Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Килне (тĕпĕ: кил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл, килне кӗрсе тӑмасӑрах, тӳрех Дон хӗррине анчӗ, пристань патӗнче такам киммине салтса, тӗпӗнчи шывне йӗкӗр ывӑҫпа ывӑҫласа тӑкрӗ, ҫатан карта шалчине хуҫса илсе, кимӗ ҫумне шӑнса ларнӑ пӑра хӗррисенчен ваткаласа тухрӗ те леш еннелле ишсе кайрӗ.

Не заходя домой, он спустился к Дону, отвязал у пристани чей-то баркас, пригоршнями вычерпал из него воду, потом выломал из плетня кол, пробил лед в окраинцах и поехал на ту сторону.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл килне ҫавӑн пек таврӑннинчен мӗнле кӑна шӑл йӗрсе сӑмах авӑртмӗччӗҫ кун хыҫҫӑн.

Сколько насмешек и разговоров вызвал бы такой приезд…

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кӑштах вӑхӑт иртсен, Григорий ӑпӑр-тапӑр япалисене тӑрса пуҫтарчӗ, тул ҫутӑлнӑ тӗле Татарскине ҫитсе ӳкес тесе, килне ҫуранах кайма шутларӗ.

Спустя немного Григорий встал, собрал свои пожитки, он решил идти пешком, чтобы к рассвету добраться до Татарского.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Лерех-ха, фронтра чухнех, вӑл Аксинья ун ачисене пӑхса ӳстертӗр, яланах хӑйпе пӗрле пултӑр тесе, ӑна килне илсе пырас пирки татӑклӑ шухӑш тытнӑччӗ.

Еще там, на фронте, он твердо решил взять Аксинью в дом, чтобы она воспитывала его детей и постоянно была возле него.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Юлашкинчен тинех вӑл ӗҫе кӳлӗнме, ачисемпе, Аксиньйӑпа пӗрле пурӑнма килне таврӑнать.

Он ехал домой, чтобы в конце концов взяться за работу, пожить с детьми, с Аксиньей.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Манӑн пӗр паллаканскер унтан чӑпӑрккипе ҫеҫ килне таврӑннӑ.

Один мой знакомец пришел оттуда с одним кнутом.

V // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Прохор Зыков, Мелехавсен кивелсе юхӑннӑ килне тӑтӑшах пырса ҫӳрекенскер, Михаилран чӗлӗм туртмалӑх хут тупкаласа пурӑнчӗ, пӑшӑрханса калаҫрӗ:

Прохор Зыков, довольно часто захаживавший на старое мелеховское подворье, разживался у Михаила бумагой на курение, печально говорил:

V // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кошевой кунӗ-кунӗпе ревкомра ларчӗ, тӗттӗмленесле тин килне таврӑнса, авӑрланӑ винтовкине кравать ҫумне тайӑнтарса хучӗ, наганне минтер айне чиксе, хывӑнмасӑр-мӗнсӗр ҫывӑрма выртрӗ.

Кошевой целыми днями просиживал в ревкоме, в сумерках приходил домой, возле кровати клал заряженную винтовку, наган засовывал под подушку и ложился спать не раздеваясь.

V // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кай килне, Михаил, харкашар мар.

Ступай домой, Михаил, ступай от скандалу.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Килне каяс умӗн ыйтрӗ:

Перед уходом спросил:

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кошевой Мелеховсен килне пырса кӗнӗ кунранпа хуҫалӑхри ӗҫсем йӑлтах урӑхла йӗркеленчӗҫ: кӗске вӑхӑт хушшинчех вӑл пахча картине майларӗ; ҫеҫенхиртен утӑ тиесе килсе, анкартинче тӑпӑл-тӑпӑл хитре капан туса лартрӗ, айккисене кӗреплепе тураса тикӗслерӗ; тырӑ вырма хатӗрленнӗ май, лобогрейка шӳреткисемпе ҫунаттисене пӑсса ҫӗнӗрен майлаштарчӗ, йӗтеме тӗплӗн хырса тасатрӗ, кивӗ веялкӑна юсарӗ; икӗ вӑкӑра лашапа улӑштарма вӑрттӑн ӗмӗтленсе, ут хатӗрӗсене тӳрлетрӗ.

Со дня, когда Кошевой водворился в мелеховском курене, все в хозяйстве пошло по-иному: за короткий срок он оправил изгородь, перевез и сложил на гумне степное сено, искусно завершив обчесанный стог; готовясь к уборке хлеба, заново переделал полок и крылья на лобогрейке, тщательно расчистил ток, отремонтировал старенькую веялку и починил конскую упряжь, так как втайне мечтал променять пару быков на лошадь.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫил вӗрет те, каллех тӳнсе каять, — терӗ те юпа шӑтӑкӗсене тарӑнлатма тытӑнчӗ, унтан ҫатан картана тӑратса лартма пулӑшрӗ, ӑна юпасем ҫумне ҫирӗплетсе ҫыхрӗ те килне кайрӗ.

Ветер дунет, и опять упадет ваш плетень, — И стал углублять ямки для стоянов, потом помог поставить плетень, приклячил его к стоянам и ушел.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Упӑшки татӑк алӑпа килне таврӑнать, унӑн, ав, ҫав ятпа саламлама та ним те ҫук.

Муж приехал с оторванной рукой, а ей и проздравить его нечем.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кун ҫинчен илтсен, Аксинья, ӗнине сума пӑрахса, ун патне пӑрушне ячӗ те, утнӑ ҫӗртех тутӑр ҫыхса, хыпаланса чупнӑ пек хӑвӑрт Зыковсен килне вӗҫтерсе кайрӗ.

Услышав об этом, Аксинья бросила доить корову, припустила к ней телка и, на ходу покрывшись платком, торопливо пошла, почти побежала к зыковскому базу:

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хутор казакӗсенчен пӗр Ванька Бесхлебнов ҫеҫ килне таврӑнчӗ.

Из хуторных один только Ванька Бесхлебнов вернулся.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кайран ӑна санитарсем тупнӑ та, килне леҫсе хӑварнӑ, чӳлмекне аран касса кӑларнӑ…

Потом его нашли санитары, отвели домой и там распилили горшок…

XI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Тепӗр кун ҫапах та ачасем Платон Иванович патне килне, вӑтам шкулта ӗҫлесси ҫинчен калаҫма кайрӗҫ.

Все же на следующий день несколько наших ребят отправилось домой к Платону Ивановичу, чтобы поговорить с ним о работе в десятилетке.

I сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Ӑсатасчӗ акӑ ҫак ачана хӑйӗн ҫӗленӗпе килне, — терӗ куҫлӑхлӑ гражданин пуҫне ҫӳлелле ҫӗклесе.

А проводили бы ребёнка до дому с его змеёй? — гражданин в пенсне поднял голову.

Хура ҫӗлен // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 109–118 с.

Лагерь начальникӗ Евстигней Иванович ак мӗн каласа пачӗ, кам та кам ҫак вӑрмана вожатӑйсӑр кайсан, ӑна ҫавӑнтах килне тытса яраҫҫӗ терӗ.

Евстигней Иванович, начальник лагеря, сказал, что если кто-нибудь пойдет в этот лес без вожатых, то его сразу отправят к родным.

«Нервӑсӑр ҫын» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 59–68 с.

Пилоткине килне хӑварнӑ.

Пилотку он оставил дома.

Курман-илтмен кайӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–28 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех