Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Брех (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ҫавӑншӑнах аҫуна та Брех тенӗ.

На то и батяня твой был Брех!

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унран сылтӑмарахра Степан Астахов куҫҫуль пӑчӑртанса тухиччен ахӑлтатса йӑваланчӗ, сулахайра Антипка Брех киревсӗр сӑмахсемпе ятлаҫрӗ.

Справа от него до слез закатывался Степан Астахов, а слева сердито матил Антипка Брех.

XXXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Антипка Брех мана чӑпӑрккапа туртса касрӗ.

Антипка Брех плетью меня секнул.

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Авдеич Брех картиш тӑрӑх хыпӑнчӑклӑн утса ҫӳрерӗ, ним ахальтенех ҫӑлалла пӑхрӗ, е ҫӗрте выртакан пӗр-пӗр хӑйӑ татӑкне ҫӗклерӗ, унтан каллех, тарпа йӗпеннӗ панулми пек ҫаврака хӗрлӗ питне ҫаннипе шӑлса илсе, крыльца патӗнчен калинкке еннелле вӗткеленсе утса кайрӗ.

Авдеич Брех суетливо ходил по двору, то бесцельно заглядывал в колодец, то поднимал какую-нибудь щепку и опять метался от крыльца к калитке, утирая рукавом налитое, как яблоко, багровое, мокрое от пота лицо.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӗртен-пӗр Авдеич Брех кӑна, шӑл йӗрме юратакансене хӑй йӗри-тавра пуҫтарнӑ та, хӑйсем патӗнче хӗрлӗ комиссар хваттерте тӑни тата вӑл ӑна, Авдеича ӗнтӗ, пысӑк ӗҫе ларма ченни ҫинчен тыттарса пакӑлтатрӗ.

Один только Авдеич Брех, собрав курагот зубоскалов, тачал о том, как стоял у него на квартире красный комиссар и как приглашал он его, Авдеича, занять командную должность.

XVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Чи хыҫалта, кӑштах уксахлакан пӗчӗкҫӗ ула кӗсрепе, Антип Авдеевич, Брех ывӑлӗ, хуторта тӑрӑхласа Антип Брехович тесе ят панӑскер, лепӗстетет.

Позади всех, на прихрамывающей пегой кобыленке трусил Антип Авдеевич, сын Бреха, прозванный казаками Антипом Бреховичем.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Малти ретре, ниҫта юрӑхсӑр кӗсре ҫинче, казаксене ҫул тӑршшӗпех хӑйӗн тӗлӗнмелле суя халапӗсемпе култарса, Авдеич Брех силленсе пырать; Максаев старик, унтан тата темиҫе кӑвак сухал утсем ҫинче ларса пыраҫҫӗ.

На никудышной кобыленке красовался в передних рядах Авдеич Брех, всю дорогу потешавший казаков диковиннейшими своими небылицами; ехал старик Максаев и еще несколько седобородых…

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Мелехов хӑйпе юнашар ҫаксем: пан улми пек хӗрлӗ сӑн-питлӗ Авдеич Брех, Матвей Кашулин, Архип Богатырев, казак карттусӗ тӑхӑннӑ Атепин Цаца; унтан ҫурма кӑшӑл пек ҫавракаласа тытнӑ шӑтӑрнак-карта евӗр курӑнса, ытти палла тӑран казаксен пичӗсем каяҫҫӗ: кӗреҫе сухаллӑ Егор Синилин, Такан Яккӑвӗ, Андрей Кашулин, Николай Кошевой, тӑсланкӑ Борщев, Аникушка, Шамильсен Мартынӗ, арман хуҫи Громов, чӑнккамас туналлӑскер, Яков Колобейдин, Меркулов, Федот Бодовсков, Иван Томилин, Епифан Максаев, Захар Королев, Авдеич Брех ывӑлӗ — каҫӑр сӑмсаллӑ лутра казак Антип; пиччӗшне — Петрона — Григорий, майданӑн тепӗр енне каҫнӑ чух, карталанса тӑнӑ казаксен леш енчи ушкӑнӗнче асӑрхарӗ.

Рядом со сватом — румяный, как яблочко, Авдеич Брех, Матвей Кашулин, Архип Богатырев, вырядившийся в казачью фуражку Атепин-Цаца; дальше сплошным полукруглым частоколом — знакомые лица: бородатый Егор Синилин, Яков Подкова, Андрей Кашулин, Николай Кошевой, длинновязый Борщев, Аникушка, Мартин Шамиль, голенастый мельник Громов, Яков Коловейдин, Меркулов, Федот Бодовсков, Иван Томилин, Епифан Максаев, Захар Королев, сын Авдеича Бреха — Антип, курносый, мелкорослый казачишка; Брата Петра Григорий, переходя майдан, увидел на противоположной стороне круга.

XXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӗсем ӗнисене кил картинчен хӑваласа тухакан ҫамрӑк арӑм — Авдеич Брех кинӗ ҫине шиклӗн пӑхкаласа илчӗҫ.

Они опасливо покосились на молоденькую бабенку, сноху Авдеича Бреха, выгонявшую с база коров.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Тен, хӑй те пӗлсе ҫитереймест вӑл, — кулса илчӗ те Авдеич Брех, унӑн хӗрлӗ пичӗ ҫинчи тарӑн путӑксем кулнипеле пушшех туртӑнса кӗчӗҫ.

— Он, может, и сам не знает, — улыбнулся Авдеич-Брех, и от улыбки ямки на розовых щеках его стали глубже.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хутортан атаман полкне пуринчен малтан вӑл лекнӗ, вара ҫав казакпала тӗлӗнмелле улшӑну пулса тӑнӑ; ӳсессе вӑл пур каччӑ пекех ӳснӗ; мӗн пӗчӗкренпех кӑшт ухмахланасси пулнӑ унӑн, анчах та службӑран таврӑнсан, ҫав ухмахлӑх сӑрталла кустарса янӑ кӑстӑрмачӑ пекех ҫаврӑнма тытӑнчӗ; Брех хӑй патша керменӗнче службӑра пурӑнни ҫинчен тата Петербургра тӗлӗнмелле мыскарасем курса ҫӳрени ҫинчен ӗненмелле мар историсем каласа кӑтартма пуҫланӑ.

Он первый из хутора попал в Атаманский полк, и диковинное поделалось с казаком: рос парнем, как и все; водилась за ним с малых лет малая придурь, а со службы пришел — и пошло колесом под гору; с первого же дня, как только вернулся, начал рассказывать диковинные истории про службу свою при царском дворце и про свои необыкновеннейшие в Петербурге приключения.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Брех пулса таврӑннӑ.

Брёхом вернулся.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вӗсем патӗнче, пӗр-пӗрне куҫ хӗссе, вӑрттӑн кулкаласа, ҫамрӑкрах казаксем кӗпӗрленсе тӑраҫҫӗ, ушкӑн варринче, кукшалса пыракан лаптак ӗнси ҫине кӗмӗл хӑюпа хӗреслентерсе тунӑ симӗс тӑрӑллӑ атаман ҫӗлӗкне пусса лартса, Пантелей Прокофьевичӑн тантӑшӗ — ватӑлма пӗлми, яланах антоновка улма пек хӗрелсе ҫӳрекен Авденч — хуторта «Брех» (суеҫӗ) тесе чӗнекен казак, чӗрне вӗҫҫӗн тайкаланса пӑхса тӑрать.

Около, перемигиваясь, улыбаясь, толпились казаки помоложе, а в середине, сдвинув на плоский лысеющий затылок синеверхую атаманскую, с серебряным перекрестом, папаху, покачивался на носках одногодок Пантелея Прокофьевича — нестареющий, вечно налитой, как яблоко антоновка, румянцем — Авдеич, по кличке Брёх.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех