Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Лиза сăмах пирĕн базăра пур.
Лиза (тĕпĕ: Лиза) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Лиза ӑҫта?

— Где Лиза?

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

Лиза хӑйне шӑллӗ илтменнине ӑнланса малалла чупрӗ.

Лиза, поняв, что братишка ее не слышит, побежала вперед.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

Лиза руль умӗнче ӳсӗр ҫын пулнине чӗрипе ӑнланса илчӗ.

Лиза сердцем поняла, что за рулем сидел пьяный человек.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

— Юрӗ-ҫке, юрӗ, каях, — шӑллӗне хулпуҫҫинчен ачашшӑн тӗртрӗ Лиза.

— Ладно, ладно, иди, — Лиза ласково толкнула плечо брата .

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

Лиза, ав Костьӑпа Женя та шкула каяҫҫӗ.

— Лиза, вон и Костя с Женей идут в школу.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

Гриша ҫавӑтса утнӑ чухне Лиза хӑйӗн куҫӗсем курманнине те туймасть тейӗн: ҫул тӑрӑх ҫӑмӑллӑн пусса утать.

Когда Гриша шел вместе с ней, Лиза словно не чувствовала, что глаза ее не видят: она легко шла по дороге.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

Анчах ҫичӗ ҫул иртрӗ унтанпа — Лиза ҫаплипех туя вӗҫҫӗн ҫӳрерӗ.

Но прошло семь лет — Лиза все еще продолжает ходить с тросточкой.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

Лиза вара каялла мӗнле килӗ?

А Лиза как вернется обратно?

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

— Анне, Лиза, атьӑр манпа пӗрле шкула, — амӑш кӗпе аркинчен пырса туртрӗ Гриша.

— Мама, Лиза, пойдемте со мной вместе в школу, — дернул Гриша за полу материнской рубахи.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

Гриша ман пӗртен-пӗр ывӑл пулнине кала, веҫех кала, Лиза.

Скажи, что Гриша был моим единственным сыном, все скажи, Лиза.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

— Ай-уй, Лиза, пӳрте чӗн-ха хӑнасене, кала, маншӑн вӗсенчен хаклӑ хӑна та ҫук ҫӗр ҫинче.

— Ой-ой, Лиза, позови гостей в дом, скажи, что нет для меня более дорогого гостя на земле.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

— Да, Гриша, — Лиза куҫарса парасса кӗтмесӗрех хӑюллӑн хуравларӗ арҫын ача.

— Да, Гриша, — смело ответил мальчик, не дожидаясь перевода Лизы.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

Лиза палламан хӗрарӑм мӗн каланине чӑвашла куҫарса пачӗ пулин те Марук аппа чӗнмерӗ.

Хотя Лиза перевела на чувашский язык то, что сказала незнакомая женщина, тетя Марья ничего не сказала.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

Урамра тӑракан типшӗмрех хӗрарӑма Лиза каласан тин асӑрхарӗ Марук аппа.

Когда Лиза об этом упомянула, тетя Марья тоже заметила худенькую женщину, стоявшую на улице.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

— Вӑл халь мана ҫавӑтса ҫӳрет, Марук аппа, — сӑмахсене чӑвашла кукӑртарах калаҫать Лиза.

— Сейчас он ведет меня, тетя Марья, — сказала Лиза, немного коверкая чувашские слова.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

— Кунтах, ара, Лиза, эс-и?

— Да здесь я, Лиза, это ты?

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

Тепӗр шухӑш та канӑҫ памарӗ ӑна: Лиза Олеся умӗнче ун пирки «это моя мама» тесе каларӗ пулин те куҫран ун пек чӗнмерӗ-ха.

Другая мысль не давала ей покоя: хотя Лиза перед Олесей и сказала «это моя мама», но в глаза так ни разу и сказала.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

— Пап, она еще не ушла? — ашшӗне шыраса аллисене малалла тӑсрӗ Лиза.

— Пап, она еще не ушла? — Лиза протянула вперед руки, разыскивая отца.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

Лиза енне ҫаврӑнса та пӑхмарӗ Олеся.

Олеся даже не взглянула на Лизу.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

Юрать-ха Лиза амӑшӗн шухӑшӗсене сисмесӗр юлчӗ, вӑл укҫана ҫӗр ҫинчи чи хаклӑ япалана тытнӑ пек тытнине курмарӗ.

Хорошо, что Лиза не поняла мыслей матери и не видела, как она ловила деньги, словно это самая драгоценная вещь на земле.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех