Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Верунька (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Верунька амӑшӗ Женьӑна аллинчен ярса тытрӗ.

Мать Веруньки схватила Женю за руку.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Пурин те чӗрисем пӑлханаҫҫӗ, анчах тӗрлӗрен: Люба тӗксӗмленет, Зойӑпа Верунька Никоновӑн пичӗсем ҫинче пӑшӑрханни палӑрать.

Все были взволнованы, но по-разному: Люба хмурилась, на лицах Зои и Веруньки Никоновой бледностью разлилась тревога.

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ӑна ҫыхса пӑрахнӑ ӗнтӗ, вӑл хӑй валли пирус чӗртекен Верунька Никоновӑн пӳрнисем ҫине пӑхса выртать.

Он лежал уже со связанными руками и жадно смотрел на пальцы Веруньки Никоновой, свертывавшей для него цыгарку.

Ҫирӗм тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Станци алӑкӗнчен унта дежурнӑй пулнӑ Верунька Никонова комсомолка чупса тухрӗ.

Из дверей, станции выбежала дежурившая комсомолка Верунька Никонова.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ыйтаттӑм унран: «Мӗн пулчӗ сана, Верунька?» теттӗм.

Спрошу ее: «Чего ты, Верунька?»

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех