Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

йӑл сăмах пирĕн базăра пур.
йӑл (тĕпĕ: йӑл) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Лутака та чӑмӑртарах пӳллӗ Сафонов хӑй пирки ҫапла асӑрхаттарса каланине савӑнӑҫлӑн йӑл кулса итлесе ларнӑ, штаба йышӑнма манерсӗр хӗпӗртесе килӗшнӗ.

Малый ростом, кругловатого чекана, Сафонов на такое замечание обрадованно улыбнулся в желтые с белесым подбоем усы и с великой охотой согласился принять штаб.

XXXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчах вӑрманта, чӑлт-шурӑ хурӑн патӗнчен иртнӗ чух, савӑнӑҫлӑн йӑл кулса илчӗ, чарӑнса тӑрса, ҫӳлелле кармашрӗ те сывӑ аллипе хурӑн тураттине авса хуҫрӗ.

Но в лесу, проходя мимо смертельно-белой березки, с живостью улыбнулся, стал, потянулся вверх и здоровой рукой сорвал ветку.

XXXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Штокман йӑл кулчӗ те нимӗн каламасӑрах хулпуҫҫийӗсене сиктерсе илчӗ.

Штокман улыбнулся, уклончиво пожал плечами.

XXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл Кошевоя йӑл кулса кӗтсе илчӗ, аллипе кӑтартса, юнашар ларма сӗнчӗ.

Он встретил Кошевого улыбкой, жестом пригласил сесть рядом:

XXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Эсӗ ӗнен ак! — йӑл кулса илсе тата хӑйӗн аллисене Иван Алексеевич аллисенчен хуллен вӗҫертсе, хулӑн сасӑпа каларӗ Штокман.

— А ты поверь! — улыбаясь и мягко освобождая свои руки из рук Ивана Алексеевича, басил Штокман.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӑш ялав айӗнче службӑра ҫӳрерӗн? — йӑл кулчӗ Григорий Мишка аллине тытса чӑмӑртанӑ май, унӑн чакӑр куҫӗсенчен тинкерсе.

Под каким знаменем службицу ломал? — Григорий улыбнулся, сжимая руку Мишки, засматривая в голубые его глаза.

XVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Кам кунта хуҫи? — ыйтрӗ йӑл сывлӑх суннӑ хыҫҫӑн.

— Кто тут хозяин? — спросил он, поздоровавшись.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Мӗн ҫӑмӑлпа килмелле пулчӗ? — йӑл кулса ыйтрӗ Петро, ура ҫине тӑмасӑрах.

— Каким тебя лихом занесло? — улыбался Петро, но с места не встал.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Мӗн ҫӑмӑлпа, ентешсем? — кӑшкӑрчӗ Григорий, ашшӗ ҫине йӑл кулса пӑхса.

— Зачем вас принесло, земляки? — крикнул Григорий, улыбаясь отцу.

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Эпӗ сирӗнтен… — унтан каллех йӑл кулса илчӗ, — ыррине кӗтместӗп, ҫавӑнпа казаксем те эсир.

Я от вас, — и опять улыбнулся, — добра не жду, на то вы и казаки.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Килтӗн-и? — ыйтрӗ вӑл йӑл кулса.

— Пришла? — спросил он, улыбаясь.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫӑвӑнчӗ, кӗске кастарнӑ ҫӳҫне каялла тураса якатрӗ, старик: «Ҫӳҫ тӗпекне тата ӑҫта хутӑн? Сутса ӗҫмерӗн пулӗ?» — тесе ыйтсан, йӑл кулса илчӗ те, шлепкине пуҫӗ ҫине сатуррӑн лартса, картишне малтан тухрӗ.

Умылся, зачесал вверх коротко остриженные волосы, на вопрос старика: «Куда же чуб задевал? Аль прожил?» — улыбнулся и, уверенно кинув на голову шляпу, первый вышел на баз.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Мӗн эсир ун пекех пӑхатӑр? — ыйтрӗ Ольга Николаевна йӑл кулса.

— Что вы так смотрите? — спросила она, улыбаясь.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Княҫа ларасси, власть тытасси килет… — йӑл кулса хӑвӑрт хуравлать Рамановский.

Улыбнувшись, Романовский быстро ответил: — Княжить и володеть хочется…

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унӑн — хӑйӗн юлташӗсем, пирӗн хамӑрӑн ушкӑн, — йӑл кулчӗ Нина Николаевна ачалӑхри саманчӗсене куҫ умне кӑларнӑ май.

У него — свои друзья, у нас своя группа, — улыбнулась Нина Николаевна, представляя моменты детства.

«Шкулта вӗреннӗ чухнех унӑн лидер паллисем пурччӗ» // Лариса Петрова. Хыпар, 2020.02.07, 13–14№№

Тен, хӑть, кил-ҫурта тирпейлеме пулӑшӗ! — кӑшкӑрчӗ хыҫалтан кӗҫӗн кинӗ, йӑл кулнӑ май, сахӑр пек шурӑ шӑлӗсене тикӗслетсе.

Все помог бы курень прибрать! — крикнула вслед младшая сноха, выравнивая в улыбке сахарную блесну зубов.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Йӗри-тавра куҫ ывӑтса илсе, ӑшӑ тунсӑхпа тӗмсӗлекен тӗссӗр кӑвак куҫӗсене тутӑр айӗпе ҫутӑлтарса, Марье тӑкӑрлӑкпа иртсе пыракан Мишка ҫине пӑхса илчӗ; ҫемҫен йӑл кулса, шурӑ тумламсемпе тӗрленнӗ пичӗпе йӑлкӑшса, кӑкӑр тӗпӗнчен тухакан сасӑпа малалла юхтарчӗ:

Оглядываясь, поблескивая из-под платка серыми теплыми глазами, Марья смотрела на проходившего Мишку и, улыбаясь, светлея забрызганным белыми пятнами лицом, вела низким любовно-грудным голосом:

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Мишка ӑна сывлӑх сунчӗ; хӗрарӑм, куҫне чӗкеҫ ҫунатти пек чалпашрах куҫ харшисен айӗпе ҫутӑлтарса, йӑл кулса ыйтрӗ:

Мишка поздоровался с ней, и она, блеснув из-под разлатых бровей улыбкой, спросила:

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Унта Добровольчески ҫар кӑштах канса йӑл илӗ, ҫуркуннепе Рсссийӑран тарса килекен волонтерсен ҫӗнӗ кадрӗсен шучӗпе вӑйланса пысӑкланӗ…

Там она оправится, пользуясь передышкой, к весне пополнится новыми кадрами волонтеров из России…

XVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Сиверс, йӑл илсе, тепӗр хут наступлени пуҫласа ярать; малалла куҫса пырса, доброволецсене Таганрог патнелле хӗсет.

Сиверс оправился, перешел в наступление, — развивая его, оттеснил добровольцев до Таганрога.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех