Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

туртӑнать (тĕпĕ: туртӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑйлӑ илемлех туйӑмӗ яланах пурнӑҫри чӑнлӑх патне туртӑнать, илемлӗхе туйман ҫын ӑна тӗрӗс хак пама пултараймасть.

Хороший вкус всегда стремится к жизненной правде, в то время как плохой покровительствует фальши.

Хӑвна ху вӗрентни // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

— Тӳсеймен чун — ирӗкелле туртӑнать — ҫапла-и, хӗрӗм?

Не стерпела душа, на простор пошла правда, внучка?

«Шурӑ патак» // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Шанчӑк пур чухне, — ҫын ҫапла-ҫке, — хӑвачӗ ҫитмесен, хевтипе те пулин пикенсе ӗҫлет, тӑрмашать, талпӑнса малалла та малалла туртӑнать, хӑй ӗмӗчӗн тупсӑмне ҫитересшӗнех пулать.

Когда у человека есть цель, он, даже если недостает сил, на одном энтузиазме выезжает, хлопочет, рвется вперед, к осуществлению своей мечты.

ХХХIII. Ашшӗн каламан сӑмахӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Акӑ-ҫке ӑҫталла туртӑнать унӑн вӗҫӗ-хӗрри…

Так что беда эта может ох как далеко зайти, конца-краю ей не будет…

XXXII. Кӗтмен тӗлпулу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пӑхӑр укҫи майӗпен ҫеҫ сулланнӑ май ҫатма хӗррине хурса тухнӑ япаласем патнелле туртӑнать, вӑл шӑпах пӗр ҫыхӑран сӗртӗнет.

Медная монета медленно раскачивалась в ее руке, время от времени останавливаясь напротив одной из носильных вещей, разложенных вокруг сковородки.

XII. Кӗтмен пӑтӑрмах // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Анчах Тёма, кирлӗ пек саманта ҫеҫ кӗтсе, чӳлмек патнелле хӑвӑрт туртӑнать.

Но Тёма улавливает подходящий момент, стремительно бросается к судку.

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— Са-авнӑ че-че-кӗм! — тет вӑл, кукленсе ларса; тутипе хӑй чечек патнелле туртӑнать.

— Ми-и-ленький! — говорит он, приседая на корточки, и тянется к нему губами.

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Унӑн чунӗ те, ыттисенни пекех, пурне те туйма-ӑнланма пултаракан вӑйлӑ ҫын — чӑн-чӑн ҫын чунӗ; кашни вӑйлӑ чунах туйма, пӗлме, ӑнланма ӗмӗтленсе туртӑнать пулсан, ачан тӗттӗм чунӗнче те ҫутта туяс туртӑм упранса тӑратех.

Его душа была цельная человеческая душа, со всеми ее способностями, а так как всякая способность носит в самой себе стремление к удовлетворению, то и в темной душе мальчика жило неутолимое стремление к свету.

IV // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

1830 ҫулхи Июльти революци вӑхӑтӗнчех Гюго: «литературӑри ирӗклӗх — политикӑлла ирӗклӗхрен ҫуралнӑ», «искусствӑри ирӗклӗх патне, обществӑри ирӗклӗх патне» — туртӑнать», тенӗ.

Так, накануне июльской революции (1830), Гюго заявлял, что «свобода в литературе — дочь свободы политической», и говорил, что он стремится к двойной цели: к «свободе в искусстве и свободе в обществе».

I // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с. — 3–19 с.

Ҫемйине ҫухатнӑранпа ӑна ним те илӗртмест, ун кӑмӑлӗ ҫапӑҫу хирӗсем патне кӑна туртӑнать.

Потеряв семью, он не имел никаких привязанностей и никуда, кроме полей сражений, не тянуло его теперь.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Унӑн чунӗ Цимбал патне, йывӑрлӑхсене пӗрле тӳссе ирттернӗ ҫын патне, туртӑнать.

Душа его рвалась к Цимбалу, к тому, что было с ним пережито.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

— Лайӑх калатӑр, — чӗре сирӗн сӑмах хыҫҫӑн туртӑнать.

— Хорошо говорите, — тянет сердце за вашей речью.

XVIII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Унӑн тӑртаннӑ, хӗрелсе кайнӑ куҫ хупанкисем ҫинче куҫҫуль тумламӗсем чӗтренсе ялтӑраса тӑраҫҫӗ, вӑл кӑвакарса кайнӑ тутисемпе Драницын патнелле туртӑнать, вара йӗрсе ячӗ те Драницын алли ҫине тӗршӗнсе анчӗ.

На ее вспухших, покрасневших веках дрожали слезы, она тянулась к Драницыну посиневшими губами и, расплакавшись, упала ему на руки.

2 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Ҫутҫанталӑкӑн ҫавӑн пек условийӗсемпе усӑ курмасӑр тӑма юрамасть, кунта пурте пӗри теприн патне туртӑнать!

Нельзя не использовать таких природных условий, тут все тяготеет одно к одному.

6. Виҫҫӗмӗш хӑвӑртлӑхпа // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Ҫак ҫӳлӗ йӗкӗт мӗнле шухӑшпа пурӑнать, вӑл ӑҫталла туртӑнать?

Чем жил и к чему стремился этот рослый юноша?

Иккӗмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

— Пулӑ тарӑнрах вырӑна, этем лайӑхрах ҫӗре туртӑнать.

— Рыба ищет где глубже, а человек — где лучше.

VIII // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Тӗлӗнмелле, мӗн тери ӑнмасть унӑн чечек таврашӗпе, хӑйӗн чӗри ялӑн вӗсем патне туртӑнать пулин те.

Удивительно, как не везет ей с цветами, к которым так привязано ее сердце!

XIII // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Таньӑн чунӗ искусство енне туртӑнать тата хӑй вӑл Диккенса та, Вальтер Скота та, вӗсенчен ытларах Крыловпа Гоголе юратать пулин те, ҫапла тиркесе хучӗ:

И хотя у нее душа была склонна к искусствам и сама она любила и Диккенса, и Вальтера Скотта, и еще больше любила Крылова и Гоголя, однако с презрением сказала:

IX // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Томӑн йӗм пӗҫҫи ҫӳлти вӗрлӗк ҫинчи чӗлпӗкрен ҫакланса ларнӑ, илтет — ҫывхараҫҫӗ; пӗррех туртӑнать те вӑл — чӗлпӗк ҫатӑртатса хуҫӑлса каять, Том вара сиксе анса пирӗн хыҫҫӑн чупать.

А Том зацепился штаниной за щепку в верхней перекладине и слышит — подходят; он рванулся — щепка отломилась и затрещала, и когда Том спрыгнул и побежал за нами:

Хӗрӗхмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

— Елена, хӗрхен мана — тухса кай, эпӗ хам вилме пултарасса туятӑп, эпӗ ҫӗкленнӗ кӑмӑла пусараймастӑп… ман чун сан пата туртӑнать… шухӑшласа пах, пире вилӗм кӑштах пӗр-пӗринчен уйӑрмарӗ… акӑ халь эсӗ кунта, эсӗ манӑн ытамра…

— Елена, сжалься надо мной — уйди, я чувствую, я могу умереть — я не выдержу этих порывов… вся душа моя стремится к тебе… подумай, смерть едва не разлучила нас… и теперь ты здесь, ты в моих объятиях…

XXVIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех