Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пӑлханарах (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Завьялова тахҫанах вуласа тухнӑ пӗр кӗнекери ӳкерчӗк аса килчӗ: ҫӗр ҫинчи ҫынсем халь кӑна хӑйсем пӗлмен тӗнчесенчен аннӑ темӗн пысӑкӑш вӗҫмелли аппаратсем ҫине хисеплӗн, кӑшт пӑлханарах пӑхса тӑраҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

18. Малалла, малалла! // Леонид Агаков. Чаковский А. Б. Инҫетри ҫӑлтӑр ҫути: повесть / А. Б. Чаковский ; вырӑсларан Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1966. — 275 с.

Мӗншӗн хӑратать мана тӗттӗм пӳрт, хам та ӑнланаймастӑп, — пальтопа хулӑн тутӑрне пӑтана ҫакнӑ май пӑлханарах калаҫрӗ Инесса.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Мартынов. Мартынов Н.А. Пурнӑҫ урапи: калавсемпе повеҫсем / Б.Б. Чиндыков пухса хатӗрленӗ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2017. — 416 с. — 272-415 с.

Ӑнланатӑр-и, пӗр эсир кӑна, — сӑн-питне тӗксӗмлетсе чун-чӗререн пӑлханарах каларӗ каччӑ.

Куҫарса пулӑш

Ҫӗнӗ пӳрт // Николай Мартынов. Мартынов Н.А. Пурнӑҫ урапи: калавсемпе повеҫсем / Б.Б. Чиндыков пухса хатӗрленӗ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2017. — 416 с. — 85-91 с.

«Тен, эсӗ ывӑлӑм пирки мӗн те пулин пӗлетӗн пулӗ? — ыйтрӗ ун чухне Ултук аппа пӑлханарах.

«Может, ты знаешь что-нибудь о моем мальчике? — спросила она с тревогой.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Ҫӗнӗ пируса пӑлханарах ӗмнӗ май Пую «армана» чарма хушрӗ.

С волнением закуривая новую папиросу, Пую подал знак остановить «мельницу».

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Халӗ вӑл хӗрпе танлашрӗ те унӑн аллине пӑлханарах тытрӗ.

Поравнялся с ней и взволнованно взял ее за руку.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Виктор ҫӳллӗ кӗлеткеллӗ, тӗксӗм те имшер пит-куҫлӑ йӗкӗт; унӑн пысӑк кӑвак куҫӗсем темле ҫивӗччӗн те пӑлханарах ҫиҫсе йӑлтӑртатаҫҫӗ.

Виктор был высокий юноша с бледным, худощавым лицом, па котором лихорадочно и тревожно блестели большие синие глаза.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Улӑмран тунӑ шурӑ шӗлепке айӗнчен Бауман ҫине хура куҫсем темӗн ыйтас пек асӑрхансарах та пӑлханарах пӑхаҫҫӗ.

Из-под широкого поля белой соломенной шляпы с красными шелковистыми веселыми маками глянули на Баумана спрашивающие, настороженные, взволнованные черные глаза.

XXXV сыпӑк // Петр Золотов. Мстиставлский С.Д. Курак — ҫурхи кайӑк: повесть. Вырӑсларан П. Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 366 с.

Тӗттӗмленме пуҫланӑ ӗнтӗ, Андрей сӑнне питех уйӑрса илме те ҫук, анчах эпӗ вӑл ман ҫине темскер кӗтнӗ пек, тӗлӗнерех, тен, пӑлханарах та пӑхнине сисетӗп.

Сумерки, лица Андрея почти не различить, но я чувствую — он смотрит на меня выжидательно, с недоумением, а может быть, и с тревогой.

51 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Вӑл халичченхинчен те пӑлханарах калаҫрӗ.

Он говорил необычно взволнованно.

Ҫирӗм виҫҫӗмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Амӑш те хӑйне хаваслӑн, ҫав вӑхӑтра пӑлханарах тытрӗ, яланхи пек Маняшӑна картишне, акацисен айне, илсе тухмарӗ.

И мама была радостно взволнована, Маняшу, как обычно, во двор, под акацию не выводила.

Ҫӗнӗ ҫурт // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Павел килте пӗччен пулсан, вӗсем ҫавӑнтах вӗҫӗ-хӗррисӗр, анчах яланах лӑпкӑ тавлашу пуҫласа яраҫҫӗ, вара амӑшӗ вӗсен сӑмахӗсене пӑлханарах итлесе, вӗсене сӑнаса тӑрать, вӗсем мӗн ҫинчен калаҫнине ӑнланма тӑрӑшать.

Но если Павел был один, они тотчас же вступали в бесконечный, но всегда спокойный спор, и мать, тревожно слушая их речи, следила за ними, стараясь понять — что говорят они?

XI // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Тоня хӗрелсе кайрӗ те, вӑтанса, пӑлханарах: — Эпӗ ӑна хам пӳлӗмри диван ҫине вырнаҫтаратӑп. Аттене халӗ каламасан та юрать, — терӗ.

Тоня зарделась и смущенно, волнуясь, ответила: — Я устрою его у себя в комнате на диване. Папе можно будет пока не говорить.

Улттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Кӑвакарчӑнсем шавлӑн вӗҫсе хӑпарса ҫурт тӑррине ларчӗҫ, карчӑк хӑй патне сиксе пынӑ арҫынсем ҫине пӑлханарах пӑхрӗ.

Голуби с шумом взметнулись на крышу, а старуха с беспокойством глянула на подскочивших к ней мужчин.

Параппанҫӑ кун-ҫулӗ // Леонид Агаков. Гайдар, Аркадий Петрович. Параппанҫӑ кун-ҫулӗ: повесть; вырӑсларан Л.Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1957. — 132 с.

— Кам ку? — пӑлханарах та хыттӑнрах ыйтрӗҫ хальхинче.

— Кто это? — спросили уже тревожнее и громче.

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Подтелков, кӑвакарса кайса, кӑшт пӑлханарах пӑхакан куҫӗсене Кривошлыков еннелле чалӑштарчӗ.

Подтелков побледнел, глянул на Кривошлыкова чуть растерянным, косящим взглядом.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫак самантра вара Алексей акӑ мӗн асӑрхарӗ: танкист сӑнӗ ҫинче вӑл ҫухалса кайни, хытах пӑлханни палӑрнӑ, унӑн Анюти, чӑнахах та фотографи ҫинчи пекех лайӑхскер, тем пирки иккӗленнӗ, именнӗ пек пулнӑ, унӑн алли танкист аллинче таччӑнах мар выртнӑ, тӑрасса та вӑл пӑлханарах, иккӗленерех, кӗҫ-вӗҫ аллине туртса кӑларса тарас пек тӑнӑ.

И тут заметил Алексей, что у танкиста на лице растерянность и напряженная тревога и что Анюта его, и в самом деле такая же славная, как на фотографии, чем-то озадачена, смущена, что рука ее нетвердо лежит на руке танкиста и поза у нее взволнованная и нерешительная, точно вот-вот сейчас она выдернет эту руку и убежит.

14 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех