Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шӑлса (тĕпĕ: шӑл) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Мана килсе ҫапнӑ хум фок ҫинче риф илсе пынӑ ҫӗртен шӑлса антарнӑ вӑхӑтра «Британи» тӳрех Австрали ҫыранӗсем ҫине вӗҫтерсе пыратчӗ.

— Когда волна смыла меня с реи, где я брал риф на фоке, «Британия» неслась прямо на берег Австралии.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ҫав хӑрушӑ минутра мана пӗр хум килсе палуба ҫинчен шӑлса антарчӗ те ҫыран хӗрринелле ыткӑнтарса пычӗ.

В эту страшную минуту волна смыла меня с палубы и понесла на берег.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Юлашкинчен, Паганель чӗнми пулчӗ, йӗп-йӗпе пичӗсем ҫинчен тарӗсене шӑлса илчӗ те патагонец ҫине пӑхрӗ.

Наконец Паганель умолк, вытер пот с совершенно мокрого лица и поднял глаза на пата-гонца.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

— Ҫапла ҫав, телейсӗр Роберт! — терӗ Паганель те, куҫӗсене шӑлса.

— Да, бедняжка Роберт! — повторил Паганель, вытирая глаза.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Вӑл тусанпа хупланнӑ куҫӗсене шӑлса илчӗ те вара йӗри-тавра пӑхрӗ.

Он протёр глаза, ослеплённые пылью, и осмотрелся.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Вӑл вӗсене шӑлса типӗтрӗ, юлташӗсем ҫине ҫаврӑнса пӑхрӗ.

Торопливо стер ее след, оглянулся на товарищей.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

— Пӗр самант хушшинче пылчӑка шӑлса кӑларнӑ, кроватьсене тирпейленӗ, питӗр-куҫӑрсене ҫын тӗсӗ кӗртнӗ пултӑр!

 — В одну минуту чтобы всю грязь вымести, кровати прибрать, морды свои привести в человеческий вид.

Улттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Петлюра карлӑк ҫинчен анчӗ, тарланӑ ҫамкине тутӑрпа шӑлса илчӗ.

Петлюра слез с помоста и вытер платком вспотевший лоб.

Улттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Ҫурҫӗр ҫитес чухне Данило кровать ҫине выртса лаша пек харлаттара пуҫласан, Павел маслёнка тытса, двигателе йӗри-тавра ҫу сӗрсе ҫавӑрӑнчӗ те, аллине чӳпӗкпе шӑлса тасатса, арчинчен «Джузеппе Гарибальди» кӗнекен утмӑл иккӗмӗш пайне илчӗ.

К полуночи, когда Данило, лежа на дровах, разразился лошадиным храпом, Павел, облазив с масленкой весь двигатель, вытер паклей руки и, вытащив из ящика шестьдесят второй выпуск «Джузеппе Гарибальди».

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Машинист питне-куҫне пӗркелерӗ, тарланӑ ҫамкине чӳпӗкпе шӑлса типӗтрӗ, унтан ҫав тери тарӑхтаракан ыйту ҫине ответ тупас пек, хӗрелнӗ куҫӗсемпе манометр ҫине пӑхрӗ.

Машинист сморщился, вытер паклей вспотевший лоб и посмотрел воспаленными глазами на манометр, как бы надеясь найти там ответ на мучительный вопрос.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Шӑтӑкне тӑпра тултарнӑ хыҫҫӑн вӑл ӑна таптаса хытарнӑ, тикӗсленӗ вырӑна тӗрлӗ ҫӳп-ҫап пӑрахнӑ, унтан хӑйӗн ӗҫне тишкӗрӳллӗн пӑхса илнӗ, вара ӗҫе тӗплӗ тунине шута илсе, пуҫӗнчи картузне хывнӑ та ҫамки ҫинчи тарне шӑлса типӗтнӗ.

Засыпав яму землей, он плотно утрамбовал ее, натащил на выровненное место кучу мусора и старого хлама; критически осмотрев результаты своего труда и найдя его удовлетворительным снял с головы фуражку и вытер со лба пот.

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Климка, юлашки ҫап-ҫутӑ тасатнӑ кастрюлькине ҫӳлӗк ҫине лартса, аллине шӑлса типӗтрӗ.

Климка, поставив на полку последнюю ярко начищенную кастрюлю, вытирал руки.

Пӗрремӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Лешӗ ҫамки ҫинчи тарне шӑлса типӗтрӗ, Павкӑн пултарулӑхне хак панӑ пек, ун ҫине ҫӳлтен аялалла пӑхса тухрӗ, унтан пушаннӑ кӗпи ҫаннине чавсинчен ҫӳлерех тавӑрса ҫирӗплетрӗ те тӗлӗнмелле ырӑ та кӑмӑллӑ сасӑпа каларӗ:

Та, вытирая пот со лба, глядела на него сверху вниз, как бы оценивая его достоинства, и, подвертывая сползавший с локтя рукав, сказала удивительно приятным, грудным голосом:

Пӗрремӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

«Эй, Турӑҫӑм, инкек кӑна илсе ан тух ӗнтӗ пирӗн пуҫ тӗлне. Эх, ҫак пурнӑҫне. Нуша курма ҫеҫ ҫуратрӑм-шим сана, хӗрӗм?» — турӑш умне пырса чӗркуҫленчӗ куҫҫульне шӑлса типӗтекен хӗрарӑм.

Куҫарса пулӑш

Тӗпсӗр ҫырмари чун // Валентина Элиме. Килти архив

Эсӗ вӗри куҫҫуль ан юхтартӑр тетӗп-ҫке, ыррине ҫеҫ сунатӑп сана, Света, — хӗрне ҫилпе кушӑрханӑ, типсе тӑракан аллипе ачашларӗ, хӑй ҫав вӑхӑтра пӗркелене пуҫланӑ пичӗ тӑрӑх йӗр хӑварса юхса анакан куҫҫульне хӗрӗнчен вӑрттӑн шӑлса илчӗ.

Куҫарса пулӑш

Тӗпсӗр ҫырмари чун // Валентина Элиме. Килти архив

Акӑ тата йӑл кулса ячӗ, ҫамкине шӑлса типӗтрӗ те полевой сумка ҫаккине тӳрлетрӗ.

А вот улыбнулся, вытер лоб и поправил ремень полевой сумки.

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

Вӑл йӑл кулса илчӗ те йӑвашшӑн ӑна пуҫӗнчен шӑлса ачашласа илчӗ.

Он улыбнулся и ласково погладил её по голове.

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

— Ӗҫсем начар, начальник! — терӗ вӑрӑммӑн сывласа илсе Шалимов, вӑл башлык вӗҫӗпе хӑйӗн тарланӑ, пӗркеленсе пӗтнӗ пит-куҫне шӑлса илчӗ.

— Плохо дело, начальник! — вздохнул Шалимов и вытер концом башлыка пыльное морщинистое лицо.

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

Вутӑ ҫутине, вӑл пӗҫертнине чӑтаймасӑр чи инҫетре лараканнисем те куҫӗсене хӗссе, пит-куҫӗсене шӑлса лараҫҫӗ, ҫывӑхрисем ҫухӑрашса, ахӑлтатса кулса аяккалла чупрӗҫ.

Стало так светло и жарко, что даже те, кто сидел далеко, щурили глаза и вытирали лица, а сидевшие поближе повскакали и с визгом кинулись прочь.

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

Гитаевич ҫамкине шӑлса илчӗ те, Натка еннелле ҫаврӑнса, вӑл ыйтнисене хирӗҫ каларӗ:

Гитаевич вытер лоб и обернулся к Натке, отвечая на её вопросы:

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех