Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӗрсе (тĕпĕ: хӗр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Эс, Павлаки, айӑп ан ту та мана, нимӗн те пӗлместӗн-ҫке, эс те, хаджи, нимӗн те пӗлместӗн, — хӗрсе хирӗҫ тӑчӗ вӑл.

— Ты, Павлаки, извини меня, ни черта не понимаешь, и ты, Хаджи, тоже, — возразил он горячо.

XVIII. Ганко кофейнинче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кам та пулин хӑйӗн шухӑшӗпе килӗшмесен, вӑл чӗрре кӗрсе каять, хӗрсе ҫитет, кӑшкӑрашать, вӑрҫмаллипех вӑрҫма тытӑнать.

Нервный и горячий, он взрывался, как только кто-нибудь осмеливался говорить наперекор его заветным убеждениям, в таких случаях он кипятился, кричал и ругательски ругался.

XVIII. Ганко кофейнинче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пурте ас тума кирлӗ-ха, шкулти экзамен пынӑ чухне епле пӗр вӗренекен ача Севастополь патӗнче Раҫҫее ҫӗнтернӗ тесен, вӑл хӗрсе кайса ҫакӑн пек каласа хучӗ: — Йӑнӑшатӑн, ачам, Раҫҫее ҫӗнтерме ҫук ӑна! Хӑвна ҫавӑн пек вӗрентнӗ учительтен укҫуна каялла илсе кил, — терӗ Мичо ҫилле хывнӑ кӑмӑлпа.

У всех еще в памяти, как он вспылил, когда на экзамене в школе ученик сказал, что под Севастополем Россия была побеждена: — Ошибаешься, сынок, Россию нельзя победить! Возьми назад свои деньги у того учителя, что тебя учил, — сердито сказал чорбаджи Мичо.

XVIII. Ганко кофейнинче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Халӑх кӑмӑлӗ хӗрсе ҫӗкленсе пычӗ, усал Голоса — пӗтӗм инкекшӗн пӗртен пӗр вӑл кӑна айӑплӑ пулнӑскере — граф илсе килме хушнӑ чух халӑх ҫилли шӑп кӑна тулса ҫитрӗ.

Общее напряжение возрастало и, наконец, стало невыносимым, когда граф приказал привести коварного Голоса — виновника его несчастия.

XVII. Спектакль // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Анчах кусем ҫаврӑнса та пӑхмарӗҫ, — ытла хӗрсе тава кӗнӗччӗ вӗсем.

Но те даже не обернулись — так горячо они спорили.

XIV. Силистра-Йолу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Эсир халь мӗн калани хӑвӑр нумай вуланине пӗлтерет, — хӗрсе хирӗҫ тӑчӗ ӑна Огнянов, — ҫаках вӑл эсир пӑлхар ыйтӑвне пӗлменнине те кӑтартать!

— Высказанные вами взгляды, — горячо возразил Огнянов, — говорят лишь о вашей начитанности, но они же весьма красноречиво свидетельствуют о том, что вы не понимаете болгарского вопроса!

XIV. Силистра-Йолу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огняновпа Кандов ҫак ушкӑнран пӑрӑнса пӗр йывӑҫ айне кайса ларчӗҫ, вӗсем тем пирки хӗрсе тава кӗнӗччӗ…

Огнянов и Кандов отделились от остальных и, сидя под деревом, горячо спорили о чем-то.

XIV. Силистра-Йолу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Кӗрӗшсе тупатпӑр! — хӗрсе кайса каларӗ Фратю.

— Нет, проливая кровь! — сказал Фратю с жаром.

XIV. Силистра-Йолу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Соколовпа Огнянов Силистра-Йолӑна ҫитнӗ ҫӗре унта савӑк ушкӑн хӗрсе шавлама тытӑннӑччӗ ӗнтӗ.

Когда Соколов и Огнянов пришли на Силистра-Йолу, там уже было шумно от криков веселой компании.

XIV. Силистра-Йолу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кӗнекери прозӑ пекех сӑвви те революци йыхравӗпе янӑрать, ӑна пит ӑста ҫырнӑ теме ҫук та, анчах Рада хӗрсе те пит лайӑх вуларӗ.

Как и прозаическая часть брошюры, стихотворение было написано достаточно бездарно: в нем было много восклицаний, много искусственного пафоса, но читала его Рада хорошо и с чувством.

XIII. Брошюра // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Анчах нимӗнле тӗрме те, чӑтса ирттернӗ асап та ӑна хӑй тытнӑ ӗмӗтӗнчен сивӗтеймен, унтан та ытларах калас пулсан, вӑл тӑван ҫӗршывне таврӑннӑ хыҫҫӑн, ӑсран каяс пек хӑюллӑн та хӑй вилме хатӗр пек тӳрӗ ҫын пулса, пусмӑрҫӑсемпе хӗрсе кӗрешме таврӑнчӗ, тӑван Болгарине вӑл фанатизмла юратать.

Но и заточение и страдания не только не охладили преданности Огнянова той идее, ради которой он столько вытерпел, а наоборот, способствовали тому, что он вернулся на родину еще более пламенным и бескорыстным борцом, смелым до безумия честным до самопожертвования, любящим Болгарию до фанатизма.

XII. Бойчо Огнянов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Стефчов хӗрсе кайрӗ.

Стефчов вспыхнул.

X. Хӗрарӑмсен мӑнастирӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тияккӑн алӑкран тухрӗ, игуменпа пӗрле галерейӑ карлӑкӗ патнелле утрӗҫ те, тияккӑн аллисене сулкаласа, пӳлӗм чӳречи енне кӑтарта-кӑтарта, хӗрсе кайсах ӑна темӗн пирки кӑласа пама тытӑнчӗ.

Дьякон выскочил за дверь, отошел с игуменом к перилам галереи и долго с жаром говорил ему что-то, размахивая руками и то и дело поглядывая на окно кельи,

VII. Паттӑрлӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫамрӑк ҫынсем, хӗрсе калаҫнӑ май, ун ури сассине илтеймерӗҫ те.

В пылу разговора молодые люди не услышали его шагов.

VII. Паттӑрлӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пӗртен пӗр хам тумалли ӗҫ вӑл, пӗр эпӗ ҫеҫ ӑна хӑтарма та пултаратӑп! — кӑшкӑрса ячӗ хӗрсе кайнӑ Кралич, хӑй каллех урай тӑрӑх хӑвӑрт уткалама тытӑнчӗ; сӑнарӗ хӑйӗн кирек мӗнле паттӑрла ӗҫе тытӑнасса та кӑтартрӗ.

Один я должен и один я могу спасти его! — крикнул в исступлении Кралич и снова заметался по келье; лицо его отражало непоколебимую решимость и отвагу.

VII. Паттӑрлӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Вӑхӑтсем мӗнлерех, отче, вӑхӑтсем мӗнлерех тетӗп! — хӗрсе кайса каласа хучӗ Гедеон атте.

— Времена, отче, времена-то какие! — с жаром воскликнул отец Гедеон.

VII. Паттӑрлӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Клеопатра ташша хӗрсе ҫитсен мӗкӗрме тытӑнать те, вара таврари пур халӑх та тухтӑр упи ташланине лайӑх пӗлсе тӑрать.

В разгаре пляски Клеопатра так ревела, что весь околоток знал, когда она танцует.

V. Каҫ тӑсӑлать-ха // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Эпир тытӑнса пӑхнӑ-и вара тетӗп эп каллех? — хӗрсе, кайса ыйтрӗ тухтӑр.

— А я опять спрашиваю: разве мы пытались? — с жаром повторил свой вопрос доктор.

IV. Каллех Марко патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Чорбаджисем ӑна куҫ хӗррипе кӑна пӑхаҫҫӗ, вӗсем Янели лекӗре ытларах уҫӑ кӑмӑлӗшӗн, хӑйне пысӑка хуманшӑн, тӑван ҫӗршывне хӗрсе кайса юратнӑшӑн хисеплеҫҫӗ.

Чорбаджии смотрели на него косо, больше доверяя лекарю Янелии, но молодежь горячо любила доктора Соколова за веселость, общительность и пламенный патриотизм.

IV. Каллех Марко патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Анчах паян хӑй мӗн курнинчен те ытла хӑрушшине курма пӳрни палӑрсан, мелник Марийкӑна хӑтарма тилмӗрнине илтсен, унӑн, хаярланса тарӑхнипе, юнӗ хӗрсе вӗреме тытӑнчӗ.

Но когда стало ясно, что ему предстоит увидеть нечто гораздо более страшное, чем все, что он видел раньше, когда он услышал, как мельник зовет на помощь Марийку, кровь у него вскипела от бешеного гнева и ярости.

II. Тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех