Шырав

Шырав ĕçĕ:

Йытӑ сăмах пирĕн базăра пур.

Йытӑ (тĕпĕ: йытӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

…Урампа хӑпараҫҫӗ: амӑшӗ, ывӑлӗ тата йытӑ.
И пошли по улице; мать, сын и собака.

Пур енчен те тӗсесе // Хветӗр Агивер. Василий Шукшин. Пахчапа мунча хуҫи. Вырӑсларан Хв. Акивер куҫарнӑ. КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви, 1989. — 19–28 стр.

— Ну! — Иван йытӑ ҫурине тапса сирпӗтрӗ те пӳртне кӗрсе кайрӗ.
— Ну! — Иван откинул пса, пошел в дом.

Таҫтан йӑптӑхне тӑкса ӗлкӗреймен Дик ятлӑ йытӑ ҫури сиксе тухрӗ.
Вывернулся откуда-то пес Дик, красивый, но шалавый, кинулся с лаской.

— Йытӑ куҫҫулӗ.
— Собачьи слезы.

— Маттур, йытӑ пуҫӗ.
– Дошлый, собака.

Касса татрӗ // Хветӗр Агивер. Василий Шукшин. Пахчапа мунча хуҫи. Вырӑсларан Хв. Акивер куҫарнӑ. КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви, 1989. — 11–18 стр.

Маттур, йытӑ пуҫӗ.
Дошлый, собака.

Шӑпӑлтатакан йывӑҫ ҫулҫисем ӑшӗнче шуйттансем пӑшӑлтатаҫҫӗ, кашни тӗттӗм кӗтесрех усалсем пытанса тӑраҫҫӗ, инҫетре йытӑ вӗрнӗ сасӑ илтӗнет, ӑна хирӗҫ тӑмана хӑрушшӑн тӗвиклетет.
В шорохе листвы слышались голоса духов, привидения таились по темным углам, глухой лай собаки доносился откуда-то издали, и филин отзывался на него зловещим уханьем.

25-мӗш сыпӑк. Тӑпра ӑшне алтса чикнӗ укҫана тупма тӑрӑшни // Феодосия Ишетер. М. Твен. Том Сойер темтепӗр курса ҫӳрени. Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 232 с.

Пӗрре пырса ернӗ йытӑ Джонни Миллер патӗнче лӑпах ҫур ҫӗр тӗлӗнче уланӑ, тет, — унтанпа ике эрне ҫитнӗ ӗнтӗ.
Говорят, будто бродячая собака выла в полночь около дома Джонни Миллера, недели две назад.

10-мӗш сыпӑк. Йытӑ улани инкек пулассине систерет // Феодосия Ишетер. М. Твен. Том Сойер темтепӗр курса ҫӳрени. Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 232 с.

Вӗсем каялла ҫаврӑнса пӑхрӗҫ те Поттер выртнӑ ҫӗртен икӗ утӑмра ют йытӑ тӑнине курах кайрӗҫ.
Они обернулись и увидели, что какая-то собака стоит в нескольких шагах от того места, где лежит Мэф Поттер.

Том, хӑранипе чӗтресе, шӑтӑкран пӑхрӗ те аран илтӗнмелле, хуллен ҫапла каларӗ: — Ой, Гек, вӑл ҫапкаланчӑк йытӑ! — терӗ.
Том, весь дрожа от страха, уступил на этот раз, приложился глазом к щели и произнес едва слышным шепотом: — Ой, Гек, это бродячая собака!

Йытӑ каллех улама тытӑнчӗ.
Собака завыла снова.

Манӑн пӗтӗмпех сехре хӑпнӑччӗ, — вӑл ҫапкаланчӑк йытӑ тесе шутланӑччӗ эпӗ.
А то знаешь, Том, я прямо до смерти испугался, я думал, бродячая собака.

Унтан вара асап тӳсекен йытӑ ӑсран кайнипе аяккалла танса сикре те хӑйӗн хуҫи чӗркуҫҫийӗ ҫине улӑхса ларчӗ, лешӗ ӑна чӳрече витӗр тулалла кӑларса ывӑтрӗ.
В конце концов обезумевший от боли страдалец прыгнул на колени к хозяину; тот выкинул его за окно.

5-мӗш сыпӑк. Ҫыртакан нӑрӑпа йытӑ ҫури // Феодосия Ишетер. М. Твен. Том Сойер темтепӗр курса ҫӳрени. Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 232 с.

Юлашкинчен йытӑ хӑйӗн орбити тавра ҫутӑ пайӑрки хӑвӑртлӑхӗпе ҫаврӑнакан темӗнле ҫӑмлӑ комета евӗрлӗ пулса тӑчӗ.
Совсем одурев от боли, с молниеносной быстротой начал носиться по своей орбите, словно лохматая комета.

Шутсӑр хытӑ ҫухӑрни илтӗнсе кайрӗ, йытӑ клирос ҫине сиксе хӑпарчӗ те ҫухӑрашса чиркӳ тӑрӑх чупкалама тапратрӗ; алтарь тӗлне ҫитсен, тепӗр енчи клирос патнелле чупса каҫрӗ, ухӑ пекех чиркӳ алӑкӗ патнелле вӗҫтерчӗ, алӑк патӗнчен — каялла; вӑл пӗтӗм чиркеве янтратса ҫухӑрчӗ, мӗн чул хытӑрах чупрӗ, ҫавӑн чул хытӑрах ӳсрӗ ун ыратни.
Раздался дикий вопль, полный боли, и пудель стрелой помчался по проходу; отчаянно воя, он пробежал перед алтарем, перескочил с одной стороны прохода на другую, заметался перед дверями, с воем пронесся обратно по проходу.

Йытӑ ҫухӑрсах ячӗ, пуҫне суллахма тапратрӗ, нӑрӑ пӗр-икӗ утӑм аяккалла ывхӑйса кайрӗ те каллех ҫурӑмӗ ҫине ӳкрӗ.
Раздался пронзительный визг, пудель замотал головой, жук отлетел шага на два в сторону и опять шлепнулся на спину.

Вӑл хырӑмӗ ҫине выртрӗ, нӑрри унӑн урисем хушшине тӗлех пулчӗ, йытӑ вара каллех хӑйӗн опычӗсене тума тапратрӗ.
улегся на живот, так чтобы жук был у него между передними лапами, и продолжал игру.

Йытӑ хӑй тупнӑ япалана нумайччен сӑнаса пӑхрӗ, унӑн йӗри-тавра ҫаврӑнкаласа ҫӳрерӗ, шикленсе аякран шӑршлакаларӗ, унтан хӑйса патнерех пычӗ.
Он оглядел добычу, обошел ее кругом, обнюхал издали, еще раз обошел кругом; потом осмелел, подошел поближе и обнюхал.

Ҫак вӑхӑтра пӗр аташса кайнӑ кӑтра йытӑ, хуйхӑраканскер, ҫуллахи шӑрӑх сывлӑшпа ҫемӗҫсе кайнӑскер, чиркӗве пырса кӗчӗ.
Тут в церковь забежал чей-то пудель, одурелый и разморенный от летней жары и тишины.

Том ҫапла калать: — Эсӗ хӑравҫӑ, йытӑ ҫури эсӗ.
Том сказал: — Ты трус и щенок.

1-мӗш сыпӑк. Том вылять, ҫапӑҫать, тарать // Феодосия Ишетер. М. Твен. Том Сойер темтепӗр курса ҫӳрени. Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 232 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика