Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Шалта (тĕпĕ: шал) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тин ҫеҫ ӗҫе илнӗ тарҫи пуҫне уснӑ та пӳлӗмре шалта тӑрать.

Только что нанятый слуга стоял в глубине помещения, опустив глаза.

I сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Хӗвеллӗ кун; тимӗрҫӗ лаҫҫи — Пенкаль ӑна нумай пулмасть ылтӑн хыр пӗренесенчен туса лартрӗ — тул енчен тап-тасан йӑлтӑртатать, анчах шалта яланхи пекех — хуҫин сапаланчӑк кӑмӑлне пула — тусанлӑ тимӗр арӑш-пирӗшлӗх.

Был солнечный день; кузница, построенная недавно Пенкалем из золотистых сосновых бревен, сияла чистотой снаружи, но зато внутри, как всегда, благодаря рассеянному характеру владельца представляла пыльный железный хаос.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 360–374 с.

Пынӑ ҫӗртех аса илӳсен, тӗшмӗртӳсемпе сапаланчӑк шухӑшсен кӑткӑс ҫавра ҫилне лекнӗскер — Ганэль уртмахӗнчен ӑшаланӑ сысна какайӗ кӑларчӗ, ӑна ҫирӗ те кӑштах лӑпланчӗ; вӑрман чӑтлӑхӗнче, таҫта шалта, кайӑксем кахаллӑн кӑшкӑраҫҫӗ.

На ходу, охваченный сложным вихрем воспоминаний, соображений, расплывчатых мыслей, проголодавшийся Ганэль вынул из перекидной сумки кусок жареной свинины, съел ее и стал немного спокойнее; в глубине лесных зарослей лениво кричали птицы.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 345–359 с.

— Чӑнах та… шалта вара, пӳртре?

— Да-а… а внутри-то?!

Акварель // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 226–232 с.

Ҫӑра шӑтӑкӗнчен сӑнаса Том шалта никама та курмасть.

Прильнув к замочной скважине, Том никого не увидел.

Ашшӗн ҫилли // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 209–215 с.

Шалта, ӑшра, мана хӑҫан тата мӗн патне туртӗ — кӗтетӗп.

Я жду, когда и к чему меня потянет внутри.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 98–108 с.

Ватӑ Масперо тӗрмере, шалта, вӑрах вӑхӑт тытӑнса тӑчӗ, вӑрӑ-хурах валли хатӗрленӗ камерӑна темиҫе хутчен кӗрсе тӗрӗслерӗ: ҫӑрасемпе уҫӑсене ҫавӑркаласа, решеткесене турткаласа пӑхрӗ, Шамполиона стена тулашӗнчи пурнӑҫран тӗплӗн уйӑрмашкӑн кирлӗ нумай-нумай хушу парса хӑварчӗ.

Старик Масперо захлопотался внутри тюрьмы, осматривая предназначенную преступнику камеру, пробуя ключи и замки, выстукивая решетки и отдавая множество приказаний, изолирующих Шамполиона от застенного мира.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 23–48 с.

Шалта шӑнӑр туртса хутлатнин мӗлки ӳчӗ тӑрӑх саланчӗ.

Тень внутренней судороги прошла по нему.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Вӑл лӑпланчӗ, пӗрремӗш карт хӑрушӑрах, анчах таҫта шалта ҫакӑ уншӑн япӑх вӗҫленессе туять.

— Он успокоился, первая карта была страшнее, но чувствовал где-то внутри, что кончится это для него плохо.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

— О, о! — шалта кӗмсӗртетнипе аптӑраса кӑшкӑрчӗ негр.

— О, о! — вскричал негр, услышав возню.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 293–299 с.

Пирӗн несӗллӗх-никӗсе тивӗҫлӗ туйӑмсен чиккинчен унӑн тӑтӑшах каҫма тивет, шӑпах — хальхи ӗнтӗркев хыҫҫӑн; ҫавӑн чухне унӑн ӑшӗнче е тулашӗнче темӗскер — таҫта шалта ҫуталса кайнӑран хӑйӗнпе тӑванлӑскер — уйрӑм пӗлтерӗше куҫать.

Ему случалось переходить за границу чувств, свойственных нашей природе, довольно часто, начиная именно подобным оцепенением, и тогда что-нибудь вне или внутри его принимало особый истинный смысл, родственный глубокому озарению.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 285–292 с.

Ҫул ҫинче тормоз площадкисем уҫӑлкаларӗҫ пулин те — вӑл унта та тӳрленсе тӑмарӗ; ҫурӑмӗ ҫав тери ыратать; юлашкинчен тинех сарлакан уйрӑлнӑ рельссен тӗлӗнчи пушӑ вырӑна тухрӗ; кунта, ҫывӑхрах, алӑксӑр пӗчӗк будка: шалта ҫурта тӗпӗ ҫунать; хуралҫӑ ҫук; кӑнттам койка тӑрринчи сентре ҫинче — сӗт кӗленчи, юнашарах пир татӑкӗпе чӗркенӗ ҫӑкӑр, шӑвӑҫ савӑтра ҫу.

Почти не разгибаясь даже там, где по пути оказывались тормозные площадки — так болела спина, он выбрался, в конце концов, на пустое в широком расхождении рельс, место; здесь, близко перед собой, увидел он маленькую, без дверей будку, внутри ее горел свечной огарок; сторожа не было; над грубой койкой на полке лежал завернутый в тряпку хлеб, рядом с бутылкой молока и жестянкой с маслом.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Куҫӗсенче ҫеҫ таҫта шалта ҫынлӑх ӑшши хӗмленет.

И только в самой глубине глаз их искрилось человеческое тепло.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Вӑл шӑппӑн куҫать; унра мӑка та хытӑ ырату ӳссе пырать, вӑл шанӑҫ пӗтнипе тулса ларчӗ, шалта темӗн хӗссе-ҫурса ыратма пуҫларӗ.

Он двигался тихо; тупая, жесткая боль росла в нем, наполняя отчаянием.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Шалта пысӑк хура йывӑҫ ешчӗк пулнӑ-мӗн, уҫҫи шӑтӑкӗнчен кӑнтарса тӑрать, вӑл хӗр ӑна ярса тытичченех шаклатрӗ те — ҫав самантрах хулӑн хут тӗрки ешчӗк хупӑлчине тӗртрӗ — Аян урисем патне саралнӑ ҫырусен ҫумӑрӗ сапаланса ӳкрӗ.

Внутри был большой, темный деревянный ящик, ключ торчал в скважине и щелкнул, казалось, прежде, чем девушка схватила его, в тот же момент толстая бумажная пачка подтолкнула крышку ящика, и град пожелтевших писем разлетелся под ногами Аяна.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Сэт мӑйӑхне сӑтӑрса тӳрлетрӗ, Реджӑн тӑсӑлса чалӑшнӑ физиономине чеен куҫ хӗсрӗ те кӗтмен ҫӗртен чӑнласах, шухӑшлӑн пуплеме пуҫларӗ, унӑн йӑкӑлти куҫ шӑрҫисенче ҫеҫ, таҫта шалта, йӗкӗлтевлӗ кулӑ хӗлхемӗсем ялкӑшаҫҫӗ.

Сэт вытер усы, лукаво подмигивая натянутой физиономии Реджа, и стал внезапно серьезен, только в самой глубине его вертлявых зрачков вспыхивали насмешливые огоньки.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Калюков сулахай хул калакки айӗнчен тем пӗҫертсе илнине, ҫав ӑшӑ пӗтӗм шӑмшака капланса сарӑлнине, шалта ӑшчик шӗвекпе («Юнпа!» — тавҫӑрса илчӗ самантрах) тулнине туйрӗ.

Куҫарса пулӑш

4 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Тинех шалта такам ҫара уран таплаттарни илтӗнчӗ; кантӑкран Машук пичӗ курӑничченех Калюков чӗри лӑшах кайрӗ: эппин, никам та сыхласа лармасть-ха ӑна кунта…

Куҫарса пулӑш

4 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Пуҫ ҫухалчӗ, шалта халӑх пӗр ӑстрӑм хытӑ шавласа илчӗ.

Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Шалта халӑх тем сӗрлет.

Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех