Шырав

Шырав ĕçĕ:

шӑлса (тĕпĕ: шӑл) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ҫӗлӗкӗ айӗпе ҫамкине шӑлса илчӗ, хӑй пӳлӗнчӗклӗн хашкаса сывлать:
Он вытирал под папахой лоб, задыхался:

XXXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тӑрринчи юра ҫил шӑлса кайнӑ куринке хыҫӗнче лавсен хура кӳлеписем палӑраҫҫӗ, ҫынсен пӗчӗкҫӗ мӗлкисем мӗлтлетсе куҫаҫҫӗ.
За курганом, с обдутой ветрами макушей, — чернели подводы, крохотные мелькали люди.

Суяров ӑна ҫаннипе шӑлса илчӗ, пичӗ хӗрелсе кайрӗ.
Суяров бороду вытер рукавом, порозовел в скулах.

XXXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Мӗншӗн каҫхине? — ыйтрӗ вӑл, ӳслӗкӗ иртсе кайнӑ хыҫҫӑн сухалне шӑлса илсе.
И уже после приступа, вытирая бороду, спросил: — Почему вечером?

XXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Штокман кукшаланса пыракан ҫамки ҫинчи тарне ҫӗлӗкӗпе шӑлса типӗтрӗ, сассине хытарса кӑшкӑрчӗ:
Штокман малахаем осушил пот на лысеющем лбу, напрягая голос, кричал:

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Дарья Натальйӑна шыв ӗҫтерчӗ, Ильинична питне саппун вӗҫӗпе шӑлса типӗтрӗ.
Дарья отпаивала сомлевшую Наталью водой, Ильинична завеской сушила щеки.

XXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫын шаккамасӑрах кӗчӗ, кӑвакара пуҫланӑ кӗске сухалне алӑк патӗнче шӑлса тӳрлетрӗ те хулӑн сасӑпа каларӗ:
Человек вошел без стука, у порога расправил тронутый проседью короткий оклад бороды, баском сказал:

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Авдеич Брех картиш тӑрӑх хыпӑнчӑклӑн утса ҫӳрерӗ, ним ахальтенех ҫӑлалла пӑхрӗ, е ҫӗрте выртакан пӗр-пӗр хӑйӑ татӑкне ҫӗклерӗ, унтан каллех, тарпа йӗпеннӗ панулми пек ҫаврака хӗрлӗ питне ҫаннипе шӑлса илсе, крыльца патӗнчен калинкке еннелле вӗткеленсе утса кайрӗ.
Авдеич Брех суетливо ходил по двору, то бесцельно заглядывал в колодец, то поднимал какую-нибудь щепку и опять метался от крыльца к калитке, утирая рукавом налитое, как яблоко, багровое, мокрое от пота лицо.

— Григорий аллаппи хӗррипе мӑйӑхне шӑлса тӳрлетрӗ, куҫне хӗстерчӗ.
Григорий ребром ладони выпрямил ус, сощурился.

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Паян ӗҫлесе тупатӑн, ыран килсе кӗреҫҫӗ те пӗтӗмпе шӑлса пуҫтарса каяҫҫӗ…
Нынче наживешь, а завтра придут да под гребло…

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Гришака мучи кӑвакарса тӗссӗрленнӗ тутине мӗкӗлтеттерсе симӗсрех сарӑ мӑйӑхне шӑлса илчӗ те туйипе килӗ еннелле кӑтартрӗ.
Дед Гришака пожевал блеклыми губами, вытер зеленую цветень усов и ткнул костылем в направлении дома.

Эппин, кӳр таса питшӑлли, хунах шӑлса илем.
Тогда дай чистое полотенце, вытру эту.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӳрт тӑрринчи шурӑ тӗтӗм пек паса пӑшал сасси шӑлса кайрӗ.
Выстрел сорвал с крыши белый дымок инея.

Анчах вахмистр юрпа шуралнӑ, аксельбант пек вӑрӑм та ҫӳллӗ пӗтӗрсе хунӑ мӑйӑхне чышкипе шӑлса тӳрлетрӗ те тархасласа ыйтрӗ:
Но вахмистр кулаком расправил белые от снега, витые и длинные, как аксельбанты, усы, попросил:

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Юр шӑлса кайнӑ ҫак кукӑр-макӑр ҫул тӑрӑх вӗсем нумайӑшӗ шухӑшӗсемпе килӗсене таврӑнчӗҫ.
И по этой перенесенной поземкой дороге многие мысленно возвращались домой.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тӑкӑрлӑксен хушӑкӗсенчен юр шӑлса кайнӑ Донӑн шурӑ кӑкӑрӗ палӑрать.
В просветах переулков виднелась белая грудина заметенного снегом Дона.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ярман вӑрҫи чух мӗнлерехчӗ унта: тытӑнатчӗ нимӗҫ тупӑсемпе ҫунтарма та, полка пӗр ҫын юлми шӑлса каятчӗ.
В германскую, бывало, немец как сыпанет из орудий — полки выкашивал под корень.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл ҫамкине картлантарса сӗтел патне лӑкӑштаттарса пычӗ те, хыпӑнчӑклӑн сӑхсӑхса, кашӑкне сӑхман аркипе шӑлса илчӗ, кӳренчӗклӗн ыйтрӗ:
Он собрал на лбу ложбины, захромал к столу и, суетливо помолившись, вытирая полой чекменька ложку, обиженно спросил:

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Есаул, пуҫне чурӑссӑн сӗлтсе, карттус сӑмси айӗнчен юхса аннӑ тарне ал тӳртӗшӗпе шӑлса илчӗ.
Есаул норовисто махнул головой, тылом ладони принял стекавшую из-под козырька струйку пота.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

«Хӗрлисем» сӑмах ҫынсене ҫав самантрах ҫӗр ҫинчен шӑлса тӑратрӗ.
Слово «красные» вмиг вскинуло людей с земли.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика