Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ӗлӗкхи (тĕпĕ: ӗлӗк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кубань казакӗсем те ӗлӗкхи Россия ҫарӗнчен ҫаклатса тухнӑ трахомӑпах чирлеҫҫӗ…

Кубанцы болеют той же большевистской трахомой, которую занесли из прежней российской армии…

XVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Халӗ те вӑл ӗлӗкхи майлах, ҫинҫе пилӗклӗ, шукӑль.

Попрежнему была она тонка, нарядна.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Григорий сӑрт тӗмески ҫинченех Дона асӑрхаса илчӗ: авӑ сӑсар тирӗ тӗслӗ сарӑ хӑмӑр хӑмӑшпа витӗннӗ Хӗрарӑм кӳлли; ав ӗлӗкхи типӗ тирек, — анчах Дон урлӑ вара пачах урӑх тӗлтен каҫса ҫӳреме тытӑннӑ-мӗн.

Григорий с бугра кинул взгляд за Дон: вон Бабьи ендовы, опушенные собольим мехом камыша; вон сухой тополь, а переезд через Дон уже не тут, где был раньше.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Тӑлӑпран ҫапакан сурӑх тир шӑрши те, хыркӑчламан утсен килти сӑн-сӑпачӗ те, слободара пӗр-пӗр нӳхреп ҫинчен пыра ҫурас пек авӑтса яракан автан та — пурте ӑна ҫурри манӑҫа юлнӑ ӗлӗкхи пурнӑҫне аса илтерсе тӑчӗ.

Все напоминало ему полузабытую прежнюю жизнь: и запах овчин от тулупа, и домашний вид нечищеных лошадей, и какой-нибудь петух в слободе, горланящий с погребицы.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Чӗрипе пур пӗрех вӑл Аксинйӑран хӑпма пултараймарӗ; Аксинья ӗлӗкхи пекех ӑна йывӑррӑн та хистевлӗн хӑй патне илӗртсе тӑчӗ.

Сердце жило у Аксиньи, к ней потянуло попрежнему тяжело и властно.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӑл тӑшманӗ ҫине вӗчӗ ӗлӗкхи пек хаяррӑн тӑвӑлса тӑнине туймарӗ пулин те, халӗ, граждан вӑрҫи пуҫланнӑ вӑхӑтра, унпа тӗл пулас-мӗн пулсан, ҫав тӗл пулу иккӗшӗн хушшинчи юнлӑ тытӑҫусӑр иртес ҫуккине пӗлсех тӑчӗ.

Он не ощущал с былой силой злобы к врагу, но знал, что, если встретится с ним теперь, в условиях начавшейся гражданской войны, — быть между ними крови.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Чи малтанах политика тӗлӗшпе тӗрӗслесе тӑнинчен хӑтӑлатпӑр, вырӑс патшисем таптаса тӑкнӑ хамӑрӑн ӗлӗкхи йӗркесене тӑватпӑр, ют ҫӗртен килнӗ казак мар ҫынсене пурне те хӑваласа яратпӑр.

Прежде всего избавимся от политической опеки, восстановим свои уничтоженные русскими царями порядки, выселим всех пришлых иногородних.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫара каяссинчен пуҫӗпех хӑтӑлса, ӗлӗкхи майлах кӳсе питлӗ Аникушка, батареецсем Томилин Иванпа Такан Яккӑвӗ таврӑнчӗҫ, вӗсем хыҫҫӑн Шамиль Мартынӗ, Захар Королев, Иван Алексеевич, килпетсӗр тӑсланка Борщев ҫитрӗҫ; декабрь уйӑхӗнче кӗтмен-туман ҫӗртен Митька Коршунов килсе тухрӗ; тепӗр эрнерен 12-мӗш полкри казаксем — Мишка Кошевой, Прохор Зыков, Кашулин старик ывӑлӗ Андрей Кашулин, Епифан Максаев Синилин Егор — пысӑк ушкӑнпа таврӑнчӗҫ.

Вернулись уволенные по чистой, попрежнему голощекий Аникушка, батарейцы Томилин Иван и Яков Подкова, за ними — Мартин Шамиль, Иван Алексеевич, Захар Королев, нескладно длинный Борщев; в декабре неожиданно заявился Митька Коршунов, спустя неделю — целая партия казаков, бывших в 12-м полку: Мишка Кошевой, Прохор Зыков, сын старика Кашулина — Андрей Кашулин, Епифан Максаев, Синилин Егор.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Кубань таврашӗнчи ӗлӗкхи йӑла ҫапла хушать: апат ҫиме пуҫлас умӗн тӑрса сӑмах каламасан — эрехӗ те пылак пулмӗ, апат тутине те сисеймӗпӗр…

Старинный обычай на Кубани так гласит: не будет сладким вино и не ощутим мы вкуса пищи, ежели перед тем, как приступить к обеду, не сказать слово…

XXXV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Анчах тем чухлӗ шухӑшласан та вӑл ҫакна татса калайман: хӑш юлташӗсем — ӗлӗкхи е хальхи юлташӗсем, — уншӑн хаклӑрах-ши, вӗсенчен хӑшӗсем ӑна ҫакӑн пек ҫын пулма пулӑшрӗҫ-ши?..

Но сколько он об этом ни думал, а сказать себе не мог: кто же — старые или новые друзья — теперь ему дороже, кто же из них помог ему стать тем, кем он есть…

XXXV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ун вырӑнче тепри пулсан, шухӑшласа тӑратчӗ-ха, те Родниковскине каймалла, те тӑван станица патнерех юлмалла, — кунта юлсан, каҫхине киле кайса килме те, мунча кӗме те пулать; тепри пулсан, Сергее ӗлӗкхи ӗҫрех хӑварма тилмӗрӗччӗ-ха, темӗн тӗрлӗ сӑлтавсем тупса, ниепле те кайма май ҫук тесе тӑрӗччӗ.

Другой на его месте еще подумал бы, уезжать ли ему в Родниковскую, или оставаться поближе к своей станице, — все же тут можно вечерком сходить домой, помыться в бане; иной стал бы уговаривать Сергея, просил бы оставить на прежней работе, при этом приводил бы столько доводов и такую уйму уважительных причин, что возразить на них было бы не легко.

XXXIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Пӳрт умӗнчи пахча хӳттинчен черепица витнӗ ӗлӗкхи пекех кӑмӑллӑ пӗчӗк пӳртӗн чӳречисем урамалла пӑхнӑ.

Из-за садочка все так же молодо смотрели на улицу окна небольшого домика под черепичной крышей.

XXXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫемен, сана валли те ӗҫ тупӑнать: хӑвӑн ӗлӗкхи тусу Рубцов-Емницкий патне кай… унӑн килӗнче телефон ҫук.

А тебе, Семен, тоже найдется работа: пойди к Рубцову-Емницкому, к старому своему приятелю… дома у него телефона нет.

XXXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Вӑл турӑшсене эпӗ хам та килӗштерсех каймастӑп, аннӳ сан ӗлӗкхи йӑлана тытакан хӗрарӑм, политикӑра мӗскер ӑнланать вӑл?..

— Я и сам не дюже охочий до тех икон, а вон мать твоя — женщина старорежимная, что она смыслит в политике?..

XXXII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Пурте ӗлӗкхи пекех ӗнтӗ, кашни ҫуркуннехи пекех йывӑҫсем харӑс ешерчӗҫ, анчах пахча хӗррисемпе ларса тухнӑ шурӑ юпасем ҫине электриксем хӑпара-хӑпара пралук караҫҫӗ; улмуҫҫисем те ашкӑрса чечеке ларчӗҫ, ҫав кӑпӑшка шурӑ-кӗрен ҫинче те ҫав юпасемех мӑнаҫлӑн ҫӗкленсе тӑраҫҫӗ…

Будто б все оставалось прежним: и деревья, как и во всякую весну, дружно покрывались зеленью, а только вдоль садов возвышались столбы, и на них то там, то здесь карабкались электрики, уже натягивая провода: и яблони, как всегда, зацвели буйным цветом, а только на фоне этой пышной белизны величественно рисовались все те же столбы…

XXXI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫӑлкуҫне вӑл икӗ хут та пырса пӑхрӗ, тырра шӑварма шыва ӑҫта, мӗнле пухса тӑратасси ҫинчен шухӑшларӗ, анчах пуҫӗнче ҫав-ҫавах пӗр шухӑш явӑннӑ: акӑ вӑл — Герой, халӗ мӗнле ертсе пымалла-ши колхоза — ӗлӗкхи пекех-ши е темле урӑхла?

Он уже дважды осматривал родник, мысленно прикидывал, как бы лучше устроить водохранилище на случай вынужденной поливки, а в голову лезли думки все о том же: как же ему теперь руководить колхозом — так же, как руководил и раньше, или как-то по-другому?

XXX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Халӗ ун ҫине колхозниксем ӗлӗкхи пек мар, урӑхла пӑхнӑ пек туйӑннӑ ӑна, вӑл тӑватӑ кун ӗнтӗ ахаль Стефан Петрович Рагулин кӑна мар, ӗҫ Геройӗ, ҫӗршывра паллӑ та хисеплӗ ҫын пулни ҫинчен каҫхине те, кӑнтӑрла та шухӑшламасӑр ҫӳреме пултарайман.

Ему казалось, что теперь колхозники смотрят на него как-то по-особенному, не так, как смотрели раньше, и ни днем ни ночью он не мог не думать, что вот уже четыре дня он не просто Стефан Петрович Рагулин, а Герой Труда, человек в стране видный и всеми уважаемый.

XXX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Пӑхатӑп эпӗ ун ҫине: хитре тумланнӑ вӑл, пиҫиххи те ун кӗмӗл, кубанки те пуҫ ҫинче шуйттан пек илемлӗ ларать — хитре, ӑҫта калама, анчах ӗлӗкхи пек каппайланасси пӗртте ҫук.

Гляжу я на него и вижу: хоть он и вырядился в свою новенькую форму, хоть и поясок на нем серебряный и кубанка чертом сидит на затылке — щеголь, куда тебе, а только прежнего форсу на нем и в помине нету.

XXIX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Тачанкинче ӗлӗкхи пекех яштака та мӑнкӑмӑллӑн Артамашов ларса пырать.

А на ней все такой же бравый сидит Артамашов.

XXIX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Каяс пулсан, ун патне эпӗ ӗлӗкхи пек тачанкӑпа вӗҫтерсе ҫитӗп…

А ежели надо ехать, так прикачу на тачанке, как прежде…

XXVIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех