Чӑваш чӗлхин икчӗлхеллӗ ҫӳпҫи

— Унччен те тӑрӑшаттӑм, анчах, ӑнланмастӑн-и, — вӑл Сергее «эсӗ» терӗ те тахҫанхи тусӗпе калаҫнӑ пек калаҫма пуҫларӗ.

— И раньше старались, но ты понимаешь, — он перешел на «ты» и заговорил с Сергеем, как с давним приятелем.

II сыпӑк // .

Каласа пама ҫук тӑванлӑн, ӑшшӑн вӑштӑртатса ӳкрӗҫ Григорий ҫине ҫак, хӑй те пӗрре кӑна мар юрланӑ, тахҫанхи казак юррисем.

Куҫарса пулӑш

24 // .

— Пулмасть пуль, — иккӗленчӗ иккӗмӗш салтакӗ, тахҫанхи золотухӑпа шӑрланса ларнӑ ҫаврака пуҫне пӑркаласа.

Куҫарса пулӑш

14 // .

Пурте вӗсем ӑна хӑйсен тӗсне ҫухатнӑ этемсем пек туйӑнаҫҫӗ, вӗсен кӑвак, сенкер, симӗсрех тата ытти тӗслӗ куҫӗсенче лӳпперлӗхсӗр пуҫне урӑх нимӗн те ҫук, ҫавӑнпа вӑл чӑртмах этемсем якалса пӗтнӗ тахҫанхи пӑхӑр укҫана кӑна аса илтереҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

14 // .

Иртни-тахҫанхи япала, салхулӑх таврӑнчӗ.

Куҫарса пулӑш

11 // .

— Пантелей Прокофьевич тӑлӑпӗ ҫинчен тахҫанхи пылчӑк лаптӑмне хырса пӑрахрӗ.

— Соскабливая ногтем с тулупа давнишнее пятнышко грязи, Пантелей Прокофьевич сказал:

21 // .

Киле килнӗ хыҫҫӑн пиллӗкмӗш талӑкӗнче, ӗҫсе ӳсӗрӗлсе, полякла та нимӗҫле ятлаҫма пуҫларӗ, тата йӗре-йӗре, казаксем Польша ҫинчен юрлакан тахҫанхи юррине, 1831-мӗш ҫултах пуҫласа юрланӑскерне, юрлама тытӑнчӗ.

На пятые сутки по приезду напился, ругался по-польски и по-немецки и, плача, распевал давнишнюю казачью песню о Польше, сложенную еще в 1831 году.

18 // .

Кашкӑр, пружина ҫинчи пек сиккелесе, тӗме ҫине — тахҫанхи арлан йӑвисем патне — сиксе тухрӗ, унтан вӑрманалла ыткӑнчӗ.

Пружинисто покачиваясь, волк выскочил на кургашек — давнишнюю сурчину, — шибко пошел к лесу.

17 // .

Хапхи умӗнче хӑйпе пӗр тантӑш тахҫанхи тусне, Митька Коршунова тӗл пулчӗ.

У ворот столкнулся с давнишним другом-одногодком Митькой Коршуновым.

2 // .

Ҫыхӑну йӗркелеме тата хӑйсене уйӑрса панӑ передовойри участоксене йышӑнма кунта килнӗ Ҫӗпӗр дивизийӗсен представителӗсен хушшинче хӑйпе пӗрле ҫарта пулнӑ тахҫанхи тусӗ Зырянов капитан пулнине вӑл каҫах пӗлнӗччӗ.

Куҫарса пулӑш

XXIII // .

Юргин сулахай чавси ҫине таянса табак мӑкӑрлантарни ӑна урӑххипе киленме кансӗрлемен пек, чикарккине хӑвӑрттӑн туртса выртрӗ, питӗ кирлипе ҫеҫ вӑл тахҫанхи йӑлине манма пултараймасть.

Опираясь на левый локоть, Юргин полулежал и торопливо дожигал цигарку, точно курение мешало ему наслаждаться чем-то другим и он только в силу крайней необходимости отдавал долг давнишней привычке.

VII // .

Хаваслӑ сӑн-питсенчен, куҫсем савӑнаҫлӑн ялтӑртатнинчен, пӗр-пӗтӗмӗшлӗ кӗрлеве пухӑнакан шавлӑ калаҫусенчен курӑнать ӗнтӗ; кунта тахҫанхи ҫывӑх туссем пухӑннӑ, — лару пуҫланиччен вӗсене калаҫма та, утса ҫӳреме те аван.

По оживленному говору, сливавшемуся в общий гул, было видно, что тут сошлись старые, добрые друзья, — до начала заседания им приятно было и поговорить и погулять вместе.

XIX // .

Ку ҫынсем кӳршӗсем, пӗрле ӗҫленӗ тахҫанхи туссем, ҫавӑнпа вӗсем пӗр-пӗрин аллисене хыттӑн чӑмӑртанӑ, хӗрӳллӗн калаҫнӑ, пӗр-пӗринчен ыйта-ыйта пӗлнӗ, янравлӑн та савнӑҫлӑн кулнӑ, пӗр енчӗкрен табак туртнӑ е ушкӑн-ушкӑнпа сӑра сутакан лавкка умӗнче тӑнӑ.

Это были соседи и старые друзья по работе, и поэтому у них не было недостатка ни в рукопожатиях, ни в разговорах, ни в расспросах, ни в громком смехе, ни в том, чтобы закурить из одного кисета и постоять компанией у пивного ларька.

XXV // .

Айккинчен пӑхатӑн та вӗсем ҫине, ирӗксӗрех калатӑн: кусем тахҫанхи ҫывӑх туссем тӗл пулнӑ, арҫынӗ вара, аслӑрах пулнипе, ҫамрӑк хӗрарӑма пурнӑҫӑн йывӑр мар, анчах вӑл пӗлмен ӑс-хакӑлне парать…

Посмотришь на них со стороны и невольно скажешь: да ведь это старые, добрые друзья сошлись на совет, и мужчина по праву старшинства учит еще молодую женщину простой, но неизвестной ей житейской мудрости…

I // .

Пысӑк йывӑҫ халӗ ҫав тахҫанхи вӑхӑтӑн палӑкӗ пек ларать, унӑн айӗнче, ҫурӑмӗпе йывӑҫ туни ҫумне тӗренсе, сухаллӑ та пӑхма тӗксӗм арҫын ларать.

Стоит теперь, как памятник тому далекому времени, мощное дерево, а под ним, опираясь спиной о ствол, сидит бородатый мрачный на вид мужчина.

XV // .

Нимӗнле механизаци те ҫук, тахҫанхи единоличниксем пек пурне те ал вӗҫҫӗн тӑватпӑр…

Механизации никакой, все вручную, как у допотопных единоличников…

XIV // .

Халӗ тахҫанхи Кубань ҫеҫенхирӗ те темшӗн хитре пек туйӑнать, вӑл хальчченхи пек ытла анлӑ мар, кичем те мар.

Теперь и степь, та же самая кубанская степь, кажется уютней, и не такой просторной, и не такой сумрачной, какой мы знали ее раньше.

IX // .

Наталья Павловна чӳречерен хурланса пӑхса илчӗ, унӑн пичӗ салхуланса кайнинчен вара вӑл тахҫанхи, анчах манӑҫа тухман кунсене аса илни сисӗнчӗ.

Наталья Павловна посмотрела в окно, и по лицу ее, ставшему строгим, было видно, что воспоминания унесли ее в то теперь уже далекое, но еще памятное время.

XXII // .

Вӑл хӑйӗн тахҫанхи ҫӳхе пиншакнех тӑхӑнса янӑ, уринчи кивӗрех атти тусанланса пӗтнӗ, кӑвакрах пусма шӑлавар тӑхӑннӑ.

Был он все в том же легком пиджаке, в поношенных и сильно запыленных сапогах, в серых матерчатых брюках.

XIX // .

Тахҫанхи манса кайнӑ сӑмаха илтсен, Озеров йӑл кулса илчӗ, тӑван Ҫӗпӗр шӑрши ҫитсе ҫапӑннӑ пекех туйӑнчӗ ӑна.

Услышав давнозабытое слово, Озеров улыбнулся, как будто почувствовал запах родной Сибири.

XII // .