Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Рада (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Рада хӑй ӗмӗтне, чӑн та, ҫухатнӑччӗ.

Рада впала в глубочайшее отчаяние.

XXXVI. Рада // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Маншӑн тытӑнса ан тӑр, йӑлӑнсах калатӑп сана! — тесе ҫине тӑчӗ Рада, кил хуҫи арӑмне алӑк патнелле ӑсатса.

А меня оставь, умоляю тебя! — настаивала Рада, подталкивая свою хозяйку к двери.

XXXVI. Рада // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Анчах Рада, ӳкӗте кӗмерӗ, вӑл унпа пӗрле каясшӑн пулмарӗ.

Но, невзирая на все ее уговоры, Рада отказалась за ней последовать.

XXXVI. Рада // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов Клисурӑран тухса кайнӑ хыҫҫӑн студент та Рада патӗнчен хӗҫ-пӑшал салатса панӑ ҫӗре кайнӑ, унтан Стара ҫырми патӗнчи окопсем енне пынӑ.

А между тем студент вскоре после ухода Огнянова тоже ушел от Рады и направился к пункту раздачи оружия, а оттуда на укрепления у Стара-реки.

XXXV. Ҫапӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Эх ҫав Рада, вӑл ман пурнӑҫӑн юлашки сехечӗсене йӑлт пӑсса хучӗ.

Ах, эта Рада, она отравила последние часы моей жизни.

ХХХIII. Каҫ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Эс ӗҫле, Болгарие ирӗке кӑларах, эпир сан Рада Госпожинӑна патша майри тӑвӑпӑр».

Валяй, освобождай Болгарию, а Раду Госпожину мы сделаем царицей».

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Рада телейлӗ пултӑрах сан ҫывӑх юлташупа…

Тебя можно только поздравить с такой возлюбленной и с таким приятелем…

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пӗлнӗ пул, хӑй кунта чухне вӑл сан кӑвакарчӑнна, сан айӑпсӑр-пирӗштӳне Рада Госпожинӑна, пӗр сехетлӗхе те пӗччене пӑрахса хӑвармарӗ.

Знай, что, пока он был здесь, он ни на час не оставлял в одиночестве Раду Госпожину — твою верную голубку, твоего невинного ангелочка!

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫак ҫӗнӗ инкеке пула, Рада кӑшкӑрса ячӗ те, тӑнран кайса, сак ҫине ӳкрӗ.

Рада, потрясенная этой новой бедой, вскрикнула и в глубоком обмороке упала на тахту.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Сехри хӑпса тухнӑ Рада чӳречине яри уҫрӗ, иртен-ҫӳрене илттересшӗн пулса, сасси ҫитнӗ таран кӑшкӑрса ячӗ.

Рада, обезумев от ужаса и отчаяния, распахнула окно и закричала во весь голос, чтобы привлечь внимание прохожих.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Бойчо! — чӑтаймасӑр кӑшкӑрса ячӗ Рада куҫҫуль витӗр.

— Бойчо! — в отчаянии крикнула Рада, заливаясь слезами.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Чарӑн, Рада, куҫҫуль тӑкса ятна ан яр.

— Перестань, Рада, не унижай себя слезами.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Мӗн тӑвасшӑн эс? — ыйтрӗ Рада ӗсӗкленӗ май.

Что ты собираешься делать? — спрашивала Рада, захлебываясь от рыданий.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Рада ун патне чупса пычӗ, Бойчо халех мӗн те пулин туса хурасран хӑрарӗ.

Рада бросилась к нему, опасаясь, как бы он чего-нибудь не выкинул.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫак йывӑр туйӑмран хӑтӑлма Кандов хӑй пулӑшӗ тесе шухӑшланӑччӗ Рада, анчах Кандов сӑмах та каламарӗ.

Рада надеялась, что Кандов сам все объяснит, чтобы вывести ее из трудного положения, но он молчал.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Рада патне Кандов ҫӳрекелет тенӗ сас-хура ун хӑлхине унчченех кӗнӗ пулмалла ҫав, ак хальхинче ӑна Рада патӗнче ӑнсӑртран кӑна курни ун иккӗленес шухӑшне тӳрре те кӑларчӗ, хӗр ҫав иккӗленес шухӑша сирмешкӗн ӗлкӗреймерӗ те.

По-видимому, до него уже дошли слухи, что Кандов у нее бывает, а проклятая случайность теперь укрепила его сомнения, прежде чем Рада успела их рассеять.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Рада урӑхран пӗр сӑмах та калаймарӗ, йӗрсе ячӗ.

Она не могла вымолвить ни слова больше и разрыдалась.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Сан сӑмаху мӗне пӗлтерет, Бойчо? — шалт аптраса ыйтрӗ Рада.

— Что означают твои слова, Бойчо? — растерянно спросила Рада.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Рада ӑна ыталаса илесшӗнччӗ, лешӗ каялла чакса тӑчӗ.

Девушка кинулась было обнять его, но он отпрянул назад.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов килсе кӗнӗшӗн Рада хӑй епле савӑннине каласа парасшӑнччӗ, анчах лешӗн сӑнӗ йӑлт улшӑннине асӑрхасан калас сӑмахне калаймасӑр аптраса тӑчӗ.

Рада попыталась было сказать Огнянову, как она радуется его приходу, но, увидев, что на нем лица нет, запнулась, пораженная.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех