Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Макарихӑна (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Макарихӑна мӗнле улталамаллине пурнӑҫ хӑех кӑтартса парасса, ҫавӑн хыҫҫӑн вара партизансене труках аркатса пӑрахасса Лозневой шанса тӑнӑ.

Лозневой был уверен, что в ближайшее время сама жизнь подскажет, как обмануть Макариху, и тогда с партизанами будет покончено одним ударом.

XIX // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Унӑн шухӑш-кӑмӑлӗ ҫирӗп пулнине Лозневой тахҫантанпах пӗлет, ҫавӑнпа та халь Макарихӑна тивме кирлӗ мар, чеелӗхпе тӗпчесе пӗлмелле, тесе шутларӗ.

Лозневой уже знал твердость ее характера и поэтому трезво рассудил: трогать Макариху пока нельзя, необходимые сведения от нее надо добыть не силой, а хитростью.

XIX // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Ҫакӑн пек килсе тухнӑ ӗҫ ун пӗрремӗш хут пулчӗ-ха, халь Ефим Чернявкин хӑйӗн влаҫӗпе кӑмӑлӗ туличченех киленме, иртӗнсе кайнӑ Макарихӑна тата хӑйне уҫҫӑнах курайман ытти хӗрарӑмсене те хӑйӗн службӑри талантне кӑтартма пултарать.

Это был первый случай, когда Ефим Чернявкин мог вволю насладиться своей властью, чувством гордости за свой служебный талант, сладостью долгожданного торжества и над своевольной Макарихой и над многими из тех баб, какие открыто выказывали ему свое презрение.

III // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Ҫапла шухӑшласа, урай варрине, Макарихӑна хирӗҫ ура ярса пусрӗ те Чернявкин, хӑй хавасланнине пытарса тӑраймасӑр:

Думая так, Чернявкин шагнул на середину избы, навстречу Макарихе, и сказал, не в силах сдержать улыбку торжества:

III // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

— Тӑхтӑр, хӗрарӑмсем! — кӑшкӑрчӗ вӑл, Макарихӑна пурте асӑрхасран хӳтӗлесе хӑварас шухӑшпа.

— Стой, бабы! — крикнул он, стараясь отвлечь этим внимание от одной Макарихи.

XXIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Осип Михайлович юнпа вараланса пӗтнӗ кӑвак мӑйӑхӗсене ҫӳлелле ҫӗклентерчӗ, халӑх хушшинче Макарихӑна куҫӗпе шырарӗ, вӑл халӑх хускалнӑ вырӑнта тӑнине курчӗ те аллине ҫӳлелле ҫӗклерӗ, — ҫанӑ ҫӗтӗкӗсем вара алли тӑрӑх хулпуҫҫийӗ ҫинех шуса анчӗҫ.

Осип Михайлович поднял забрызганные кровью седые усы, поискал глазами в толпе Макариху, увидел ее в том месте, где колыхалась толпа, и вскинул руку так, что лохмотья сползли по ней до плеча.

XXIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Анчах Ерофей Кузьмич Макарихӑна сӑмах хушма ӗлкӗреймерӗ.

Но Ерофей Кузьмич не успел ответить Макарихе.

XXIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Вӑл пӗлнӗ: вут тивертнӗ тесе ялта никам та, Ефим Чернявкин та Макарихӑна айӑплама шухӑшлас ҫук, — хӗрарӑм ӗҫӗ мар вӑл.

Он знал, что никто в деревне, даже Ефим Чернявкин, не подумает обвинять в поджоге Макариху — не женское это дело.

XXIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Хӑй ӑшӗнче вӑл Макарихӑна тем те каласа вӑрҫрӗ, ҫав вӑхӑтрах тата хӑйне хӑй лӑплантарса та хӑтланчӗ: «пултӑрах ӗнтӗ, ҫӑва патне вӑл распискӑпа! Кунта халь вӑхӑтра ҫаклатса илни паха, кая юлмалла мар!»

Про себя он ругал Макариху на разный лад, и в то же время успокаивал себя: «пусть будет, к черту ее с распиской! Здесь в нынешнее время, когда растаскивают добро, не надо отставать!»

XIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ҫакӑнта вара, каллех колхозниксене аса иле-иле, Лопуховсен хурӑнташне — упӑшкасӑр пурӑнакан Макарихӑна аса илчӗ.

И тут, перебирая в уме колхозников, невольно вспомнил о лопуховской родне — вдове Макарихе.

II // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Пахча карти ҫумӗнчен уйрӑлмасӑр, Ерофей Кузьмич тата тепӗр минут хушши пек Макарихӑна сӑнаса пӑхса тӑчӗ.

Не отходя от прясла, Ерофей Кузьмич еще с минуту наблюдал за Макарихой.

I // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех