Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Алексей сăмах пирĕн базăра пур.
Алексей (тĕпĕ: Алексей) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫакна тата ыттине, Лёня пӗлнине, Алексей Михайлович малалла каласа каймасть.

Но Алексей Михайлович не перечисляет подробности, известные Леониду.

Иккӗмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Алексей Михайлович, питне хыпашланӑ евӗр, аллисемпе сӑтӑркаласа, ыйтать:

Алексей Михайлович поднимает руки к лицу, проводит по нему, как будто ощупывая, и спрашивает:

Иккӗмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Кирек епле пулсан та, Алексей Михайлович, Нинӑпа Виктор кайса ҫухалнӑ еннелле пӑхса, ҫапла калать:

Во всяком случае, глядя в том направлении, куда скрылась Нина с Виктором, Алексей Михайлович говорит:

Иккӗмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Кунсӑр пуҫне, Алексей Михайлович Лёньӑна хӗрхенме пӑхать пулас, ку вара — тата та килӗшӳсӗртерех.

Но еще более некстати то, что Алексей Михайлович, кажется, склонен выражать ему, Леньке, свое сочувствие.

Иккӗмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

— Вӑрӑм каччӑ — пуҫне сӗлтет Алексей Михайлович.

— Да, длинный парень, — кивает Алексей Михайлович.

Иккӗмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Алексей Михайлович, ахӑртнех, Виктор куҫӗнчи шухӑша лайӑх ӑнланать, ҫавӑнпа вӑл ҫийӗнчех калать:

Алексей Михайлович, очевидно, правильно понимает взгляд Леонида, потому что сразу же говорит:

Иккӗмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Вӑл Алексей Михайловича куҫран тӳррӗн пӑхать.

И он смотрит в глаза Алексею Михайловичу очень прямо.

Иккӗмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Алексей Михайлович та, Нинӑпа Шагаловсен пускилӗ, вӗсене сӑнать.

И видит их Алексей Михайлович, сосед Шагаловых и Нины.

Иккӗмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Пӑрахут хыттӑн та вӑрӑммӑн кӑшкӑрса ярсан тин Алексей Алексеевич хускалчӗ.

Очнулся Алексей Алексеевич от пароходного гудка, протяжного и громкого.

Аташ // Николай Евстафьев. Баныкин, В. И. Чапаев ҫинчен: калавсем; Н. Евстафьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 128 с.

— Эсир мана ҫиленместӗр пулӗ, Алексей Алексеич? —

— Вы не сердитесь на меня, Алексей Алексеевич? —

Аташ // Николай Евстафьев. Баныкин, В. И. Чапаев ҫинчен: калавсем; Н. Евстафьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 128 с.

Алексей Алексеич полковник патне пырса тӳрех вӑл мӗншӗн салхулланни ҫинчен ыйтма именет.

Алексей Алексеевич стеснялся подойти к полковнику и прямо спросить, чего он вдруг загрустил.

Аташ // Николай Евстафьев. Баныкин, В. И. Чапаев ҫинчен: калавсем; Н. Евстафьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 128 с.

Полковникпа юнашар пыракан Алексей Алексеевич Соловьев, хӑйӗн отпускне Атӑл тӑрӑх ҫӳресе ирттерсе халӗ тӑван Горький хулине таврӑнакан рабочи, Губашин паллайми улшӑннине асӑрхарӗ.

Сосед полковника по каюте Алексей Алексеевич Соловьёв, рабочий-горьковчанин, проводивший свой отпуск в путешествии по Волге, не узнавал Губашина.

Аташ // Николай Евстафьев. Баныкин, В. И. Чапаев ҫинчен: калавсем; Н. Евстафьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 128 с.

Василий Иванович, шӑппӑн кулкаласа тӑракан Алексей Дмитриевича хулӗнчен лӑпкаса куҫҫулӗ тухичченех кулчӗ.

И Василий Иванович смеялся до слёз, похлопывая улыбающегося Алексея Дмитриевича по плечу.

Хаклӑ хӑна // Николай Евстафьев. Баныкин, В. И. Чапаев ҫинчен: калавсем; Н. Евстафьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 128 с.

Алексей Дмитриевич тӑтӑшах тула тухса пӑхать — ҫул тӑрӑх лашасем вӗҫтерсе килни илтӗнмест-и?

Алексей Дмитриевич часто выходил на улицу послушать, не скачут ли по дороге лошади.

Хаклӑ хӑна // Николай Евстафьев. Баныкин, В. И. Чапаев ҫинчен: калавсем; Н. Евстафьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 128 с.

«Эсӗ ӑна, Алексей Митрич, тет, сехет ҫумне ҫакса ҫӳремелле ту. Вӑчӑри те илемленет, асӑнмалӑх та пулать», тет.

«Ты её, говорит, Алексей Митрич, пристрой к часам. Брелок занятный будет и память».

Хаклӑ хӑна // Николай Евстафьев. Баныкин, В. И. Чапаев ҫинчен: калавсем; Н. Евстафьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 128 с.

Чуптурӗ те мана питҫӑмартинчен, — Алексей Дмитриевич шӑлавар кӗсйинчен сӑмса тутри илсе куҫӗсене шӑлчӗ, — манӑн алла кӗмӗл сехет тыттарать.

Поцеловал меня в щёку, — Алексей Дмитриевич достал из кармана брюк платок, вытер глаза, — и часы серебряные мне в руку суёт.

Хаклӑ хӑна // Николай Евстафьев. Баныкин, В. И. Чапаев ҫинчен: калавсем; Н. Евстафьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 128 с.

Алексей Дмитриевич суранлӑ пӗҫҫине аллипе сӑтӑркаларӗ те, хӑйне лартса панӑ юман пукан ҫине ларчӗ.

Алексей Дмитриевич потёр рукой бедро больной ноги и сел на поданный ему дубовый стул.

Хаклӑ хӑна // Николай Евстафьев. Баныкин, В. И. Чапаев ҫинчен: калавсем; Н. Евстафьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 128 с.

Хам халӗ мӗншӗн ҫакӑн пек пулса юлни ҫинчен сӑнласа кӑтартам, — терӗ Алексей Дмитриевич хӑйӗн уксах ури ҫине кӑтартса.

Обрисую ту историю, по причине которой нахожусь в таком положении, — Алексей Дмитриевич указал на хромую ногу.

Хаклӑ хӑна // Николай Евстафьев. Баныкин, В. И. Чапаев ҫинчен: калавсем; Н. Евстафьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 128 с.

Кун ҫинчен ялта темиҫе хутчен те илтнӗ пулин те, пурте Алексей Дмитриевичран ҫине тӑрсах ыйтма пуҫларӗҫ.

И хотя об этом в деревне слышали уже не раз, но все стали усиленно просить Алексея Дмитриевича.

Хаклӑ хӑна // Николай Евстафьев. Баныкин, В. И. Чапаев ҫинчен: калавсем; Н. Евстафьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 128 с.

Алексей Дмитриевич кунӗпех ӗҫлерӗ: декорацисем сӑрларӗ, Селезниха ялне париксем илме кайса килчӗ, фельдшер патне хӑйне валли ҫуртук тата «лӗпӗш пек» галстук ыйтма кайрӗ.

Весь день Алексей Дмитриевич провёл в хлопотах: красил декорации, ездил в Селезниху за париками, ходил к фельдшеру просить для себя сюртук и галстук бабочкой.

Хаклӑ хӑна // Николай Евстафьев. Баныкин, В. И. Чапаев ҫинчен: калавсем; Н. Евстафьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 128 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех