Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кушӑрхаса (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Лаша кӗтӗвӗ таптаса кайнӑ пек выртса юлнӑ хире курсан, куҫа куҫҫуль килсе капланчӗ, тута кушӑрхаса типрӗ: юратса тунӑ пӗтӗм ӗҫ ҫичӗ-сакӑр минутра сая кайса пӑчланчӗ.

Куҫарса пулӑш

Кӑшланӑ ҫӗр // Анатолий Емельянов. Емельянов, А.В. Кӑвайт ҫутисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 153 с. — 3–15 с.

Ман хуҫа — чӑмӑр кӗлеткеллӗ пӗчӗкҫӗ ҫын; сарӑхса, кушӑрхаса кайнӑ питлӗскер, симӗсрех тӗслӗ шӑллӑ, таса мар, шывланчӑк куҫлӑскер.

Мой хозяин — маленький, круглый человечек; у него бурое, стёртое лицо, зелёные зубы, водянисто-грязные глаза.

I. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Генка пӑшӑрханса ӳкрӗ, кушӑрхаса кайнӑ тутине чӑмӑртаса, куҫайӗн Игнат ҫине пӑхса илчӗ…

Генка забеспокоился, сжал сухие губы и исподлобья следил за Игнатом.

27 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Унтан кушӑрхаса кайнӑ пысӑк та хура аллипе мӑнукӗн ҫутӑрах хӗрлӗ ҫемҫе тутине шӑлса илчӗ.

И большой заскорузлой и черной ладонью вытирал нежные, розовые губенки внука.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дарья, ҫав нимпе те илӗртмен ахаль чечеке пуҫласа курнӑ пек, ун ҫине пӗр тӗсесе те тӗлӗнсе пӑхрӗ; кӑлт-кӑлт сиккелекен сӑмса ҫунаттисене саркаласа шӑршларӗ те ҫилпе кушӑрхаса типнӗ ҫӗр ҫине асӑрханса хучӗ.

Дарья смотрела на него с жадностью и изумлением, словно впервые видела этот простенький и невзрачный цветок; понюхала его, широко раздувая вздрагивающие ноздри, потом бережно положила на взрыхленную, высушенную ветрами землю, сказала:

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унӑн шурӑ мӑйӑхлӑ пичӗ ҫинчи ӳчӗ ҫилпе кушӑрхаса сӗвӗннӗ, ҫурхи хӗвел ӗнтсе янӑ мӑйӑхӗпе куҫ харшийӗсем тилӗ тирӗ пек хӗрлӗрех саррӑн курӑнаҫҫӗ.

На белоусом лице его кожа была вышелушена ветрами, усы и брови, припаленные вешним солнцем, отсвечивали лисьей рыжиной.

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫилпе-хӗвелпе кушӑрхаса хуралман кӗре ӳтлӗ, кӑмӑллӑ та чипер сӑн, ҫемҫе шурӑ алӑ, интеллигентла хӑйне расна манерӗпе тыткаларӑшӗ — ҫаксем пурте вӑл ку таврари ҫын маррине палӑртса тӑраҫҫӗ.

Тонко очерченное лицо, смуглое, но не обветренное и не тронутое солнцем, мягкая белизна рук, интеллигентные манеры — все изобличало в нем человека не местного.

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Наталья кӑвар пек хӗрелсе кайрӗ, килтисем умӗнче аванмарланнине ҫӗнтерсе, Григорий ҫумне ларчӗ те ун ҫине вӗҫӗмсӗр телейлӗ куҫӗсемпе савса пӑхрӗ, кушӑрхаса пирченӗ вӗри аллипе вӑрахчен унӑн хӑмӑр ӳтлӗ типшӗм аллине ачашларӗ.

Наталья зарделась, преодолевая смущение перед своими, подошла к Григорию, села около, бескрайне счастливыми глазами долго обводила всего его, гладила горячей черствой рукой его сухую коричневую руку.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Эп сан патна килтӗм, Аксинья… — терӗ вӑл, ҫилпе кушӑрхаса кайнӑ тути хӗррине типӗ чӗлхипе ҫуласа илсе.

— Я к тебе, Аксинья… — сказала она, облизывая обветрившиеся губы сухим языком.

19 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Кушӑрхаса типсе кайнӑ ҫӗртен ҫӗрӗк шӑршӑпа хӗвел шӑрши кӗрет.

Пахла выветренная, истощенная земля пылью, солнцем.

16 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех