Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шут сăмах пирĕн базăра пур.
шут (тĕпĕ: шут) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫавӑнпа та Ерофей Кузьмич, Квейс хӗснӗ пирки староста пулса тӑчӗ пулин те, хӑй ӑшӗнче урӑхла шут тытрӗ: ҫав службӑран пур майсемпе те пӑрӑнса юлма тӑрӑшас, терӗ вӑл.

И поэтому Ерофей Кузьмич хотя и стал под нажимом Квейса старостой, но втайне решил всеми мерами избегать этой службы.

XXIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Мӗн шут тытрӑр эсир, э?

— Как вы надумали, а?

XVI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Хуҫа ура ҫине тӑчӗ те, хӑйне килӗшмен квартирантсем мӗнле шут тытасса кӗтмесӗрех, горницӑран тухса кайрӗ.

Хозяин поднялся и, не дожидаясь окончательного решения неугодных ему квартирантов, вышел из горницы.

XV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Серьга вылякаласа ҫеҫ шут шӑрҫисене шаклаттаркаласа тӑратчӗ, укҫине илетчӗ тата пуринчен ытла хӗрсемпе шӳт тукалатчӗ, Яша ҫав вӑхӑтра савӑтсене краҫҫын тултарса паратчӗ, тӑварне хырса, хурса паратчӗ.

Серьга играючи подсчитывал на счетах, получал деньги и больше всего шутил с девушками, а Яша тем временем наливал в бутыли керосин и нагребал в посудины соль.

VIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ҫӗрлех шут тытнӑ вӑл: ҫапӑҫу хирне кайса пӑхас та Андрей виллине шыраса тупас, тенӗ.

Ночью же созрело решение: побывать на поле боя и найти мертвого Андрея.

V // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Обер-ефрейторӑн та Марийка умӗнче хитре пулас килсе кайрӗ, — сӑн-сӑпачӗпе ҫеҫ мар, чунӗпе те, ҫавӑнта ӗнтӗ вӑл, ҫак кӑмӑла пӗтӗмӗшпех парӑнса, хӑй кӗтмен ҫӗртенех, ҫак вырӑс пики кӑмӑлне ҫырлахтарма шут тытрӗ.

С каждой секундой у обер-ефрейтора росло желание тоже казаться перед Марийкой красивым — не только внешностью, но и душой, и вдруг, охваченный этим желанием, он неожиданно для себя решил сделать приятное этой русской красавице.

III // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Лопуховсем патне кӗрсе пӑхам-ха, — татӑклӑнах шут тытрӗ вӑл.

Зайду-ка к Лопуховым, — решил Бояркин.

II // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Вӑл сасартӑк ҫапӑҫу пуҫланиччен шыв ӗҫме шут тытрӗ.

Он вдруг решил, что перед боем надо выпить воды.

XXIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Таврари ҫынсем умӗнче ҫиеле тухас тесе, ӗҫе вӑл хӑй пӗтерме шут тытрӗ.

Чтобы подняться в глазах перед окружающими людьми, решил сам закончить дело.

XI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Волошин салтак ҫар службине питӗ юратнӑ, ҫавӑнпа та яланлӑхах ҫарта юлма шут тытнӑ.

Бойцу Волошину крепко полюбилась военная служба, и он решил пожизненно остаться в армии.

X // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Анчах ашшӗ ӗҫе вӗҫне ҫитермех шут тытнӑ-мӗн.

Но отец твердо решил довести дело до конца.

IV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Вӑт, ҫутӑ тинӗс! — тенӗ вӑл, Силанти мучи те сасартӑк ашшӗне пулӑшма шут тытсан.

— Вот привязались! — сказал он, когда и дед Силантий вдруг решил поддерживать отца.

IV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Эс ан кутӑнлаш, Андрейка! — хӑратма пӑхнӑ Силанти мучи, сасартӑках хӑй манса кайнӑ ӗҫре хӑйне хӑй тепӗр хут кӑтартма шут тытса.

— Ты не упрямствуй, Андрейка! — пригрозил дед Силантий, внезапно решив еще раз показать себя в забытой профессии.

IV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Юлашкинчен старик хӑй вӑхӑта ахалех сая янине ӑнланса илнӗ те ӗҫе авалхи йӗркепе тума шут тытнӑ.

Наконец старик понял, что тратит время зря, и решил действовать по законам старины.

IV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Анчах халь вӑл, пурне те манса, яланхи пек мар ҫирӗп шут тытса, пысӑк утӑмсемпе тӳрех ун патнелле утса кайрӗ.

Но теперь, забывая обо всем, он с необычайной решимостью, широким шагом пошел прямо на него.

II // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Чӳрече умӗнче шартлатни илтӗнсе кайрӗ, ҫӗре шут сыпписем пӑрахаҫҫӗ пулас.

Тут раздался стук у окна: очевидно, на землю сбрасывали мелкие поленья.

Телейлӗ ҫемье // Николай Петров. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 93–104 стр.

А-шунь таҫта хӗрлӗ тӗслӗ бархат чечек курнӑ та каярахпа ӑна хӑйӗн ҫӳҫӗ ҫумне ҫыхса ҫӳрес килнипе сутӑн илме шут тытнӑ, анчах тупайман, вара вӑл уншӑн хытӑ макӑрчӗ, тет.

Мать рассказала мне, как захотела однажды А-шунь достать красный бархатный цветок для прически, который она видела у кого-то, и как она плакала, когда такого цветка не нашла.

Хупахра // Аркадий Малов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 76–92 стр.

Маншӑн вӑл кунтан лайӑхрах пекчӗ, анчах тӗлӗнмелле: тӑван ял илемне аса илсе, ун ҫинчен калама шут тытсассӑн, пуҫӑма нимӗнех те килместчӗ, сӑмахсем те тупӑнмастчӗҫ.

Она была несравненно прекрасней, но если бы я захотел сейчас припомнить красоту родины, рассказать об ее достопримечательностях, у меня уже не нашлось бы ни образов, ни слов.

Тӑван ял // Николай Иванов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 17–30 стр.

Евдокия Тимофеевна Володьӑпа пӗччен киле юлсан, ывӑлне валли мунча туса, лайӑхрах ҫуса тасатма шут тытрӗ.

А Евдокия Тимофеевна, оставшись одна с Володей, решила устроить ему баню и как следует отмыть.

Володя урамӗ (Эпилог) // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Ҫамрӑк разведчиксен командирне ҫӗклесе урра йӑтма шут тытнӑччӗ те, анчах ҫӗр айӗн лутра чул маччине ҫапӑнтарасран хӑрарӗҫ.

Хотели было даже качать командира юных разведчиков, да, примерившись глазами, увидели, что можно его сразу зашибить о низкий каменный свод подземелья.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех