Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Аялта янӑраса кайнӑ ахрӑм ҫурӑлнӑ вут пуленкки сассине аса илтерчӗ.

Эхо, раздавшееся внизу, напоминало звук расколотого полена.

V. «Эпир ку». Арӑсланпа шакалсем. Арӑслансем мӗнрен хӑраҫҫӗ. Вӗҫӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 66–73 с.

Каннӑ хыҫҫӑн Кольбер таврӑнмалли пирки аса илтерчӗ.

Кольбер заметил, что, отдохнув, следует возвратиться.

Ҫӗлен // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 381–386 с.

Ҫак чуп тӑву ҫыртнине аса илтерчӗ.

Поцелуй этот напоминал укус.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

— Мӗтри эпӗ, Кашкӑр Микулин аслӑ ывӑлӗ, — аса илтерчӗ ҫын.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

— Каларӗ-ҫке: хӗсметре терӗ, — аса илтерчӗ ҫак самантра пӗр хӗрарӑмӗ.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

— Во, эпир те вӑрҫӑччен ҫавӑн пек тума шутланӑччӗ, — аса илтерчӗ Ванькка.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

— Калюк, килеҫҫӗ! — тени шухӑшсене татрӗ, Антуна хӑй ӑҫта тата мӗншӗн выртнине аса илтерчӗ.

Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Сутуҫӑ кӗтсе ывӑнчӗ те — хӑй пуррине пусма татӑкне ҫатӑртаттарса ҫурнипе аса илтерчӗ.

Устав ждать, торговец напомнил о себе треском оторванного куска материи.

V. Хатӗрленӳ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Пӗчӗк урине канӑҫсӑррӑн силлекелесе Ассоль куҫӗсене уҫрӗ; тӑрса ларчӗ, сапаланнӑ ҫӳҫне тыткӑчпа пуҫтарма пуҫларӗ, шӑп ҫавӑн чухне Грэй ҫӗрри хӑй пуррине аса илтерчӗ; вӑл пӳрнисен хушшине ҫакланнӑ курӑк пуль тесе Ассоль вӗсене тӳрлетрӗ.

Беспокойно повертев ножкой, Ассоль проснулась; сидя, закалывала она растрепанные волосы, поэтому кольцо Грэя напомнило о себе, но считая его не более, как стебельком, застрявшим меж пальцев, Ассоль распрямила их.

IV. Пӗр кун маларах // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Ҫурхи вӑрман Тамарӑна хӑйӗн ҫамрӑклӑхне аса илтерчӗ.

Куҫарса пулӑш

Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 134–165 c.

Балкон ҫинчен вӗрекен йытӑ сасси ҫеҫ ӑна киле таврӑнма вӑхӑт ҫитнине аса илтерчӗ.

Куҫарса пулӑш

Суд // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 100–133 c.

Тата диванпа вырӑн айӗнче виҫӗ уйӑх хушшинче пухӑннӑ ҫӳп-ҫап кунта чӑнах та Тоня пурӑнни ҫинчен аса илтерчӗ Марья инкене.

Куҫарса пулӑш

Ӑш вӑркатмӑш // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 68–99 c.

Лиза ӑна йӑмӑкне аса илтерчӗ.

Лиза напомнила ей сестренку.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

Виктор аллине ҫирӗп чӑмӑртаса тӑракан вунвиҫӗ ҫулхи хӗрача Аньӑна йӑмӑкне аса илтерчӗ.

Тринадцатилетняя девочка, крепко сжимая руку Виктора, напомнила Ане сестренку.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

Аня йӗни ӑна иртнӗ пурнӑҫне аса илтерчӗ.

Плач Ани напомнил ему прошлое.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

Пӳртри кашни япала мӗне те пулин аса илтерчӗ Аньӑна.

Каждая вещь в доме о чем-то напоминала Ане.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

Ку ялав мана аннене аса илтерчӗ.

Это знамя мне напомнило о маме.

4 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Хӑйӗн сассине ку ҫын мана чӑнах та Митя тетене аса илтерчӗ, анчах та эпӗ вӑл пирӗн Сиротка учительпе пӗрле вӑрҫа тухса кайнине хам куҫпах курнӑччӗ-ҫке-ха.

Его басовитый голос действительно напомнил мне дядю Митяя, но ведь я своими глазами видел, как он вместе с нашим учителем Сироткой ушел на войну.

4 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Ун пек чухне вӑл картишӗнче е пӗр-пӗр кӗтесре ачисене шыраса тупрӗ те, вӗсене, ҫӗрмӗш хут та пулӗ, хӑйсен тивӗҫӗ пирки аса илтерчӗ: чӗлхене ҫыртмалла, килте урӑх ҫын пуррине сӑмахпа та, куҫпа та палӑртмалла мар сарай маччи ҫинче ҫын пурӑннӑ пирки вуҫех манмалла.

Тогда она ловила во дворе и по углам детей, в сотый раз напоминала об их обязанности: молчать, ни словом, ни взглядом не выдавая присутствия в доме посторонних, забыть про обитателя чердака.

8 // Аркадий Малов. Казакевич Э.Г. Кӑвак тетрадь: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 158 с.

Аякран сӑнӗ ун… ку, паллах, тӗрӗс мар пӗрпеклӗх, туйӑнни кӑна, — ҫамрӑк чухнехи Наполеона аса илтерчӗ.

Его профиль напоминал… ну да, конечно, призрачное, неверное сходство, — но он напоминал Наполеона в молодости.

6 // Аркадий Малов. Казакевич Э.Г. Кӑвак тетрадь: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 158 с.