кулӑпа ахӑлтатса ячӗ.

Назанский засмеялся жутким, бессмысленным, неожиданным смехом.

XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Назанский ҫав тери хыттӑн чӗтӗретчӗ, ҫавна май шӑлӗсем унӑн шакӑлтатсах шаккатчӗҫ.

Назанский так сильно дрожал, что у него стучали зубы.

XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Вӗсем Назанский хваттерне ҫитнӗ ҫӗре тӗттӗмленнӗччӗ ӗнтӗ.

Уже стемнело, когда они приехали на квартиру Назанского.

XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Назанский ӳсӗрме пуҫларӗ те вӑрахченех ӳсӗрчӗ.

Назанский закашлялся и кашлял долго.

XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Назанский пальттипе чӗркенкелерӗ, хӑй, сивве пула, чӗтрене-чӗтрене илчӗ.

Назанский кутался в пальто и вздрагивал от холода.

XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Назанский шӑпланчӗ.

Назанский умолк.

XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Назанский шӑппӑн та ытарлӑн кулса илчӗ.

Назанский тихо и снисходительно засмеялся.

XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Назанский, ӗмӗт ку, фантази ку!

— Назанский, это мечты, это фантазии!

XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Килсе ҫитекен ҫав пурнӑҫа, турӑ евӗрлӗ ҫав пурнӑҫа, — аллисене ҫӳлелле савӑнӑҫлӑн ҫӗклесе, кӑшкӑрса ячӗ Назанский, — хам ҫийӗмри ак ҫак каҫхи тӳпене шаннӑ пекех, ҫирӗппӗн шанса тӑратӑн эпӗ!

Так же как верю в это вечернее небо надо мной, — воскликнул Назанский, торжественно подняв руку вверх, — так же твердо верю я в эту грядущую богоподобную жизнь!

XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ромашов Назанский ҫине именӳллӗ тавлӑхпа пӑхса илчӗ.

Ромашов со стыдливой благодарностью поглядел на Назанского.

XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Назанский вара, хай шухӑшӗсене саспа тӑсать тейӗн, ҫавӑнтах калаҫма та пуҫларӗ:

И Назанский, точно продолжая вслух свои мысли, тотчас же заговорил:

XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Назанский хӳрере месерле выртнӑччӗ те ҫӳлелле, тӳпенелле, вӑрахчен пӑхрӗ, унта пач хускалман ылттӑн пӗлӗт катрамӗсем кӗренленме пуҫланӑччӗ ӗнтӗ.

Казанский лег на корму навзничь и долго глядел вверх на небо, где золотые неподвижные облака уже окрашивались в розовый цвет.

XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Назанский сывлӑша сӑмсипе ҫилӗллӗн вӗрсе кӑларчӗ те шӑпланчӗ.

Назанский злобно фыркнул носом и замолчал.

XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Ҫаплипе ҫапла-ха, паллах, ырӑ, — ӳркевлӗн килӗшрӗ Назанский.

— Так-то так, конечно, милый, — вяло согласился Назанский.

XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Назанский калаҫма чарӑнчӗ те тӑнлавӗсене ывҫисемпе нервӑллӑн сӑтӑрма пикенчӗ.

Назанский замолчал и стал нервно тереть себе виски ладонями.

XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Назанский йӑвашшӑн та ӑшшӑн кулса илчӗ.

Назанский улыбнулся кротко и нежно.

XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Назанский, вӑрӑммӑн сывласа, пуҫне салхун сулкаларӗ-сулкаларӗ те ӑна аялалла усрӗ.

Назанский печально, с долгим вздохом покачал головой и опустил ее вниз.

XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Питӗ илемлӗ! — хӗрӳллӗн каласа хучӗ Назанский.

— Прекрасна! — пылко повторил Назанский.

XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Назанский, ӳкӗннӗ пек пулса, чӗтӗрекен аллине инҫетрен ун еннелле тӑсрӗ.

— Назанский, точно извиняясь, протянул к нему издали дрожащую руку.

XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех