Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Лукашка (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӗсенчен пӗри Назарка, тепри Лукашка.

Один из них был Назарка, другой Лукашка.

XXXVI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Эпӗ те калатӑп: эс, Лукашка ан алхас! — тетӗп.

— И я говорю: ты, Лукаша, не шали!

XXXIV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Эпӗ хама хам шеллемесӗр тӑрса ку юратуран хӑтӑласшӑн пултӑм; эпӗ Лукашка казакпа Марьянка хушшинчи юратура хам валли савӑнӑҫ тупма пӑхрӑм, анчах хам юратӑвӑма тата кӗвӗҫӳ туйӑмне пушшех те хускатрӑм кӑна.

Я спасался от своей любви в самоотвержении, я выдумывал себе радость в любви казака Лукашки с Марьянкой и только раздражал свою любовь и ревность.

XXXIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Акӑ, эпӗ хам казак пулма, Лукашка пулма, лаша кӗтӗвӗсене ҫаратма, чихирь кӳпсе тултарма, юрӑсем шӑрантарма, ҫынсене вӗлерме тата ӳсӗр пуҫпа, эпӗ хам кам-ха тата мӗн-ха тесе шутласа тӑмасӑр, хӗр патне ҫӗр каҫма чӳречерен кӗме пултарсанччӗ!

Вот ежели бы я мог сделаться казаком, Лукашкой, красть табуны, напиваться чихирю, заливаться песнями, убивать людей и пьяным влезать к ней в окно на ночку, без мысли о том, кто я? и зачем я?

XXXIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Вӑл ҫак каҫ станицӑна Лукашка хушнипе килнӗ, вӑрланӑ лаша валли вырӑн хатӗрлемелле пулнӑ уйӑн.

Назарка приезжал в эту ночь в станицу по поручению Лукашки — приготовить место для краденой лошади.

XXXII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Манӑн, тет, Лукашка казак е санӑн шӑллу Лазутка пуласчӗ, тет.

— Говорит: я бы хотел казаком Лукашкой быть или твоим братишкой, Лазуткой.

XXX // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

«Ҫапла эппин, Лукашка телейлӗ халь манӑн», — шухӑшларӗ вӑл.

«Так вот, теперь Лукашка мой счастлив», — думал он.

XXVIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Мӗн Лукашка!

— Что Лукашка!

XXVIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— А Лукашка мӗнле, хавас-и?

— А что Лукашка, весел?

XXVIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Вӑл капӑр тумланнӑ Лукашка хӑйӗн амӑшӗпе пӗрле каҫ умӗн хуҫисем патне кӗрсе кайнине курчӗ, вара ӑна пӗр шухӑш асаплантарма пуҫларӗ: мӗн пирки Лукашка ун патне ҫапла сивӗ-ха?

Он видел, как Лукашка, нарядный, с матерью прошел перед вечером к хозяевам, и его мучила мысль: за что Лукашка так холоден к нему?

XXVIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Лукашка станицӑна таврӑнчӗ, анчах та Оленин патне кӗмерӗ.

Лукашка приехал в станицу, но не зашел к Оленину.

XXVIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Сӳпӗлтетет вӑл шуйттан! — ҫиленсе каларӗ Лукашка, — ун пек хӗр мар.

— Брешет он, черт! — сердито сказал Лукашка, — не такая девка.

XXVII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Лукашка Мингаль казак ҫинчен хунӑ юрра пуҫласаччӗ, анчах пӗр ҫавра юрласа пӗтерсенех шӑпланчӗ те Назарка еннелле ҫаврӑнчӗ.

Лукашка запел было песню про казака Мингаля, но, не допев первого стиха, затих и обратился к Назарке.

XXVII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Чӑнласах та, Лукашка, хӑвӑрт яра-яра пусса, чӳрече айӗсемпе пӗшкӗнсе картишне чупса тухрӗ те Ямка патнелле вӗҫтерчӗ, ӑна пӗр Оленин анчах курса юлчӗ.

Действительно, Лукашка быстрыми шагами, согнувшись, выбежал под окнами на двор и побежал к Ямке; только один Оленин и видел его.

XXVII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Лукашка кӗрсеччӗ, — терӗ вӑл амӑшне, — аттене ыйтрӗ.

— Лукашка заходил, — отвечала она матери, — батяку спрашивал.

XXVII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Лукашка, хӑйне ҫӗлӗкӗнчен ан паллаччӑр тесе, ӑна хыврӗ те чӳрече айне лӑпчӑнчӗ.

Лукашка скинул шапку, чтобы по ней не приметили его, и присел под окно.

XXVII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Куратӑн-и, чӳрече витӗр ыталама алӑ та ҫитеймест, — терӗ Лукашка.

— Вишь, и обнять-то в окно не достанешь хорошенько, — сказал Лукашка.

XXVII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Лукашка шарламарӗ, вӑл хӗре чуптурӗ ҫеҫ.

Лукашка не отвечал и только целовал ее.

XXVII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Пӑрах-ха ӗҫне, — терӗ Лукашка.

— Отложи, — проговорил Лукашка.

XXVII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Тавтапуҫ, кинжал парса хӑтӑлтӑм, унсӑрӑн лашана ыйтнӑ пулӗччӗ, — терӗ Лукашка, лаши ҫинчен анса тата ӑна Назаркӑна тыттарса.

Спасибо отдарил его кинжалом, а то коня было просить стал, — сказал Лукашка, слезая с лошади и отдавая ее Назарке.

XXVII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех