Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Лукинична (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Лукинична ачасене киле ҫитерсе яма Грипашкӑна хушрӗ, хӑй хӗрӗ патӗнче юлчӗ.

Лукинична поручила отвести ребятишек Грипашке, сама осталась около дочери.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Лукинична тӑхлачӑ Андропов хуторӗнче халь, кил сыхлама Гришака мучи юлнӑ-мӗн.

Сваха Лукинична зараз на Андроповом, а дед Гришака тоже остался дом соблюдать.

LXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Тавах сана куншӑн, пӳлӗхҫӗм! — хӗпӗртесе ӳкрӗ Лукинична, сӑнӗпе йӑлкӑшма пуҫласа.

— То-то спасибо, кормилец! — обрадовалась просиявшая Лукинична.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчах Лукинична хӑпмарӗ унран, Григорие кӳреннӗ пек пулса, чӗтреме пуҫланӑ тутине пӗркелентерсе хучӗ.

Но та уперлась на своем, даже будто бы обиделась на Григория и под конец в оборочку собрала дрогнувшие губы:

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Лукинична ҫавӑнтах аллисене сарса пӑрахрӗ.

Лукинична так и всплеснула руками:

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Лукинична кӗрӳшне куҫҫульпе макӑрса кӗтсе илчӗ.

Лукинична встретила зятя со слезами:

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Куҫҫулӗ тухми пуличчен макӑрса пӗтнӗ Лукинична улӑшкин вилес умӗн типтерлӗн тӑхӑннӑ шурӑ чӑлхаллӑ урисем патӗнче йӑваланчӗ.

Лукинична, выплакавшая все слезы, ползала в ногах мужа, опрятно одетых в белые смертные чулки.

XXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Лукинична Петро аллинчен яра-яра тытрӗ, ӑсран тухнӑ пек кӑкӑрӗ ҫумне чӑмӑртарӗ.

Лукинична хватала руки Петра, обезумело прижимала их к груди.

XXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Лукинична лачкам йӗпе тутӑрне пичӗ ҫумӗнчен илмесӗр хӳхлесе йӗрчӗ:

Лукинична, не отрывая от лица мокрого, хоть выжми, платка, причитала:

XXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хирӗҫ мӗн те пулин хуравласа калас вырӑнне Лукинична пуҫӗпе ҫӗр урайне ҫапӑнчӗ, вилнӗ упӑшкишӗн шӑппӑн ӑша кайнӑ сасӑпа хӳхлесе йӗрсе ячӗ:

Вместо ответа Лукинична стукнулась головой о земляной пол, глухо, надорванно заголосила по мертвому:

XXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Алӑкра хура тутӑр ҫыхнӑ Лукинична курӑнчӗ.

Закутанная в черный ковровый платок Лукинична переступила порог.

XXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Лукинична пурнӑҫра пӗрремӗш хут Мирон Григорьевичӑн хӗрлӗ ҫӑмлӑ аллине чуптуса илчӗ, уйрӑлса юлчӗ.

Лукинична первый раз в жизни поцеловала рыжеволосую руку Мирона Григорьевича, оторвалась.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Макӑрса пӗтнӗ Лукинична старикӗн кӗрӗкне тӳмелесе ячӗ, ҫухи ҫинчен шурӑ тутӑр ҫыхрӗ, унӑн кӗл сапнӑ пек сӳнӗк куҫӗнчен пӑхса, йӑлӑнса каларӗ:

Заплаканная Лукинична застегивала на своем старике полушубок, подвязывала ему воротник белым бабьим платком, просила, глядя в потухшие, будто пеплом засыпанные глаза:

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Лукинична казаксем патне пырса ларчӗ, хуйхӑллӑн чавсаланса янахне тытрӗ.

Лукинична подсела к казакам, горестно подперлась.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Лукинична ун чухне Митькӑна ҫул ҫине ӑсатма хатӗрлетчӗ те, килӗнче вӗркӗшӳччӗ, йӗрки-масарӗ ҫукчӗ.

Лукинична собирала тогда Митьку в дорогу, в доме были суета, беспорядок.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Татӑлсах макӑрчӗ ывӑлӗшӗн Лукинична; ӗхлете-ӗхлете ӗсӗклерӗ Гришака асатте, — тӗпелти пӳлӗмре сӑмсине ал тупанӗ ҫине шӑнкарса, манкине хуралса ҫулланнӑ сӑхман арки ҫумне шӑла-шӑла ӳлесе йӗчӗ вӑл.

Плакала по сыну Лукинична, кряхтел дед Гришака, трубил в горнице, сморкаясь в ладонь, вытирая ее о замасленную полу чекменька.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Митька ҫине макӑрса шывланнӑ куҫӗпе пӑхса, Лукинична черккене эрех тултарчӗ, анчах куҫӗ курманнипе ытларах ячӗ те пӑртак сӗтел ҫине тӑкрӗ.

Лукинична, заплаканными глазами глядя на Митьку, наливала в рюмку водку и, не видя, лила через край.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Лукинична, урисемпе картлашкасене хыпашласа, крыльца ҫинчен анчӗ.

Лукинична, щупая ногой порожек, спускалась с крыльца.

18 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫавӑнпа та Лукинична, хӑйӗн хӗрӗ качча кайичченех праҫниксем вӑхӑтӗнче унӑн ҫинҫе пилӗклӗ кӑвак юбкине тӑхӑнма юратнине аса илчӗ те, Наталья халӗ те мӗн тӑхӑнма аптранипе хуйха ӳкнӗ пулӗ тесе шухӑшласа, хӑй туприне парассипе йӑлӑхтарма тытӑнчӗ.

И Лукинична, вспомнив, как дочь, еще в девках, любила по праздникам надевать ее синюю, узкую в подоле юбку, сама навязалась со своим добром, думая, что Наталья загоревалась над выбором.

18 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Наталья чиркӗве тӑхӑнса кайма мӗнле тум таврашне суйласа илме аптраса тӑрать пулӗ, тесе шутларӗ те Лукинична, тӑван амӑшӗн уҫӑ кӑмӑлне палӑртса, хӑйӗн тумне тӑхӑнма сӗнчӗ:

Лукинична подумала, что Наталья колеблется в выборе наряда, и с материнским великодушием предложила:

18 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех