Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хаяррӑн сăмах пирĕн базăра пур.
хаяррӑн (тĕпĕ: хаяррӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Телефонистсем аслӑ командирсем хаяррӑн приказ панисене тата ятлаҫнисене итлесе лараҫҫӗ: «Татса каҫӑр! Пехотӑна ҫӗклӗр те фрицсене ӳпӗнтерсе пӑрахӑр!» — теҫҫӗ приказсем.

Телефонисты слушают яростные приказания и ругань старших командиров: «Прорвать! Поднять пехоту и опрокинуть фрицев!»

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Снарядсем хаяррӑн, ҫӗре сирпӗнтерсе шартлатнӑ та, тӗлӗнмелле йынӑшакан сасӑпа вӑрман шӑплӑхне ҫурса янӑратнӑ.

Снаряды яростно взрывали землю, оглушая странным воплем молчаливые леса.

Иккӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Кӑшт чӗнмесӗр тӑнӑ хыҫҫӑн, подполковник сасартӑк хаяррӑн кӑшкӑрса янӑ:

Подполковник помолчал и вдруг выкрикнул отчаянным голосом:

Иккӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Эпӗ ҫак сӑмахсене юриех хаяррӑн кӑшкӑртӑм.

Я сознательно усиливал интонации злости своего голоса, говоря это.

XXII // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Ячӗ те пулин мӗнле ирсӗр вӗт! — хаяррӑн чашкӑрса илчӗ вӑл.

Ведь название-то одно какое подлое! — с злобой прошипел он.

XI // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

— Юратмасть пулсан! — куҫхаршисемпе тутине сиктеркелесе хаяррӑн каларӗ купца.

— Не любит! — грозно повторил купец, двинув бровями и губами.

I // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Ӑна Феона ҫав тӗрлӗ хаяррӑн лартать, сӗтел ҫинчи кашӑксемпе ҫӑкӑр хыттисем ҫӗре персе анаҫҫӗ.

которую Феона ставит с такой злобой, что со стола сыплются ложки и корки.

Философ // Хӗветӗр Уяр. Антон Чехов. Философ // Илемлӗ литература: журнал. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1941. — №4. — 135-137 с.

Ытти тӗлӗшпе вӑл пур енчен те путсӗр старик пулнӑ, кирек мӗнле ачашлӑхсенчен те хаяррӑн мӑшкӑлласа кулнӑ тата хӑйне хӑй ҫӳлти студири икӗ ҫамрӑк художницӑна сыхлама лартнӑ хурал йытти вырӑнне шутланӑ.

А в остальном это был злющий старикашка, который издевался над всякой сентиментальностью и смотрел на себя, как на сторожевого пса, специально приставленного для охраны двух молодых художниц.

Юлашки ҫулҫӑ // Николай Степанов. О. Генри. Юлашки ҫулҫӑ // Илемлӗ литература: журнал. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1941. — №4. — 113-118 с.

— Ну, ҫитет! — хаяррӑн чарать Ерофей Кузьмич.

— Ну, хватит! — сурово говорил Ерофей Кузьмич.

IV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Унтан вӗсенчен пӗри хыҫалалла ҫаврӑнса пӑхрӗ те хаяррӑн кӑшкӑрса ячӗ.

Но потом один из них оглянулся, и мы все услыхaли пронзительный визг.

Акула // Евстафий Владимиров. Лев Толстой. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 19–22 стр.

Ҫак вырӑнта юханшыв шавламасть: вӑл хаяррӑн уласа та йынӑшать, темле тарӑхтармалла ахӑлтатса та кулать.

В этом месте река не шумела: она и яростно стонала и зло смеялась.

I // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Халь ӗнтӗ Андрее, темиҫе сехет хушши пӗр канмасӑр хаяррӑн ҫапӑҫнӑ хыҫҫӑн, хӑйне лайӑх пӗлекеннисем ҫеҫ палласа илме пултарчӗҫ.

Теперь, после многих часов напряженного боя, его трудно было узнать.

XXVI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Кун каҫиччен нимӗҫсем Озеров полкне темиҫе хутчен те хаяррӑн атакӑласа пӑхрӗҫ.

За день немцы предприняли несколько ожесточенных атак на полк Озерова.

XXVI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Яша сасартӑк шӑпланчӗ, унтан, кӑшт тӑхтасан, тӑчӗ, пурте курчӗҫ вара: унӑн ӗлӗк кӑмӑллӑн пӑхнӑ пысӑк куҫӗсем халь пит усаллӑн, хаяррӑн пӑхаҫҫӗ.

Яша вдруг затих, а немного погодя встал, и тут все увидели, что большие и прежде ласковые его глаза полны темной, злой силы.

XX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Йытти ним шарламасӑр лупашкари шыва ӳксе ҫаврӑнкаласа илчӗ, анчах ҫавӑнтах сиксе тӑчӗ, ним силленмесӗр-тумасӑрах хаяррӑн хамлатса илсе, лашасем ҫинелле ыткӑнчӗ.

Собачонка молча перевернулась в луже, но тут же вскочила и, не отряхиваясь, злобно тявкнув, бросилась на коней.

XX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Вӗсенчен пӗри, хӗрарӑм мӗншӗн пынине ӑнланмасӑр, ӑна хаяррӑн тем кӑшкӑрчӗ.

Один из них, не поняв, зачем подходит женщина, закричал ей угрожающе.

III // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Вӗлерес ҫук! — кӑшкӑрса ячӗ Озеров, ашкӑнакан ӳсӗр ҫын пек, хӑрушӑ сӑн-питне хаяррӑн чалӑштарса.

Не убьет! — закричал Озеров, как буйный пьяный, в бешенстве кривя страшное лицо.

XXV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Нимӗҫсемпе тытӑҫкаласа илсе, чакса пынӑ хушӑра ротӑра пурте пӗлсе ҫитнӗ: хӑйне яланах лӑпкӑн тытакан Юргин сержант ҫапӑҫу хирӗнче никам тытса чарайми вутпа хӗрсе вӗриленсе кайнӑ пек пулать те, ҫав вут пӗҫертсе илнипе вара, нимрен те хӑрамасӑр, ҫав тери паттӑррӑн та хаяррӑн ҫапӑҫать.

За время схваток с немцами и отступления роты все хорошо поняли: всегда держащий себя спокойно сержант Юргин на поле боя разгорался на огонь, который никто не мог сдержать, и подогреваемый этим огнем, бился, ничего не боясь, смело и яростно.

XIV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Килкартишӗнче хура йытӑ хаяррӑн вӗрни илтӗнсе кайрӗ.

Со двора донесся яростный лай Черни.

VII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Эсӗ мӗн? — ыйтрӗ вӑл хаяррӑн, хӑйне арӑмӗ творчествӑлла ӗҫпе ӗҫлеме чӑрмантарнӑшӑн кӑмӑлсӑр пулса.

— Ты что? — спросил он сердито, раздраженный тем, что жена помешала творчеству.

Телейлӗ ҫемье // Николай Петров. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 93–104 стр.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех