Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

вуласа (тĕпĕ: вула) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Инсаров Еленӑн кӗске ҫырӑвне вуласа тухрӗ те хӑйӗн пӳлӗмне тирпейлеме пуҫларӗ, кил хуҫи арӑмне эмелсемпе кӗленчисене пуҫтарса тухма хушрӗ, хӑй вара шалпар халатне хывса сюртук тӑхӑнчӗ.

Инсаров прочел записку Елены — и тотчас же стал приводить свою комнатку в порядок, попросил хозяйку унести стклянки с лекарством, снял шлафрок, надел сюртук.

XXVIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Елена, хӑнасем йышӑнакан пӳлӗме Анна Васильевна ҫумӗнче ларса, хӑй мӗн тунине пӗлмесӗр, ӑна Мускав ведомоҫӗсене вуласа пачӗ; ҫак вӑхӑтра Берсенев килчӗ.

Елена сидела в гостиной подле Анны Васильевны и, сама не понимая, что делала, читала ей «Московские ведомости»; Берсенев вошел.

XXVI // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Тепӗр тесен, ӑна никам та ытлашши чӑрмантармарӗ; Анна Васильевна хӑйӗн ыратакан шӑлӗсене эмеллерӗ; Шубин урса кайсах ӗҫлерӗ; Зоя нимсӗрех шухӑша кайса ҫӳрерӗ, «Вертера» вуласа тухасшӑн пулчӗ; Николай Артемьевич хӑйсем патне «школяр» тӑтӑш ҫӳренӗшӗн кӑмӑлсӑрланчӗ, ҫитменнине тата Курнатовский пирки «хӑй малтанах палӑртса хуни» вӑраххӑн малалла шурӗ: пурнӑҫа пӗлекен обер-секретарь иккӗленнӗ, майлӑ вӑхӑт кӗтнӗ.

Впрочем, никто ее слишком не тревожил: Анна Васильевна возилась со своими флюсами; Шубин работал с остервенением; Зоя предавалась меланхолии и собиралась прочесть «Вертера»; Николай Артемьевич очень был недоволен частыми посещениями «школяра», тем более что его «предначертания» насчет Курнатовского подвигались туго: практический обер-секретарь недоумевал и выжидал.

XXVI // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Инсаров, хӑй пӳлӗмӗнче ларса, Болгаринчен «ҫула май» парса янӑ ҫырӑва виҫҫӗмӗш хут вуласа тухрӗ; кун пек ҫырусене почтӑпа яма хӑрушӑ.

Инсаров сидел у себя в комнате и в третий раз перечитывал письма, доставленные ему из Болгарии с «оказией»; по почте их боялись посылать.

XXIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Инсаров ӑна болгар чӗлхинчен куҫарнӑ ик-виҫӗ юрӑ вуласа пачӗ те вӗсем пирки Берсенев: мӗн шухӑшланине пӗлесшӗн пулчӗ.

Инсаров прочел ему свой перевод двух или трех болгарских песен и пожелал узнать его мнение.

XI // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Берсенев ун патне кӗрсе Феербах ҫинчен калаҫрӗ, Инсаров ӑна тимлӗн итлерӗ, сайра хутра кӑна килӗшмесӗр хирӗҫлерӗ, анчах вӑл хирӗҫлени вырӑнлӑ пулчӗ; вӑл хирӗҫлесе каланинче Феераха вуласа вӗренмелле-и е унсӑрах ҫырлахма пулать-и, тенине татса парасшӑн тӑрӑшни палӑрса тӑчӗ.

Берсенев зашел к нему и потолковал с ним о Фейербахе, Инсаров слушал его внимательно, возражал редко, но дельно; из возражений его видно было, что он старался дать самому себе отчет в том, нужно ли ему заняться Фейербахом, или же можно обойтись без него.

XI // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Манпа сире, Павел Яковлевич, лекци вуласа пани питӗ кирлӗ.

 — Нам с вами лекции очень нужны, Павел Яковлевич.

IV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Лекци вуласа парсан вара мӗн? — хӑвӑрттӑн каласа хучӗ Елена.

— А почему ж бы и не лекцию, — подхватила Елена.

IV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Эсӗ Елена Николаевнӑна Шеллинг ҫинчен лекци вуласа парасшӑн мар пулӗ те?

Уж не хочешь ли ты прочесть Елене Николаевне лекцию о Шеллинге?

IV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Кантӑк лартакан вуласа тухрӗ те кулса ячӗ:

Стекольщик прочитал, улыбнулся:

1946-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Салтак ҫӗр айӗнчен курӑнса выртакан ҫӳҫе тӑпрапа витсе тӳрлетрӗ, хута тепӗр хут вуласа тухрӗ: «4.03.45ҫ. Кунта Хомутов, Анжибеков, Свирлин крас-не, Савинков с-тпа Сойкин кӗҫ. сержанта пытӑрнӑ. Вырӑн татах пур-ха».

Солдат рукой подровнял землю, присыпав торчащие из нее волосы, и еще раз перечитал бумажку: «4.03.45 г. Похоронены к-цы Хомутов, Анжибеков, Свирлин, с-т Савинков, мл. сержант Сойкин. Место свободно».

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Хама юрӑхлӑ машина кӗтнӗ май (хама юрӑхли вӑл — офицерсем ларман машина, офицерсем ларнине чарма аван мар), эп Буньков ҫыруне вуласа пӑхма шутларӑм.

Пока я ждал подходящего грузовика (а подходящей могла быть только машина без офицеров, машины, в которых ехали офицеры, останавливать неудобно), я заглянул в записку Бунькова.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Эпӗ унӑн ҫырӑвӗсене йӑлтах вуласа тухӑп.

Я прочту его письма.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ӑна эпир пӗр тертленмесӗрех вуласа пӗлтӗмӗр.

Ее мы без труда разобрали.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Эпӗ, ачасем умӗнче, уйрӑмах литературӑна лайӑх пӗлекен Саша умӗнче, танлӑрах курӑнас тесе, хамӑра ӗлӗк Гайдар ним пӑхмасӑр «Параппанҫӑ шӑпине» вуласа пани ҫинчен, Фраерман хӑйӗн «Тискер йытӑ Динго» ятлӑ кӗнекине епле ҫырнине каласа пани ҫинчен, Пионерсен Ҫуртне таксипе хам лартса пынӑ Ираклий Андроников тӗрлӗрен ҫынсем пек калаҫса кӑтартса тӗлӗнтернисем ҫинчен аса илсе кала-кала патӑм.

Я, чтобы блеснуть перед ребятами, а особенно перед Сашей литературной эрудицией, вспоминал, как читал нам Гайдар наизусть «Судьбу барабанщика», как Фраерман рассказывал историю написания «Дикой собаки Динго…», и как Ираклий Андроников, которого мне поручили привезти в Дом пионеров на такси, пародирует разных людей.

1942-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Пӗррехинче ҫеҫ Буньков лейтенант манӑн пысӑк рапорт-ӑнлантарӑва вуласа тухрӗ те: — Пирӗн вӑхӑтра тӗрӗсрех ҫыратчӗҫ ачасем… — тесе асӑрхаттарчӗ.

Лишь однажды лейтенант Буньков, прочитав мой пространный рапорт-объяснение, сказал: — В наше время писали пограмотнее…

1942-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Пӗррехинче Саша пире интереслӗ япала вуласа пачӗ:

Как-то вечером Саша нам прочитал:

1942-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Куна эпир «Пионерская правда» хаҫатра Абиссинине Испанири событисем ҫинчен ҫырнине вуласа хатӗрленнӗ.

Мы готовы были к этому с заметок «Пионерской правды» о событиях в Абиссинии и Испании.

1942-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Куна эпир революци, граждан вӑрҫи, Павлик Морозов ҫинчен ҫырнӑ кӗнекесем вуласа хатӗрленнӗ, вӗсенчен вӗренсе тӑшмана курайми пулнӑ.

Мы готовы были к этому с первых книжек о революции, о гражданской войне и о Павлике Морозове.

1942-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Николай Степанович вуласа паманччӗ ку сӑвва мана нихҫан та.

Никогда Николай Степанович не читал мне этих стихов.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех