Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫутататчӗ (тĕпĕ: ҫутат) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Виски хыҫҫӑн эпӗ пӗҫернӗ, тӑварланӑ какай кӑштах ҫирӗм те уҫӑ куҫпах ҫывӑрса кайрӑм, сӗтел ҫийӗн лампа ҫутататчӗ

После виски я съел немного вареной солонины и уснул, открыв глаза, когда уже над столом раскачивалась зажженная лампа.

XVIII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Вӗсем масартан тухнӑ чухне, — Пьер вӑй ҫукран сулланса, хӗрӗн хул пуҫҫинчен тӗршӗнсе пырать, — хӗвел йӑлкӑшса ҫутататчӗ.

Когда они уходили с кладбища и Пьер, шатаясь, опирался о плечо девушки, над кладбищем ярко горело солнце.

Пьерпа Суринэ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 276–284 с.

Астӑвать-ха Крапивин, ун чухне ҫурри катӑк уйӑх самаях ҫутататчӗ.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Чӗпкуҫ ҫути Олега аялтан ҫӳлелле ҫутататчӗ, ҫапла вара эпӗ ывӑлӑн сӑн-питне куҫа сиктермесӗр пӑхса выртаттӑм.

Свет от каганца озарял Олега снизу, и я не сводила глаз с решительного лица сына.

Нимӗҫсем // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Хӗвел мӗн анса ларичченех шурӑ классене ҫутататчӗ.

Солнце, пока не заходило, заливало белые классы.

Горький ячӗпе тӑракан шкул // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Астӑватӑп, уйӑх ҫутататчӗ — кашни тӗм икҫӗр метртан та курӑнать.

Помню, стояла, и луна — каждый куст видать на двести метров.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Уйӑх анчахрах хӗвел пекех ҫутататчӗ, халь кӑшт ҫеҫ палӑрать.

Луна только что светила как солнце, а теперь еле видно.

II // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Ҫаплах ак хӗвел ялкӑшса ҫутататчӗ ӗнтӗ, йывӑҫсем ҫулҫисемпе ҫатӑлтатса шавлатчӗҫ, радиопа ҫак юрӑсенех юрланӑ пулӗччӗҫ, пӳлӗме те ҫаках пулатчӗ…

Вот так же светило бы солнце, шумела листва деревьев, по радио пели бы вот эти же песни и комната была такой же…

Петровсен ҫемье дневникӗнчен // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ӑна ҫакӑ аса килчӗ: пӗр каҫхине, Григорий ун патӗнче горницӑра ларнӑ чух, Аксинья ӑна Кубане кайма ӳкӗтленӗччӗ; ҫакнашкалахчӗ ун чухне: уйӑх ҫутататчӗ те, чӳречерен тулли уйӑх ҫутипе шупка шурӑ картиш курӑнса выртатчӗ.

Вспомнилась Аксинье та ночь, когда она уговаривала Григория в своей горнице идти на Кубань; так же только месяц был да двор за окном белел, затопленный лунным половодьем.

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Займище ҫийӗпе уйӑх ҫутататчӗ… тата сайра хутра тӗмсем ҫинчен тумламсем патлаткаласа тумлатчӗҫ, шӑп хальхи пекех — пӗрре, иккӗ, виҫҫӗ… аванччӗ, эх, епле аван та-ҫке…»

Месяц над займищем… и с куста в лужину редкие капли вот так же — раз, два, три… хорошо, ах, хорошо-то…»

9 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Шӑши куҫ лампи, темрен хӑранӑ пек, пӗрре чӗтренсе илетчӗ, тепре хытӑрах хыпса илсе пирӗн пӳрт ӑшчиккине ҫутататчӗ.

Каганец, дрожа и вспыхивая, как бы пугаясь чего, светил нам в хате.

Пӗр чиркӳри дьяк пулни-иртни ҫинчен каласа пани // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Тӳпере ҫурла уйӑх ҫутататчӗ, кӑшт ҫеҫ сивӗрехчӗ, ҫул питӗ аван, лашасем, хаваслӑ ямшӑк — эпӗ вара тӑрантас ҫинче ларатӑп та килӗнетӗп, хама мӗн кӗтни ҫинчен шухӑшламанпа пӗрех пыратӑп.

Был молодой месяц, маленький мороз, еще прекрасная дорога, лошади, веселый ямщик, и я ехал и наслаждался, почти совсем не думая о том, что меня ожидает.

XXV // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Унта пурте ешернӗччӗ; хӗвел те ҫуллахи пекех ҫутататчӗ.

Там уже все было зелено, солнце светило и грело совсем по-летнему.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Лампа хӗрӗн алӗҫ тӑвакан ҫинҫе пӳрнисене тата тӑпӑл-тӑпӑл та илемлӗ пит-куҫӗн аял енне ҫутататчӗ.

Лампа освещала ее тонкие пальцы за работой и низ красивого тонкого лица.

II // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Сцена тӗттӗмччӗ, ӑна пӗртен пӗр лампада кӑна ҫутататчӗ.

Теперь сцена представляла собой темницу, освещенную только лампадой.

XVII. Спектакль // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех