Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Пурнӑҫра пӗрремӗш хут пӗр-пӗрин ҫумне ларса курнӑ хӗрпе каччӑшӑн, халиччен кун пирки ӗмӗр тума май ҫук япала ҫинчен шутланӑ пек ҫеҫ ӗмӗтленнӗскерсемшӗн, ҫапла ним чӗнмесӗр юнашар ларни те савӑшса пиҫнӗ яшсем ыталанса чуптунинчен ҫӗр хут ытларах чӗрене сиктернӗ…

Куҫарса пулӑш

2 // Юрий Скворцов. Скворцов, Ю. И. Ҫул юлташӗ: калавсемпе кӗске повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1975. — 184 с. — 128–184 с.

Пӗр улпут патӗнче хӑнара савӑшса Урха илсе тухнӑ хӗрне кӑтартса.

Куҫарса пулӑш

II. Чӗкеҫ // Николай Шупуҫҫынни. Шупуҫҫынни Н.В. Еркӗн: поэма. — Мускав: СССР-ти халӑхсен тӗп издательстви, 1930. — 176 с.

Вӑл унӑн куштӑркаса тӗксӗмленнӗ питне хӗрлӗ тӗс парса илемлетрӗ, сарӑ ҫӳҫ пайӑркисемпе савӑшса вылярӗ, унтан, ҫӳлӗрен-ҫӳлӗ хӑпарса, йывӑҫ тӑррисене улӑхса ҫитрӗ те сарӑхнӑ ҫулҫӑсем ҫинче пӗр авӑк сиккелесе ташларӗ.

Куҫарса пулӑш

XXXII // Куҫма Турхан. Куҫма Турхан. Йӑмраллӑ ял. Роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 368 с., илл.

Вӗсене вӑл каҫсерен ял тӑрӑх чупса туман вӗт, упӑшкипе лайӑх савӑшса пурӑннӑ.

Куҫарса пулӑш

X // Куҫма Турхан. Куҫма Турхан. Йӑмраллӑ ял. Роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 368 с., илл.

Пӗтӗм Миргород епле ҫывӑрнине, ун ҫине шутсӑр йышлӑ ҫӑлтӑрсем пӗр хускалмасӑр пӑхнине, инҫетри е ҫывӑхри йытӑсем ҫӗрлехи шӑплӑха вӗрсе пӑснине, савӑшса хӗрнӗ пономарь йыт-качака умӗнченех чупса иртсе кайса, ҫатан урлӑ пӗр хӑрамасӑр каҫса кӗнине, шурӑ пӳрт стенисем уйӑх ҫутинче тата шурӑрах курӑннине, вӗсене хупӑрласа тӑракан йывӑҫсем тӗксӗмленнипе, йывӑҫ мӗлкисем хуп-хуран ӳкнине, шӑпланнӑ чечексем, курӑксем ырӑ шӑршӑ сарнине, чарӑна пӗлмесӗр чӗриклетекен шӑрчӑксем — ҫӗрлехи рыцарьсем — пур кӗтесрен те харсӑр янратнине, пӗринче пӗччӗнлӗ вырӑн ҫинче ҫывӑракан хура куҫхаршиллӗ, чӗтренсе тӑракан ҫамрӑк кӑкӑрлӑ хула хӗрне, хӑй тӗлӗкӗнче гусар мӑйӑхӗ те шпорсем курнине, унӑн икӗ пичӗ ҫинче уйӑх ҫути выляса кулнине сӑрласа кӑтартнӑ пулӑттӑм эпӗ.

Я бы изобразил, как спит весь Миргород; как неподвижно глядят на него бесчисленные звезды; как видимая тишина оглашается близким и далеким лаем собак; как мимо их несется влюбленный пономарь и перелазит через плетень с рыцарскою бесстрашностию; как белые стены домов, охваченные лунным светом, становятся белее, осеняющие их деревья темнее, тень от дерев ложится чернее, цветы и умолкнувшая трава душистее, и сверчки, неугомонные рыцари ночи, дружно со всех углов заводят свои трескучие песни; я бы изобразил, как в одном из этих низеньких глиняных домиков разметавшейся на одинокой постели чернобровой горожанке с дрожащими молодыми грудями снится гусарский ус и шпоры, а свет луны смеется на ее щеках.

III сыпӑк // Ярукка Сантри. Гоголь Н.В. Иван Иванович Иван Никифоровичпа мӗнле хирӗҫсе кайни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с.

Пантелей Прокофьевич, вӑл вӑхӑта йӑкӑл-якӑл савӑшса ирттерме юратнине тата выльӑх-чӗрлӗхе вӑйӑн-шайӑн тенешкел кӑна пӑхнине пӗле тӑркачах, унсӑр пуҫне килте никам та тупӑнманран, чӗрине хытарса, ӑна вӑкӑрсем шанса парса ячӗ.

Пантелей Прокофьевич скрепя сердце доверил ей быков, зная, как охоча она до веселого времяпровождения и как нерадива в уходе за скотом, но, кроме нее, никого не нашлось.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пидорка хӑйӗн Петруҫӗпе савӑшса тӑнӑ вырӑнта тул ҫутӑлнӑ-ҫутӑлманах хӗрлӗ атӑ кӗли йӗррисем палӑраҫҫӗ.

Бывало, ни свет ни заря, подковы красных сапогов и приметны на том месте, где раздобаривала Пидорка с своим Петрусем.

Пӗр чиркӳри дьяк пулни-иртни ҫинчен каласа пани // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Пур енче те ҫут тӗнче савӑшса хӗпӗртенӗ пек, темле аса илейми тӳпери хаваслӑхпа тулнӑ пек туйӑнать.

Каким-то любовным очарованием, какой-то неуловимой небесной радостью веяло отовсюду.

XIII. Хаваслӑ курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӗсем ҫапла хӗрӳллӗн савӑшса пӗр-пӗрне телейлӗн ыталаса илчӗҫ.

И они обнялись крепким, страстным объятием, трепеща от любви и счастья.

XII. Бойчо Огнянов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пӗринпе савӑшса пурӑннӑ та теприн патне ҫырусем ҫырас терӗн-и?

С кем-то шашни водила, а кому-то письма писала, да?

Ҫураҫнӑ хӗр // Мария Петрова. «Ял ӗҫченӗ», 2019.07.19

Вара вӗсенчен чылайӑшӗ, Митюкпа Валя пек, йӗтес ӗҫсе, юмӑҫ ярса, хӗр-каччӑпа савӑшса пурӑнма тытӑнаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

1962 ҫулхи чӑваш литератури. Прозӑ // Г. Я. Хлебников. «Вопросы чувашского языкознания и литературоведения». Ученые записки, выпуск XXVI, Чебоксары — 1963. 206–226 стр.

13. Ҫав арӑм яш ачана ярса тытрӗ, чуптуса пӗтерчӗ, вӑл — кӗҫҫе пит — ҫапла каларӗ ӑна: 14. «эпӗ канӑҫлӑх парни кӳтӗм: паян эпӗ хам сӑмах панине туса ҫитертӗм; 15. ҫавӑнпах сана хирӗҫ тухрӑм, шыраса тупас терӗм, акӑ — тупрӑм сана; 16. выртас вырӑнӑма вителӗкпе, тӗрлӗ тӗслӗ ҫивиттипе — Египет таварӗпе — капӑрлатрӑм; 17. ҫывӑрмалли пӳлӗме смирна, алоэ тата корица сапса ырӑ шӑршӑ сартӑм; 18. кӗр ман патӑма, мӗн ирччен савӑшса киленӗпӗр, тӑраниччен юратупа савӑнӑпӑр; 19. упӑшкам килте ҫук: инҫе ҫула тухса кайнӑ; 20. хӑйпе пӗр енчӗк кӗмӗл илчӗ; киле уйӑх тулнӑ тӗле таврӑнать» терӗ.

13. Она схватила его, целовала его, и с бесстыдным лицом говорила ему: 14. «мирная жертва у меня: сегодня я совершила обеты мои; 15. поэтому и вышла навстречу тебе, чтобы отыскать тебя, и - нашла тебя; 16. коврами я убрала постель мою, разноцветными тканями Египетскими; 17. спальню мою надушила смирною, алоем и корицею; 18. зайди, будем упиваться нежностями до утра, насладимся любовью, 19. потому что мужа нет дома: он отправился в дальнюю дорогу; 20. кошелек серебра взял с собою; придет домой ко дню полнолуния».

Ытар 7 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.