Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

туртӑнать (тĕпĕ: туртӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Аялта ҫулҫӑсӑр, типе пуҫланӑ хӑмла ҫырлин ҫамрӑк тӗми кукӑрӑлса хӗвел патнелле туртӑнать; сывлӑм шывне сыпнӑ йӗплерех ешӗл курӑкпа ҫамрӑк хупах, иртнӗ ҫул тӑкӑнса юлнӑ ҫулҫӑсем витӗр шӑтса тухнӑскерсем, ӗмӗрлӗх сулхӑнта сӗткенлӗн ешӗреҫҫӗ, вӗсем улмуҫҫи ҫулҫисем ҫинче хӗвел йӑмӑх ҫутӑпа вылянине те пӗлмеҫҫӗ тейӗн.

Внизу молодой куст малины, почти сухой, без листьев, искривившись, тянется к солнцу; зеленая игловатая трава и молодой лопух, пробившись сквозь прошлогодний лист, увлаженные росой, сочно зеленеют в вечной тени, как будто и не знают о том, как на листьях яблони ярко играет солнце.

XXXII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Унӑн чунӗ турӑ патне туртӑнать, вӑл турӑран ҫут тӗнчере никамран та ытларах юратнӑ ҫынпа хӑйне пӗрлештерме ыйтать, ҫакӑ часах тӳрре килессе те шансах тӑрать.

Душа ее стремилась к богу, она просила его соединить ее с тою, кого она любила больше всего на свете, и твердо надеялась, что это будет скоро.

XXVII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӑл сиксе ӳкесшӗн, ҫунатлӑ сӑмсасене алсемпе хӑваласа ярасшӑн, анчах мӑйри йӑлӑ ытларах туртӑнать ҫеҫ…

Он пытается отогнать птиц, эти клювы и крылья, но петля на его шее затягивается все туже…

7 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Комендант вырӑнӗнче Сачков е Гутаров пулнӑ пулсан, ҫак ӗҫ хӑвӑрттӑн вӗҫленнӗ пулӗччӗ: пӳрне хӑех спусковой крючок патнелле туртӑнать пулсан, патронсене (тата ху пуҫна та) сыхласа хӑварма питӗ йывӑр.

Если бы на месте коменданта был Сачков или Гуторов, развязка наступила бы гораздо скорее: трудно сохранить патроны (и свою голову), когда палец так и тянется к спусковому крючку.

VI // Михаил Рубцов. Диковский, С. В. Калавсем; Хв. Уярпа М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 70 с. — 43–69 с.

Алӑксенчен урасем патне сивӗ сывлӑш туртӑнать.

Из дверей по ногам тянет холодом.

67 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Малалла ӳпӗнерех ларнӑ та вӑл, пӗтӗм чун хавалӗпе хӑйне ашшӗ, ывӑлӗ кӗтнӗ ҫӗрелле туртӑнать.

Напряженно наклонившись вперед, он, казалось, всем своим существом рвался туда, где ждал его отец, где должен был встретить его сын.

Телейлӗ ҫӗршывра // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Анчах та ӑна: «Атьӑр-ха, лайӑх пурӑнар» тесен, вӑл эсӗ ӑна пулӑшасшӑн пулнине чӑнласах ӗненсен, унӑн вӑйӗ ҫӗкленсе каять, вӑл ҫав лайӑх пурнӑҫ патне вӗҫӗмсӗр туртӑнать, мӗншӗн тесен, телейпе савӑнӑҫӑн вӗҫӗ-хӗрри ҫук.

Но если сказать ему: «Давай будем жить хорошо!» — и если он искренне поверит, что ты хочешь помогать ему, то не будет предела его воле к лучшему, как не положено предела счастью и радости.

8 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Пуҫне ҫыхнӑ тутӑрӗ унӑн ӗнси хыҫнех хутламланса аннӑ та, халӗ, ҫил варкӑшӗнче, серепене ҫакланнӑ кайӑк чӗппи евӗр тек, ирӗкелле туртӑнать.

Куҫарса пулӑш

5 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Халӑх та ҫыран хӗрринелле туртӑнать.

Толпа тоже подвигалась к берегу.

VIII // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Сурӑхӗ каялла туртӑнать, макӑрать.

Овца упиралась, отчаянно блеяла.

VIII // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Ҫип туртӑнать те, шӑрчӑк ҫухалать.

Нитка дёрнулась, кузнечик убрался.

Гимназист // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Маринкӑна аса илеттӗм те чӗрем икке пайланать темеллеччӗ: Валя патне те туртӑнать, Маринкӑран та хӑпасшӑн мар.

Стоило вспомнить Маринку — сердце будто надвое раскалывалось: и к Вале тянется, и к Маринке уже успело прикипеть.

6 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Вырӑнтан хускаласшӑн пулса мӗнпур вӑйӗпе тӑрӑшса туртӑнать, анчах ҫӗр ҫумӗнчен те хӑпаймасть.

Он всем своим существом стремился сдвинуться с места, но несмотря на все усилия, не мог оторваться от земли.

Вӑрҫӑ ҫулӗ ҫинче // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 172–187 с.

Пурин ҫине те куҫ туртӑнать кунта.

Все привлекало мое внимание.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Танк Вацлав патӗнчен вӗҫтерсе иртет те ҫӳлелле ҫӗкленӗ пиншер алӑ ялав тытнӑ боец хыҫҫӑн малалла туртӑнать.

Танк пролетает Вацлавским наместьем, и тысячи поднятых рук рвутся вперед за знаменосцем.

XXX // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Прага ун патнелле туртӑнать, ӑна инҫетрен чӗрӗ ҫынсен сассипе чӗнет.

Прага тянулась к нему, звала его издалека хором живых человеческих голосов.

XXV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Вӑл куҫӗсемпе те, аллипе те вӑрман ҫинелле кӑтартать, пӗтӗм кӗлеткипе ун еннелле туртӑнать.

— Она показывала на лес и глазами, и рукой, вся тянулась к нему.

XIX // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Сагайда пуринчен ытларах хӑйӗн чӗрине шанать, унӑн чӗри яланах вӗресе тӑрать тата ҫапӑҫӑва кӗме туртӑнать пулин те, ку паллах, ҫителӗксӗр…

Сагайда же полагался главным образом на огонь своего сердца, и хотя сердце у «его всегда клокотало и рвалось в бой, этого было, конечно, недостаточно…

XV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Хома хӑйӗн лавӗсемпе тӑвӑр ҫӗрте тапаҫланать, ятлаҫать, пурне те хурлать, хӑртать, каҫӑ пуҫлӑхӗ ӑна чи малтан каҫса кайма хушнӑ тесе, кӑшкӑрашать, малалла туртӑнать.

Хома со своими повозками бился в общей тесноте, ругался, поносил всех и вся, лез через головы вперед, крича, что, дескать, начальник переправы приказал пропустить его первым.

XI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Никамӑн та пӗр вырӑнта тӑрас килмест, плацдарм ҫине малтан сиксе тухас тесе, кашниех каҫӑ ҫывӑхнелле туртӑнать.

Никому не стоялось на месте, каждый тянулся поближе к переправе, чтобы первым вырваться на плацдарм.

XI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех