Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ерошка (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ерошка мучи, хӑйӗн ӗҫӗсем ҫинчен пулас, Марьянкӑпа калаҫса тӑрать, старик те, хӗр те ун ҫине пӑхмарӗҫ.

Дядя Ерошка разговаривал с Марьянкой, видимо, о своих делах, и ни старик, ни девка не смотрели на него.

XLII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Сана манмӑп, асра тытӑп! — кӑшкӑрчӗ Ерошка.

Буду помнить тебя! — кричал Ерошка.

XLII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Кӑна казаксем аппаланнӑ, — тавӑрчӗ Ерошка.

— Это казаки баловались, — отвечал Ерошка.

XLII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Ну, сывпул, аттеҫӗм, — терӗ Ерошка мучи.

— Ну, прощай, отец мой, — говорил дядя Ерошка.

XLII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Ӑна пӗр Ерошка мучи анчах ӑсатрӗ.

Один дядя Ерошка провожал его.

XLII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Сасартӑк чеченецсем енчен Ерошка мучин «ай-да-ла-лай» хурлӑхлӑ кӗвви майлӑ юррӑн тӗлӗнмелле сассисем илтӗнсе кайрӗҫ.

Вдруг со стороны чеченцев раздались странные звуки заунывной песни, похожей на ай-да-ла-лай дяди Ерошки.

XLI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Ҫакнашкал ӗҫсене нихҫан та курманскер, вӗсем ҫинчен Ерошка мучин калавӗсем тӑрӑх ҫеҫ пӗлекенскер, Оленин казаксенчен юласшӑн пулмарӗ, вӑл пурне те хӑй курасшӑн пулчӗ.

Никогда не видавший подобных дел, имевший о них понятие только по рассказам дяди Ерошки, Оленин хотел не отставать от казаков и все видеть.

XL // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Ҫапла эпир те пӗррехинче Гирчикпа ҫӗрлене юлса кайрӑмӑр… — пуҫларӗ Ерошка.

— Так-то мы с Гирчиком раз поздно поехали… — начал Ерошка.

XXXVII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Санӑн ҫӑлтӑрсем тӑрӑх пӑхмаллаччӗ, — терӗ Ерошка мучи.

— А ты по звездам бы посмотрел, — сказал дядя Ерошка.

XXXVII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

(Ерошка аллисене ҫӑвар патне тытрӗ те кашӑр кӗтӗвӗ пек пӗр саспа уласа ячӗ.)

(Ерошка сложил руки у рта и завыл, будто стадо волков, в одну ноту.)

XXXVII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Ухмахсем! — терӗ Ерошка.

— Дураки, — сказал дядя Ерошка.

XXXVII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Ну, кала, шуйттан, ӑҫта вӑрларӑн? — кӑшкӑрчӗ Ерошка мучи.

— Ну, сказывай, черт, где украл? — прокричал дядя Ерошка.

XXXVII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Ерошка мучипе Ергушов, ҫӑткӑн кайӑксем пек, ӑҫта ӗҫкӗ пуррине шӑршӑпа сиссе, иккӗш те ӳсӗрскерсем, пӗрин хыҫҫӑн тепри пӳрте сӗтӗрӗнсе кӗчӗҫ.

Дядя Ерошка и Ергушов, как хищные птицы, пронюхав, где гулянье, оба пьяные, один за другим ввалились в хату.

XXXVII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Ӗҫ! — кӑшкӑрчӗ Лукашка Ерошка старик ҫак сӑмаха калакан сасӑпа.

Пей! — крикнул Лукашка тем самым голосом, каким старик Ерошка произносил это слово.

XXXVII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Сау бул (сывлӑхлӑ пул), — терӗ Ерошка кулкаласа, унтан хӑй куркине ӗҫсе ячӗ.

— Сау бул (будь здоров), — сказал Ерошка, улыбаясь, и выпил свой стакан.

XXXV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Ерошка, Оленина куҫ хӗссе, Белецкий ҫине кӑтартрӗ:

Ерошка мигнул Оленину на Белецкого:

XXXV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Эсӗ мӗншӗн ӗҫместӗн тата, старик? — терӗ вӑл, Ерошка ҫинелле пӑхса.

— А ты что не пьешь, старик? — обратился он к Ерошке.

XXXV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Часах вӗсем патне ҫӗнӗ бешмет тӑхӑннӑ Ерошка мучи пычӗ те ҫавӑнта ҫывӑхах урайне вырнаҫса ларчӗ.

Скоро к ним присоединился Ерошка в новом бешмете и уселся подле них на пол.

XXXV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Ерошка мучи казака Ванюша патне илсе кайрӗ.

Ерошка повел казака к Ванюше.

XXXIV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Хӗрсем Ерошка мучирен кулчӗҫ.

Девки смеялись над дядей Ерошкой.

XXXIV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех