Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӑтартнӑ (тĕпĕ: кӑтарт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Стрелка кӑтартнӑ еннелле кайсан пит те ӑссӑр ӗҫ тӑватпӑр эпир Телей уҫланкине мар, тӳрех Суккӑр вара пырса кӗретпӗр.
Очень даже будет глупо нам по стрелке идти — как раз не на палестинку, а в самую Слепую елань угодим.

IV // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Шурлӑхри мӗскӗн чӑрӑшсем тӑррипе хӑпаракан хӗвеле курса, вӑл хайӗн ҫӳлӗ кӗперӗ ҫинче сасартӑк сиксе илнӗ, хӳри айӗнчи тата ҫуначӗсем айӗнчи шап-шурӑ тӗкӗсене кӑтартнӑ та: — Чуф! Ши! — тесе кӑшкӑрса янӑ.
Завидев солнце над болотными жалкими елочками, он вдруг подпрыгнул на своем высоком мостике, показал свое белое чистейшее белье подхвостья, подкрылья и крикнул: — Чуф! Ши!

IV // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Мӗтри часах лӑпланчӗ, вара туссем компас кӑтартнӑ сукмакпа малтанхи пек юнашар мар, умлӑн-хыҫлӑн утса кайрӗҫ.
Митраша сразу успокоился, и друзья пошли по тропе, указанной стрелкой, теперь уже не рядом, как раньше, а друг за другом, гуськом.

III // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Мана атте каланӑ та, кӑтартнӑ та: ку вӑл ҫуркунне мулкач ҫапла кӑшкӑрать.
Мне отец говорил и показывал: это так весной заяц кричит.

III // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Акӑ ҫавӑн пек чухне стрелка ҫине пӑх та, вӑл сана хӑвӑн килӳ ӑҫтине кӑтартса парӗ; вара эсӗ стрелка кӑтартнӑ еннелле каятӑн, унта сана апат ҫитерсе тӑрантараҫҫӗ.
Вот тогда взгляни только на стрелку, и она укажет тебе, где твой дом; пойдешь прямо по стрелке домой, и тебя там покормят.

II // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Ҫав ҫӗршыв ҫинчен Некрасов поэт «Мазай асаттепе мулкачсем» ятлӑ поэмӑра ҫырса кӑтартнӑ, вӑл Кострома хулинчен инҫе мар, унта пирӗн Атӑл юхса выртать.
Этот край, описанный поэтом Некрасовым в поэме «Дедушка Мазай и зайцы», находится недалеко от города Костромы, и река там течёт, наша Волга.

Кустӑрмасем ҫинчи пӳрт // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 69–71 с.

Арина Власьевна ҫав тери хыпаланса ӳкрӗ, пӳртре чупкаласа ҫӳремех тытӑнчӗ, Василий Иванович ӑна «хир пӑчӑрӗн амипе» те танлаштарчӗ; кӗске кофтӑн татӑк хӳри ӑна чӑнах та кайӑк майлӑ кӑтартнӑ.
Арина Власьевна до того переполошилась и взбегалась по дому, что Василий Иванович сравнил ее с «куропатицей»: куцый хвостик ее коротенькой кофточки действительно придавал ей нечто птичье.

XXVII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Петр улпут кӑтартнӑ енне пӑхрӗ.
Петр глянул в сторону, куда указывал барин.

III // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Ҫавна ҫеҫ кӑтартнӑ пулӑттӑм-и эпӗ!..»
И то ли я в состоянии еще сделать для нее!..»

XIV // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

— Эпӗ ҫапла ҫырса кӑтартнӑ пулӑттӑм, — малалла каларӗ вӑл, аллисене кӑкӑр ҫине хӗреслесе тытнӑ май, аяккалла пӑхса: — пӗр ушкӑн хӗр, ҫӗрле, пысӑк кимӗпе лӑпкӑ юханшыв ҫинче.
— Я бы представила, — продолжала она, скрестив руки на груди и устремив глаза в сторону, — целое общество молодых девушек, ночью, в большой лодке — на тихой реке.

XI // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

«Кӳме» повеҫре Гоголь офицерсемпе провинцири дворянсен пурнӑҫне кулӑшла ӳкерсе кӑтартнӑ.
Куҫарса пулӑш

Н. В. Гоголь ҫырнӑ «Петербург повеҫӗсем» // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 147–158 с.

Генерал патӗнче апат ҫинӗ сценӑна «Вилӗ чунсенче» полицмейстер патӗнче апат ҫинӗ евӗр теме пулать, Б. хулине ҫырса кӑтартни «Вилӗ чунсенчи» VI сыпӑкри уезд хулине ҫырса кӑтартнӑ евӗр теме пулать.
Куҫарса пулӑш

Малтан Ковалев майорӑн сӑмса ҫухалнине тӗлӗкре пулнӑ пек кӑтартнӑ пулнӑ, «Совеременникра» пичетленӗ чухне вӑл ку вырӑна кӑларса пӑрахнӑ, повеҫӗн сатирӑллӑ енне нумай вӑйлатнӑ.
Куҫарса пулӑш

Повеҫре художник пурнӑҫне, вӑл мӗнле ӗҫленине, ун хваттерне питӗ тӗплӗ ҫырса кӑтартнӑ.
Куҫарса пулӑш

Гоголь хӑй аса илнӗ тӑрӑх, ку типсене сӑнласа кӑтартнӑ пирки Пушкин ҫапла каланӑ пулнӑ: «пурнӑҫри йӗрӗнчӗк япалана ҫакӑн пек ӳкерсе кӑтартакан, айван ҫыннӑн айванлӑхне ҫакӑн пек куҫа курӑнмалла кӑтартса паракан писатель пулмаллаччӗ-ха; кунта ахаль чухне куҫа курӑнман ӑҫти-ҫук япала та пурне те шултран курӑнать», тенӗ.
Куҫарса пулӑш

Петербург повеҫӗсенче Гоголь «Диканька ҫывӑхӗнчи хуторта ирттернӗ каҫсенчи» фольклор идиллийӗнчен нумай аякка кайнӑ, вӗсенче писатель ун чухнехи вырӑс пурнӑҫне критикӑлла реализм позицийӗнчен пырса сӑнласа кӑтартнӑ, унӑн социальнӑй условийӗсене тӗплӗ тишкернӗ.
Куҫарса пулӑш

Ҫавӑнпа та ун пултарулӑхӗ те иккӗлле пулса пырать — кив тӗнчене критикленӗ ҫӗрте, ун ҫӑпан-юханӗсене кӑтартнӑ ҫӗрте вӑл калама ҫук вӑйлӑ, ҫав вӑхӑтрах лайӑххине ҫирӗплетнӗ ҫӗрте, усала хирӗҫ лайӑххине кӑларса тӑратнӑ ҫӗрте те самаях вӑйсӑр.
Куҫарса пулӑш

Гоголь ӳкерсе кӑтартнӑ Петербург вӑл — чухӑн чиновниксен, тӗрлӗ ӑстаҫӑсен, вак ҫынсен тӗксӗм хули, вӑл пӗрре те ялкӑшса тӑракан чаплӑ Невски проспект пек мар.
Куҫарса пулӑш

Ку пӳртре пуринчен ытларах купецсем, приказчиксем, вак чиновниксем пурӑннӑ Гоголь хӑйӗн повеҫӗсенче ҫак района ҫырса кӑтартнӑ та ӗнтӗ.
Куҫарса пулӑш

Вӑл хӑй тӗллӗн вӗреннӗ художник пулнӑ, художник ӗҫӗн правилисемпе законӗсене учительсӗр, шкулта вӗренмесӗр, хӑй тӗллӗн, хӑйӗн чунӗпе кӑна пӗлсе ҫитнӗ, ӗмӗрех картинӑсене лайӑхрах тӑвас кӑмӑлпа пурӑннӑ, хӑй ӑҫталла кайнине пӗлмесӗр чӗри кӑтартнӑ ҫулпа малалла пынӑ; вӑл хӑй тӗллӗнех ӗҫлеме вӗреннӗ тӗлӗнмелле ҫынсенчен пӗри пулнӑ, ун пеккисене хӑйсен ӗмӗрӗнче пурӑнакансем «ним пӗлмен ҫын» тесе вӑрҫаҫҫӗ, анчах вӗсем хӑйсене хурланӑшӑн тата ӗҫ ӑнманнишӗн кӳренсе тӑмаҫҫӗ, ҫӗнӗ вӑйпа тата хавхаланарах ӗҫлеме тытӑнаҫҫӗ, чӗрисемпе вара «ним пӗлмен ҫын» тесе хурлама май панӑ произведенисенчен нумай аякрине кураҫҫӗ.
Художник-самоучка, отыскавший сам в душе своей, без учителей и школы, правила и законы, увлеченный только одною жаждою усовершенствованья и шедший по причинам, может быть, неизвестным ему самому, одною только указанною из души дорогою; одно из тех самородных чуд, которых часто современники честят обидным словом «невежи» и которые не охлаждаются от охулений и собственных неудач, получают только новые рвенья и силы и уже далеко в душе своей уходят от тех произведений, за которые получили титло невежи.

Иккӗмӗш пай // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96–146 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика