Шырав
Шырав ĕçĕ:
служивӑя (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Служивӑя ӑсатнӑ чух казаксем Кавӗрле мучин хӑмӑш витнӗ пӳртӗнче казаксен авалхи юррине шӑрантарчӗҫ:
Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.
Киле пӗр-пӗр пыйтланса пӗтнӗ ҫӗтӗк-ҫатӑк та ырханкка, анчах чылайранпа кӗтнӗ кил хуҫи килсе кӗрет те, пӳрт-ҫуртра савӑнӑҫлӑ, ним тӗлли-йӗркисӗр тӗркешӳ пуҫланса каять: кирӗк-тусанпа хуралса ларнӑ служивӑя ҫӑвӑнма шыв ӑшӑтаҫҫӗ; ачисем, пӗри те пӗри, ашшӗне пулӑшасшӑн, унӑн кашни хусканӑвнех сыхласа тӑраҫҫӗ; савӑнӑҫ-телее пула ним тӑва пӗлми аптранӑ арӑмӗ е сӗтел ҫине апат лартса парасшӑн хускалать е упӑшкин таса кӗпе-йӗмне кӑларса хатӗрлеме арча патне чупать.
II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
Йӗтем ҫинче ӑна ҫапса пӗтермен тулӑ сарӑмӗ кӗтрӗ, кӑмакана сӗт лартса хӑварнӑ, ачасене иртен варах нимӗн те ҫитермен, карчӑкӑн мӑй таран ӗҫ, ҫавӑнпа та вӑл пач та чарӑнса тӑмарӗ, хирӗҫ пулакан хӗрарӑмсене сӑмах хушмасӑр сывлӑх сунчӗ, палланӑ ҫынсенчен хӑшӗ те пулин шеллесе: «Служивӑя ӑсатрӑн пулать-и?» — тесе ыйтсан, чӗмсӗррӗн кӑна пуҫӗпе сулчӗ, часрах килне ҫитме хыпаланчӗ.
XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
— Служивӑя ӑсатаҫҫӗ пулмалла, — терӗ Прохор, витрепе шыв ӑсса кӑларса.— Служивого, должно, провожают, — сказал Прохор, зачерпывая ведром воды.
XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
— Курмарӑн-и пирӗн служивӑя?
XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.
Страницăсем:
- 1